Οι ταινίες του σαββατοκύριακου

Μέχρι να διαβάσετε αυτές τις γραμμές, η φωτιά στο «Αττικόν» και στο «Απόλλων» θα έχει καταλαγιάσει πλήρως και το «Αστυ» θα έχει συμμαζευτεί και τακτοποιηθεί ξανά. Αυτή η παραλίγο απώλεια ταρακουνά και επαναπροσδιορίζει με βία πολλά. Ούτε η μοναδική, ούτε η σημαντικότερη τραγωδία των ημερών δεν θα κρύψω πως με έχει θλίψει ιδιαιτέρως - με το σινεμά ασχολούμαι, σε αυτές τις αίθουσες έχω μεγαλώσει. Δεν ξέρω αν οι ταινίες που βγαίνουν αυτή την εβδομάδα ή το σινεμά γενικότερα μπορούν να συμβάλλουν με θετικό τρόπο σε όσα βιώνουμε καθημερινά. Θέλω, ίσως λίγο ρομαντικά, να γνέψω καταφατικά πως ναι, αλλά δεν έχω πειστεί και πλήρως. Οπως και να έχει, και για να μη γενικεύω απλοϊκά και άστοχα, αυτό που ξέρω με σιγουριά είναι πως δύο τουλάχιστον ταινίες και -ω, τι τύχη- οι επιλογές αυτής της εβδομάδας γλυκαίνουν λίγο τις σκέψεις και μαλακώνουν την οργή. Πολύτιμη δράση, αλήθεια.


(4) Hugo
Του Μάρτιν Σκορσέζε. Φαντασίας, 2011, ΗΠΑ. 2 ώρες και 6 λεπτά. Με τους: Μπεν Κίνγκσλεϊ, Σάσα Μπάρον Κόεν, Εμιλι Μόρτιμερ, Ασα Μπάτερφιλντ, Κλόι Γκρέις Μορέτς
Ο Μάρτιν Σκορσέζε με το «Hugo» (όπως και ο Σπίλμπεργκ με τον «Τεν Τεν») φτιάχνει την ταινία που προφανώς ευχόταν να μπορούσε να είχε δει όταν ήταν παιδί. Σαν ηρωινομανής που αναζητά ξανά την πρώτη εκείνη ευδαιμονία, ο Σκορσέζε κατασκευάζει με πάθος και εμμονή ένα σύμπαν που αναπαράγει ακριβώς αυτό: την αίσθηση του θαυμασμού και δέους που μόνο ως παιδί έχεις βιώσει μπροστά σε μια μεγάλη οθόνη. Ο πρωταγωνιστής του, ο δεκάχρονος ορφανός Χιούγκο, ζει μέσα στα ρολόγια ενός σιδηροδρομικού σταθμού, κουρδίζοντάς τα και αναζητώντας τα απαραίτητα εξαρτήματα που θα τον βοηθήσουν να επιδιορθώσει ένα μηχανικό ρομπότ - το οποίο άφησε στη μέση ο νεκρός πατέρας του.

Κάπου εκεί γνωρίζει τον παπά Ζορζ, έναν ξινό αλλά πληγωμένο παππού, και τη βιβλιοφάγο, έξυπνη και χαριτωμένη εγγονή του, η οποία γίνεται σύμμαχός του σε μια υπέροχη περιπέτεια. Ενας συγκινητικός φόρος τιμής στο πρώιμο βωβό σινεμά του Ζορζ Μελιές -και τις μαγικές δυνατότητες του κινηματογράφου γενικότερα-, το «Hugo» είναι κεντημένο με μυριάδες φαντασμαγορικές, πολύχρωμες, ολοζώντανες λεπτομέρειες που δημιουργούν ένα εκρηκτικό, νοσταλγικό τρενάκι του λούνα παρκ. Κάτι σαν το όνειρο που εύχεσαι κι εσύ να βλέπεις κάθε βράδυ.


(4) Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι / Tinker, Tailor, Soldier, Spy
Του Τόμας Αλφρεντσον. Κατασκοπικό δράμα, 2011, Γαλλία/Μ.Βρετανία/Γερμανία. 2 ώρες και 7 λεπτά. Με τους: Γκάρι Ολντμαν, Κόλιν Φερθ, Μαρκ Στρονγκ, Τζον Χαρτ.
Ο σκηνοθέτης που άφησε με μαγκιά «Το κακό να μπει» πριν από μερικά χρόνια, επανέρχεται με μια εξαιρετικά λεπτοδουλεμένη ταινία που σε πιάνει εξ απροόπτου. Το «Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι» δεν είναι -ευτυχώς για πολλούς λόγους- η πατροπαράδοτη ταινία με κατασκόπους που έχεις συνηθίσει. Η σκηνοθεσία του Αλφρεντσον, για να ξεκινήσουμε από τα βασικά, καλλιεργεί μια διακριτή ατμόσφαιρα και έναν πολύ συγκεκριμένο ρυθμό, ο οποίος σε μαγνητίζει και σε ρουφά χωρίς να το καταλάβεις.




