Αυτή την Κυριακή το εκπληκτικό βιβλίο του Φρέντυ Γερμανού «Ακριβή μου Σοφία...» είναι στο ΘΕΜΑ

Η «ακριβή», η πολυαγαπημένη και προδομένη Σοφία του Φρέντυ Γερμανού είναι η μητέρα του Ανδρέα Παπανδρέου, η αριστοκράτισσα Σοφία Μινέικο. Μια γυναίκα που συνέχισε να αγαπά απελπισμένα τον σύζυγό της, Γεώργιο Παπανδρέου, ακόμη και όταν εκείνος την έβγαλε από τη ζωή του για χάρη της ντίβας του θεάτρου Κυβέλης.



«Όλα θα πρέπει ν’ άρχισαν στα 1907»  γράφει ο Φρέντυ Γερμανός στο ξεκίνημα της συναρπαστικής του διήγησης, μεγάλο μέρος της οποίας αποτελεί απόδοση των διαλόγων του με την ίδια τη Σοφία Μινέικο. Εν αρχή, βεβαίως, ήταν ο έρωτας: «Ένα χειμωνιάτικο απομεσήμερο του Δεκέμβρη, την ώρα που οι χωροφύλακες οδηγούσαν εφ’ όπλου λόγχη στον ανακριτή έναν νεαρό ταραξία της Nομικής, με σγουρά μαλλιά καί φλοτάν γραβάτα, που λεγόταν Γεώργιος Παπανδρέου. 'Tον έσπρωχναν θυμωμένοι να κατέβει τα σκαλοπάτια του Πανεπιστημίου', θυμόταν η Σοφία, που θα γινόταν αργότερα γυναίκα του. Aυτός και οι συμφοιτητές του είχαν αναστατώσει για κάμποσες μέρες την Αθήνα, κάνοντας τον πρωθυπουργό Θεοτόκη να χάσει τον ύπνο του. Εκείνη την ώρα η Σοφία, φοιτήτρια της Φιλολογίας, στεκόταν πλάι στο άγαλμα του Pήγα Φεραίου, με μωβ φόρεμα και μωβ ομπρελίνο ('Mου φάνηκες σαν μια πορσελάνινη κούκλα', θα της έγραφε για εκείνη την ώρα, τρία χρόνια αργότερα), και κοίταζε με ορθάνοιχτα μάτια τον κομψό δανδή που σπρωχνόταν άγρια απ’ τους χωροφύλακες. Tα βλέμματά τους συναντήθηκαν. Eίχαν συναντηθεί κι άλλες φορές, στους διαδρόμους του Πανεπιστημίου. Aυτή όμως θα πρέπει να 'ταν διαφορετική απ’ τις άλλες. Ήταν Πέμπτη, 6 του Δεκέμβρη. Tο 1907 ήταν καλή εποχή για αγάπη. Η Αθήνα ζει μια ροζ εποχή. Ο πρίγκιπας Γεώργιος, δύο χρόνια μετά τή σύγκρουσή του με τον Bενιζέλο στην Kρήτη, ετοιμαζόταν να απαλύνει τα ψυχικά του τραύματα με έναν γάμο –η νύφη ειναι μιά απόγονος του Nαπολέοντα, η Mαρία Pολάνδου Bοναπάρτη. Στην Πάτρα μια νεαρή ηθοποιός που λέγεται Kυβέλη Αδριανού παρουσιάζει την Παριζιάνα του Mπεκ. Στη Θεσσαλία σκοτώνεται ο Mαρίνος Αντύπας. Στη Mακεδονία γεννιέται ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής. Tην ίδια ώρα,
ο Γεώργιος Παπανδρέου οδηγείται απ’ τους χωροφύλακες στο Φρουραρχείο της Αθήνας με τα μάτια μαγεμένα απ’ την εικόνα του μεγάλου έρωτα, που μπήκε στη ζωή του πριν από πέντε λεπτά. Η μεγάλη περιπέτεια αρχίζει».

