Ανοίγει απόψε η αυλαία του 69ου φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας

Με την ταινία «Ο απρόθυμος φονταμενταλιστής» της Μίρα Ναΐρ, η οποία συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα της Μόστρας, κάνει απόψε επίσημη έναρξη το 69ο φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, μια διεθνής ανάμεσα σε άλλες 21 πρεμιέρα, στην οποία αναμένονται να παρευρεθούν, εκτός από τη σκηνοθέτρια και τους πρωταγωνιστές της (Λιβ Σράιμπερ, Ριζ Αχμέντ, Κέιτ Χάντσον) και αρκετές άλλες προσωπικότητες του ιταλικού αλλά και του διεθνούς χώρου. «Μου άρεσε το βιβλίο του Μόχσιν Χαμίντ γιατί χρησιμοποίησε τη σύγκρουση ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση για να φτιάξει ένα είδος γέφυρας, ένα είδος επαφής, ένα είδος θεραπείας, ανάμεσα στις δυο πλευρές» ανάφερε η Ινδή σκηνοθέτρια, Μίρα Ναΐρ, μιλώντας στη συνέντευξη Τύπου για την ταινία της «Ο απρόθυμος φονταμενταλιστής», μετά την πρωινή δημοσιογραφική προβολή της. «Θέλησα να δώσω μια εικόνα που να ξεπερνάει την υπάρχουσα μυωπία» πρόσθεσε η Ναΐρ, «ξεκινώντας από μια οδυνηρή εμπειρία, εκείνη της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, γιατί για όλους μας, ιδιαίτερα εμάς που προερχόμασταν από ασιατικές χώρες - κι εγώ ζω με την οικογένειά μου στη Νέα Υόρκη εδώ και πάρα πολλά χρόνια - αυτή η εμπειρία ήταν ιδιαίτερα οδυνηρή. Γιατί από εκείνη τη στιγμή οι Αμερικανοί άρχισαν να μας αντιμετωπίζουν σαν τον "άλλο"».

Από πλευράς θέματος η ταινία έχει πολύ ενδιαφέρον, με κύριο θέμα τον φονταμενταλισμό γενικότερα, τόσο το θρησκευτικό όσο και εκείνο της οικονομίας, όπως αυτή αναπτύσσεται στη σύγχρονη Αμερική. Στην ταινία γίνεται αναφορά και στην ιστορία των γενίτσαρων, που η Ναΐρ και ο συγγραφέας του βιβλίου χρησιμοποιούν για να εξηγήσουν τη συμπεριφορά των δυο βασικών ηρώων της ιστορίας: Του Πακιστανού καθηγητή Τσανγκέζ (Ριζ Αχμέντ) και του Αμερικανού δημοσιογράφου Μπόμπι Λίνκολν (Λιβ Σράιμπερ). Η ιστορία αρχίζει όταν ο Μπόμπι, με αφορμή την απαγωγή ενός Αμερικανού καθηγητή (αλλά και πράκτορα της CIA) στη Λαχόρ, αναλαμβάνει να πάρει συνέντευξη από τον Τσανγκέζ, πρώην στέλεχος της Γουόλ Στριτ, που πριν επιστρέψει στο Πακιστάν, κατάφερε μέσα σε σύντομο διάστημα να ανεβεί στην κορφή και τον οποίο τώρα λαθεμένα θεωρεί μέλος φονταμελιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης. Και οι δυο τους όμως μοιάζουν με γενίτσαρους (θεωρία που εξηγεί ο Μπόμπι στον Τσανγκέζ), γιατί είναι άνθρωποι που ζουν ανάμεσα σε δυο κόσμους, έναν κόσμο φτιαχτό από άλλους για να τους εκμεταλλευτούν και έναν κόσμο δικό τους που στηρίζεται στις ικανότητες και στις ηθικές τους αξίες: ο ένας ανάμεσα στον κόσμο της δημοσιογραφίας αλλά και πιόνι των αμερικανικών υπηρεσιών και ο άλλος καθηγητής, που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις παραδόσεις της χώρας του και το κυνήγι του αμερικανικού ονείρου.

Η Ναΐρ έφτιαξε μια από τεχνικής πλευράς πολύ καλή ταινία, με εντυπωσιακές εξωτερικές σκηνές, ωραία φωτογραφία και καλές ερμηνείες (εκτός από την πολύ καλή ερμηνεία του νέου, 'Αγγλου ηθοποιού Ριζ Αχμέντ, που πρωτογνωρίσαμε στην ταινία «Ο δρόμος για το Γκουαντάναμο» του Μάικλ Γουίντερμπότομ, και εκείνη της Κέιτ Χάντσον στο ρόλο της Αμερικανίδας που την ερωτεύεται ο Τσανγκέζ). Από σκηνοθετικής όμως πλευράς δεν έχει τίποτα από τη φρεσκάδα που συναντήσαμε στη βραβευμένη ταινία της «Ο γάμος των μουσώνων». Αντίθετα, σου δίνει την εντύπωση πως την ταινία θα μπορούσε να γυρίσει οποιοσδήποτε ικανός τεχνίτης της σειράς: ωραία πλάνα μιας απλής εικονογράφησης, με πολλές εύκολες λύσεις - διάφορα τραγούδια πάνω από σημαντικές σκηνές για να δημιουργήσουν μια μελοδραματική ατμόσφαιρα. Η μικρή ευπρόσδεκτη έκπληξη της ημέρας ήταν η προβολή μιας ιταλικής παραγωγής ταινίας, «Ένζο Αβιτάμπιλε: μια μουσική ζωή» του Αμερικανού Τζόναθαν Ντέμι («Η σιωπή των αμνών»), που προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ, πορτρέτο του Ναπολιτάνου μουσικού (συνθέτη και τραγουδιστή), ενός μοναδικού δημιουργού που με την πειραματική συχνά δουλειά του έδωσε μιαν άλλη διάσταση στη μοντέρνα μουσική. Εκτός από το εξαιρετικό, συγκινητικό πορτρέτο του Αβιτάμπιλε, ο Τζ. Ντέμι έφτιαξε και ένα όμορφο πορτρέτο της Νάπολης