Τα πράγματα κινούνται σε τεντωμένο σχοινί καθώς ο Γκάρι Ολντμαν, με την εκπληκτική αυτή ικανότητά του να επαναπροσδιορίζεται ερμηνευτικά σε κάθε ταινία, καλείται να ανακαλύψει έναν σοβιετικά προσφιλή χαφιέ που συμβιβάζει τη λειτουργία της Βρετανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, εν μέσω του κλιμακούμενου Ψυχρού Πολέμου. Ονόματα, πρόσωπα, υπονοούμενα, υποψίες, σκιές, διφορούμενες δηλώσεις και συγκαλυμμένες προθέσεις τοποθετούνται, ανακατεύονται και ξαναμοιράζονται πάνω στη στρατηγικά διαρρυθμισμένη σκακιέρα του Αλφρεντσον. Βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Τζον Λε Καρέ, η ταινία του αποτελεί υπόδειγμα αυτοσυγκράτησης, ελέγχου, κομψότητας, μυστηρίου και, για να ρίξω τελείως το επίπεδο, επιλογής ωραιότατων ηθοποιών στο καστ.


Ερωτας από την αρχή / The Vow
Του Μάικλ Σάκσι. Ρομαντική κομεντί, ΗΠΑ/Βραζιλία/Γαλλία/Αυστραλία/Μ.Βρετανία/Γερμανία, 2011. 1 ώρα και 44 λεπτά. Με τους: Ρέιτσελ ΜακΑνταμς, Τσάνινγκ Τέιτουμ, Τζέσικα Λανγκ.




Ρομαντική κομεντί για μια γυναίκα η οποία ξυπνάει από κώμα για να ανακαλύψει πως δεν θυμάται τον σύζυγό της. Κι εκείνος πρέπει να κερδίσει εκ νέου την αγάπη της. Αφήστε τη φαντασία σας να καλπάσει.


Από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια
Για έκτη χρονιά το Φεστιβάλ Psarokokalo (16-22 Φεβρουαρίου, στην Ταινιοθήκη και το μπαρ «Nixon») επανέρχεται για να μας υπενθυμίσει την απολαυστική ζωντάνια και εφευρετικότητα των ταινιών μικρού μήκους. Με διαγωνιστικό τμήμα 58 ταινιών, αφιερώματα στις γερμανικές μικρού μήκους, σε ταινίες που γυρίστηκαν κατά τη διάρκεια της αιγυπτιακής επανάστασης, αλλά και στο πρότζεκτ Istanbul Express όπου οι συμμετέχοντες έπρεπε να δημιουργήσουν μια ταινία καθώς ταξίδευαν με το τρένο για την Πόλη, με προβολές για παιδιά, μια ημερίδα για τη χρηματοδότηση και τη διανομή και τη φωτογραφική έκθεση Κινηματογραφικός καμβάς, το Psarokokalo αντικρούει περήφανα... τις ειρωνείες περί μεγέθους. Φυσικά θα γίνει και πάρτι το Σάββατο 18/1 στο «Belafonte». Για λεπτομέρειες, psarokokalo.gr


Τολμάτε;
Ενα μίνι αφιέρωμα σε τολμηρές, αμφιλεγόμενες ταινίες με τον τίτλο «Ταινίες που τόλμησαν!» προτείνουν η Κωνσταντίνα Βούλγαρη και η Μαρία Λούκα. Από 16 έως 18 Φεβρουαρίου δείτε -ξανά ίσως- τον «Κήπο» του Τάκη Σπυριδάκη, τη «Γλυκιά συμμορία» του Νικολαΐδη, τη «Μανία» του Γιώργου Πανουσόπουλου, την «Παραγγελιά» του Παύλου Τάσιου, τον «Αγγελο» του Γιώργου Κατακουζηνού και τη «Στρέλλα» του Πάνου Κούτρα στο CAMP (πρώην Higgs). Για το πρόγραμμα, campoint.gr

