"Φοβάμαι τί θα φέρει το αύριο..."

Η φράση αυτή τού Αγγελόπουλου αναφερόταν στο μέλλον της χώρας μας σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο και καθόλου σε προσωπικό. Γιατί; Μα, επειδή προφανώς, ο Αγγελόπουλος πίστευε ότι το δικό του «αύριο» θα είναι ανθηρό για πολλά ακόμα χρόνια και δημιουργικό όσο και το καλλιτεχνικό του παρελθόν εδώ και δεκαετίες.

Ο πασίγνωστος Έλληνας σκηνοθέτης έφυγε άδικα και αναπάντεχα από τη ζωή, τουλάχιστον, όμως, εν ώρα καλλιτεχνικού οίστρου. Και το τελευταίο δεν ελέχθη για να μειώσει το μέγεθος της απώλειας, αλλά διότι δημιουργούσε μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, με ανεξάντλητο πάθος για την Ελλάδα.

Διαβάστε εδώ το ρεπορτάζ για τον χαμό του μεγάλου Έλληνα.

Η είδηση τού θανάτου του, έγινε γρήγορα γνωστή σε παγκόσμιο επίπεδο και τη μετέδωσαν εφημερίδες, διαδικτυακοί ιστότοποι και τηλεοπτικοί σταθμοί από ολόκληρο τον κόσμο.

Η εφημερίδα Le Monde, της Γαλλίας, της δεύτερης πατρίδας του, έγραψε: «Εμβληματική φιγούρα του ‘Νέου ελληνικού κινηματογράφου’ ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών, το 1998 με την ταινία του ‘Μία αιωνιότητα και μία μέρα’. Ο Αγγελόπουλος δημιούργησε 15 ταινίες, στις οποίες, κοινό χαρακτηριστικό ήταν τα μακριά –από άποψη χρόνου- και χωρίς διαλόγους πλάνα τους, με φόντο τα τοπία της χώρας του παρουσιάζοντας, στην πλειοψηφία τους,  την ιστορία και την κοινωνία της Ελλάδας».

Αξέχαστα θα παραμείνουν και τα λόγια του Αμερικανικού κριτικού κινηματογράφου Roger Ebert, ο οποίος είχε γράψει τα εξής για το «Βλέμμα τού Οδυσσέα»: «Μπαίνει κανείς στον πειρασμό να προσδώσει στο ‘Βλέμμα τού Οδυσσέα’ το προνόμιο της αμφισβήτησης και να το επαινέσει για το όραμά του, το θάρρος, το κουράγιο και τη διάρκειά του. Όμως, δεν θα μπορούσα να σας κοιτάξω κατάματα –αναφέρεται στους θεατές- αν πηγαίνατε να το δείτε, μια και δεν θα μπορούσα να αρνηθώ ότι πρόκειται –ταυτόχρονα- για κάτι βαρετό που προκαλεί μούδιασμα».

Οι ταινίες του δεν ήταν «βατές» για την πλειοψηφία των θεατών, παγκοσμίως, παρόλα αυτά, πέρα από όσους πραγματικά τον «αγαπούν», όλοι ανεξαιρέτως μιλούν για μια μεγάλη και ιδιαίτερη φυσιογνωμία στο χώρο τού κινηματογράφου και ουδείς αρνείται το ταλέντο του.

Το Associated Press στάθηκε όχι μόνό, στα βραβεία που, κατά καιρούς, κέρδισε ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος, αλλά και στους εξαιρετικούς, Έλληνες και ξένους ηθοποιούς, με τους οποίους και συνεργάστηκε.

«Ο Αγγελόπουλος είχε κερδίσει πολλά βραβεία για τις ταινίες του, κυρίως σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ κινηματογράφου, σε μια καριέρα που διήρκεσε περισσότερα από 40 χρόνια.

Το 1995, κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο Κριτικών τού Φεστιβάλ Καννών, για το ‘Βλέμμα τού Οδυσσέα’, με πρωταγωνιστή τον Χάρβεϊ Καϊτέλ.

Τρία χρόνια αργότερα, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα, στο ίδιο φεστιβάλ, για την ταινία ‘Μια αιωνιότητα και μία μέρα’, με πρωταγωνιστή τον Ελβετό ηθοποιό Μρούνο Γκαντς… ακόμα δύο μεγάλα ονόματα που έπαιξαν στο ‘μετέωρο βήμα τού πελαργού’ ήταν ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι και η Ζαν Μορό, με τον Μαστρογιάννι να έχει συμμετάσχει και στον ‘Μελισσοκόμο’».

Η ιταλική «Corriere della Serra» είχε τίτλο, «ο μεγάλος μαέστρος τού ελληνικού κινηματογράφου, παρασύρθηκε από μοτοσικλέτα στην περιφέρεια της Αθήνας. Ήταν 76 ετών».

Η εφημερίδα εστιάζει σε Ιταλούς που συνεργάστηκαν με τον Αγγελόπουλο μην ξεχνώντας να αναφέρει ότι, αρχίζοντας τα γυρίσματα για το «Βλέμμα τού Οδυσσέα», πρωταγωνιστής υπήρξε ο αξέχαστος Τζιαν Μαρία Βολοντέ. Ο Βολοντέ «έφυγε» από τη ζωή κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων κι έτσι, τη θέση του πήρε ο Καϊτέλ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι έδινε συνεντεύξεις πολύ σπάνια, αλλά μία από τις «τυχερές» φορές υπήρξε αυτή στην δική μας ΝΕΤ, λίγους μήνες προτού δημιουργηθεί ελληνική κυβέρνηση συνεργασίας, στην οποία μίλησε πικραμένος για τα όσα συμβαίνουν και εξαιρετικά προβληματισμένος.

«Παραμένω ένας αριστερός σε απόλυτη σύγχυση. Πρόκειται για μία κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε», είχε πει, αναφερόμενος στην Ελλάδα, και συνέχισε, «Πρέπει όλοι να δούμε τι μπορεί να γίνει και η αριστερά και η δεξιά. Αυτή είναι η έκκλησή μου».

Επίσης, πρώτη είδηση ήταν σε δίκτυα όπως το FoxNews, στο France24  και σε εφημερίδες όπως η Guardian, Washington Post, Los Angeles Times και το περιοδικό Time.

Διαβάστε εδώ την προσωπική μαρτυρία της Τίνας Μανδηλαρά για τον μεγάλο Έλληνα δημιουργό.