Η ζωή της Σοφίας δίπλα σε έναν φιλόδοξο και ικανό άντρα όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου, αναπόφευκτα κύλησε παράλληλα με γεγονότα που άλλαξαν για πάντα την Ελλάδα. Ως σύζυγος του Γενικού Διοικητού Χίου και έχοντας μόλις φέρει στον κόσμο τον Ανδρέα, η Σοφία Μινέικο γνωρίζει από κοντά την μεγαλύτερη πολιτική προσωπικότητα της εποχής: Τον Ελευθέριο Βενιζέλο. «Ο Ανδρέας είναι έντεκα μηνών όταν ζει την πρώτη του πολιτική δεξίωση» γράφει ο Φρέντυ Γερμανός» εξηγώντας ότι «στα 1920 οι πολιτικές δεξιώσεις στηρίζονται κυρίως στο τσάι, που αποτελεί μια εγγύηση νηφαλιότητας. Στις 15 του Γενάρη 1920 φτάνει στη Χίο ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Στο επίσημο τραπέζι η Σοφία κοιτάζει προσεκτικά αυτό τον μαγικό άνθρωπο, που τον άκουγε πριν από δέκα χρόνια να αγορεύει στην πλατεία Συντάγματος, βιδωμένη απ' το μπαλκόνι του 'Γκραντ Οτέλ'. Ο Βενιζέλος είναι απλός και γελαστός. Μιλάει περισσότερο στη Σοφία που κάθεται δεξιά του παρά στον γενικό διοικητή της Χίου, τον Γεώργιο Παπανδρέου που κάθεται αριστερά -πράγμα που δεν ενθουσιάζει στο βάθος τον Παπανδρέου. Κάποια στιγμή το γκαρσόνι έρχεται πίσω τους και κάνει μια κίνηση να σερβίρει τον Βενιζέλο. Εκείνος τον σταματά και οδηγεί μαλακά το χέρι του προς τα δεξιά. 'Όχι εμένα' λέει. 'Πρώτα την κυρία Παπανδρέου'».

Όπως είναι φυσικό, ο Φρέντυ Γερμανός προσεγγίζει με μεγάλη ευαισθησία, με διακριτικότητα αλλά και μια βαθιά ανθρώπινη ματιά, τη σχέση του Γεώργιου Παπανδρέου με την Κυβέλη. Μια σχέση πάθους, που αποδείχθηκε μοιραία για το γάμου του με την «ακριβή Σοφία». Και ιδού ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Η Σοφία τον περιμένει πάντα. Πίστευα ότι ήταν μια περαστική περιπέτεια απ' τη ζωή του» γράφει ο Φρέντυ Γερμανός, μεταφέροντας με το εξαίσιο συγγραφικό του χάρισμα τον σημερινό αναγνώστη του βιβλίου στην Αθήνα της δεκαετίας του 1920: «Τώρα μένουν σε ένα σπίτι στην οδό Κεφαλληνίας. Κάθε βράδυ τον φέρνει στο σπίτι το αυτοκίνητο της Κυβέλης. Η Σοφία ακούει, με σβησμένο φως μέσα στην κρεβατοκάμαρά της, τον ήχο του αμαξιού. Καμιά φορά σπάει τη σιωπή της νύχτας ένα κρυστάλλινο γυναικείο γέλιο. Ύστερα ο Γεώργιος Παπανδρέου μπαίνει στο σπίτι κι ανάβει τη λάμπα του γραφείου. Τότε μόνο φεύγει το αυτοκίνητο -το άναμμα της λάμπας είναι ο ερωτικός τους κώδικας. Μερικά χρόνια μετά ο Γεώργιος Παπανδρέου θα 'ρθει και θα πει απλά στη Σοφία: 'Η Κυβέλη περιμένει παιδί. Αν δεν την παντρευτώ, η πολιτική μου καριέρα τινάζεται στον αέρα. Σοφία, πρέπει να μου δώσεις διαζύγιο...' Τον περιμένει πάντα. Ακόμα και μετά το διαζύγιο -ακόμα και μετά το γάμο του με την Κυβέλη».

Μην χάσετε αυτή την Κυριακή 2/12 μαζί με το Πρώτο ΘΕΜΑ το εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα του Φρέντυ Γερμανού, «Ακριβή μου Σοφία...» και την επόμενη 9/12 τη βιογραφία «Έλλη Λαμπέτη».