Ο Ασα Μπάτερφιλντ: σταρ 15 καρατίων

Τρεις πρωταγωνιστικούς ρόλους, 6 συμμετοχές σε ταινίες και 3 τηλεοπτικές σειρές δίπλα σε ηθοποιούς όπως ο Μπενίτσιο Ντελ Τόρο, ο Αντονο Χόπκινς, η Μάγκι Σμιθ και η Μάγκι Γκίλενχααλ περιλαμβάνει ήδη το βιογραφικό του 15χρονου υπερταλαντούχου Ασα Μπάτερφιλντ. Με τον ρόλο του Hugo, όμως, στην ομώνυμη ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε, -υποψήφια για 11 Οσκαρ- ο πιτσιρικάς Ασα βλέπει την καριέρα του στρωμένη σε κόκκινα χαλιά, αφού σύντομα θα ακούσουμε και πάλι το όνομά του σε μεγάλες παραγωγές: στην επόμενη ταινία του με τίτλο «Ender’s Game» συμπρωταγωνιστεί με τον κινηματογραφικό Ιντιάνα Τζόουνς (Χάρισον Φορντ) και τον κινηματογραφικό Γκάντι (Μπεν Κίνγκσλεϊ).

-Η ταινία απευθύνεται σε μύστες και «αμαθείς» της ιστορίας του κινηματογράφου. Αλήθεια, γνώριζες τον Ζορζ Μελιές πριν κάνεις την ταινία;
-Πολλά δεν γνώριζα για την ιστορία του κινηματογράφου, όπως και ο χαρακτήρας που υποδύομαι. Χαίρομαι που η ταινία μού έμαθε με έναν έξυπνο και άμεσο τρόπο να αγαπώ τον κινηματογράφο, όχι για την επιφάνειά του αλλά για όσα έχει προσφέρει στα χρόνια της εξέλιξής του. Τα παιδιά που θα δουν την ταινία θα απολαύσουν τα μυστήρια και την περιπέτεια, ενώ οι μεγάλοι θα ταξιδέψουν στις πρώτες τους εμπειρίες που είχαν όταν πρωτοείδαν σινεμά.

-Θεωρείς ότι η ταινία θα αρέσει;
-Ο κόσμος θα εντυπωσιαστεί επειδή η ταινία έχει γυριστεί ως κάτι το μοναδικό. Τα οπτικά εφέ δεν υπερκαλύπτουν την ταινία. Πολλά από τα στοιχεία που συνθέτουν τη δράση ήταν φτιαγμένα ειδικά για το γύρισμα, μειώνοντας τις σκηνές σε πλασματικό περιβάλλον (virtual), όπως δηλαδή θα ήθελε ο ίδιος ο Μελιές να γύρναγε ένα έργο με τα μέσα του σήμερα. Αισθανόμουν ότι ζούσα μια μοναδική εμπειρία που κανένας από τους θεατές δεν θα τη ζήσει όπως εγώ.

-Σε τρόμαξε που συνεργάστηκες με τον Μάρτιν Σκορσέζε; Ηταν απαιτητικός;
-Στην αρχή είχα τρομάξει… Δεν χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να δω ότι δεν είχα να κάνω με έναν φοβιστικό σκηνοθέτη, αλλά με έναν μοναδικό άνθρωπο. Εντύπωση μου έκανε ότι ο Σκορσέζε συμπεριφερόταν περισσότερο σαν παιδί απ’ ό,τι εμείς. Ημουν λίγο τρομοκρατημένος με το γεγονός ότι με επέλεξε και προσπαθούσα να δείξω τον σοβαρό εαυτό μου, αλλά αυτός «σαχλαμάριζε» και κατάφερε να είναι ξεκαρδιστικός. Δεν με καταπίεσε ούτε μία φορά. Πέρα από ένα γενικό πλαίσιο δεν μου είπε «κάνε αυτό» ή «κάνε εκείνο». Μας άφηνε (τα δύο παιδιά πρωταγωνιστές) να κάνουμε ό,τι θέλουμε, αντέγραφε τις κινήσεις μας και στη συνέχεια έδινε οδηγίες στο συνεργείο. Οσα έμαθα σε αυτή την ταινία, δεν τα έχω μάθει συνολικά δουλεύοντας ως ηθοποιός.

Με ήδη 25 βραβεύσεις και 65 υποψηφιότητες στο σύνολο (οι 11 για βραβεία Οσκαρ), η ταινία «Hugo» έκανε πρεμιέρα στις 16 Φεβρουαρίου στις ελληνικές αίθουσες.

ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΑΘΗΝΑΣ
ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