Κώστας Ζάππας: Η Ελλάδα της τραγωδίας, της κρίσης και του μύθου.

Μια εβδομάδα μετά το θάνατο του σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου, που χτυπήθηκε από  μια μοτοσικλέτα στον Πειραιά, το ελληνικό σινεμά αναζητά σκηνοθέτες που θα διατηρήσουν ζωντανή την παράδοση του σινεμά του δημιουργού.

Ο Κώστας Ζάπας  θεωρείται ένας από τους πιο υποσχόμενους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες της  Ελλάδας, χάρη στη διεθνή προβολή  των ταινιών του όπως  το "Uncut Family" (2004) και  το «The Last Porn Movie" (2006),  και υπόσχεται να ξορκίσει τις πιο πρόσφατες τραγωδίες της πατρίδας του στη νέα ταινία του: «Φρανκενστάιν: Η Οδύσσεια του Θανάτου."  Έχοντας ήδη ξεκινήσει την παραγωγή,  η ταινία που βασίζεται στο μυθιστόρημα της Μαίρη Σέλλεϋ, συνδιαλέγεται με ένα τέρας που δημιουργήθηκε στο εργαστήριο.  Στην συνέντευξή του στην εφημερίδα “O GLOBO”, ο Ζάπας θρηνεί την απώλεια του Αγγελόπουλου και εξηγεί πώς ο δικός του «Φρανκενστάιν» θα μπορούσε να είναι και μια αλληγορία για την οικονομική κρίση στην πατρίδα του.

O GLOBO: Πώς είναι το ελληνικό σινεμά χωρίς τον Αγγελόπουλο;

Κώστας  Ζάπας:  Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ήταν ένας από τα τελευταίους μεγάλους σκηνοθέτες του σινεμά του δημιουργού του 20ού αιώνα. Το σινεμά του ήταν ευφυές και πολιτικό. Ο θάνατός του αποτελεί μια συλλογική απώλεια για το σινεμά, γιατί δεν ξέρω αν η παγκόσμια κινηματογραφική βιομηχανία, θα επιτρέψει ξανά στο έργο μεγάλων δημιουργών να έρθει σε επαφή με  ένα τόσο μεγάλο κοινό, όπως αυτό του Αγγελόπουλου. Ο δρόμος θα είναι μακρύς.

O GLOBO: Πώς η ταινία  «Φρανκενστάιν: Η Οδύσσεια του Θανάτου» θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως μια αλληγορία για την ελληνική οικονομική κρίση;

Κώστας  Ζάπας:  Η Ελλάδα είναι σήμερα ο Φρανκενστάιν της Ευρώπης. Η χώρα μου έχει υποβληθεί σε όλα τα είδη των οικονομικών πειραμάτων. Αυτό που συμβαίνει με τους Έλληνες τώρα, έχει συμβεί και σε ορισμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής στο παρελθόν, αλλά σπάνια μία οικονομική κατάρρευση αυτού του μεγέθους συμβαίνει στην καρδιά του δυτικού πολιτισμού. Οι νέοι ηγέτες της Ευρώπης δαγκώνουν σήμερα το χέρι που κάποτε τους τάισε πνευματικά. Παραβιάζουν τον ηθικό νόμο. Και όπως μας έχει διδάξει το θέατρο των προγόνων μου, η παραβίαση των ηθικών νόμων οδηγεί στην τραγωδία. Δεν μπορείς να αναδιαρθρώσεις ένα έθνος, πριν του προσφέρεις μια σωτηρία, γιατί το αποτέλεσμα θα είναι να το καταστρέψεις. Και από τα ερείπια θα αναδυθεί ένα τέρας. Και για να θυμηθούμε τη Μαίρη Σέλλεϋ: ποιος είναι πιο τερατώδης, το πλάσμα ή αυτοί που το δημιούργησαν;

O GLOBO: Θα υπάρχει και  κάποιος πολιτικός  τόνος στην διασκευή  σας;

Κώστας  Ζάπας:  Το μυθιστόρημα της Μαίρη Σέλλεϋ έχει φιλοσοφικές, ηθικές και πολιτικές προεκτάσεις. Όταν κάποιος πεθαίνει, ξέρουμε ότι τα χρέη του διαγράφονται.  Όμως στην περίπτωση ενός έθνους που ψυχορραγεί, όπως της Ελλάδας, αυτό δεν συμβαίνει. Η Ελλάδα πεθαίνει με την κρίση, αλλά η Ευρώπη θέλει η χώρα να πληρώσει έτσι κι αλλιώς. Ακόμα κι αν η χώρα μου, ως ένα σώμα, θα πρέπει να αναγεννηθεί - όπως στην αλληγορία του μύθου του Φρανκενστάιν -  για να πληρώσει το χρέος της. Στην ταινία μου θα ήθελα να μεταφέρω το πόσο ρεαλιστικοί είναι οι χαρακτήρες της Μαίρη Σέλλεϋ στον σύγχρονο κόσμο και τι συμβολίζει το τέρας που δημιούργησε η συγγραφέας του 19ου αιώνα στο μέλλον για τις νέες γενιές.