Οι Κάννες στα όρια του πορνό!

Ελάτε στη θέση μου. Εδώ, στην Κρουαζέτ των Καννών. Φημισμένη για τρία πράγματα. Και τα τρία λαμβάνουν χώρα ετησίως στη διάρκεια των δέκα φεστιβαλικών ημερών. Money. Αφθονο να ρέει σε κάθε γωνιά των πεντάστερων ξενοδοχείων. Scandals. Να στάζουν από κάθε οθόνη, κάθε κινηματογραφικού προγράμματος. Και πορνεία Lux. Πολυτελείας. Σύμφωνα μάλιστα με τις μετρήσεις, ο τζίρος με τις βίζιτες ξεπερνάει κάθε παγκόσμιο προηγούμενο. Σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, εννοώ!

Τι συμβαίνει ακριβώς; Θα σας πω. Το περιτύλιγμα είναι καλλιτεχνικό. Με σελοφάν αστραφτερό. Το περιεχόμενο συνήθως είναι εντελώς σκανδαλοθηρικό. Μία η αιτία. Οι Αμερικανοί παραγωγοί των μεγάλων studios, ας πούμε της Warner, δεν έχουν πρόβλημα. Φέρνουν τα «κανόνια» τους και μαζί μ’ αυτά προσκομίζουν τους big stars. Οπως, λόγου χάριν, με το «Great Gatsby». Την εναρκτήρια ταινία του φετινού φεστιβάλ.

Η συμφωνία -το deal- κατέληξε ως εξής. Εμείς, οι Αμερικανοί, θα σας φέρουμε τον Λεονάρντο ΝτιΚάπριο. Ετσι εσείς -του φεστιβάλ- θα εξασφαλίσετε άφθονο publicity από τους χαβαλέδες που καθ’ υπερβολή ονομάζονται δημοσιογράφοι. OK? OK, boss!

Ομως ως αντάλλαγμα απαιτούμε να προβάλλονται από κάθε μικρή οθόνη του Palais (το θηριώδες οικοδόμημα εντός του οποίου συμβαίνουν τα πάντα) όλες οι σκηνές με τον ΝτιΚάπριο και τους άλλους πρωταγωνιστές να διασχίζουν το red carpet. Πόσες φορές; Οσες!

On top of that καταφθάνει και η Chopard. Η διάσημη φίρμα κοσμημάτων. Που κι αυτή έχει κλείσει deal με το φεστιβάλ. Δηλαδή η Chopard δανείζει σε κάθε σταρ (γένους θηλυκού εννοείται) το κόσμημα ή τα κοσμήματα που ταιριάζουν στον σωματότυπο και στο στυλ της. Ας πούμε ένα περιδέραιο δεμένο με διαμάντια για να τονίζει τη λευκότητα του λαιμού της Τζούλιαν Μουρ. Η οποία παρεμπιπτόντως σουλατσάρει στην Κρουαζέτ με την ευκαιρία κάποιου συμβολαίου που θα κλείσει με κάποιον μεγαλοπαραγωγό.

On top of that καταφθάνει και ο Μάρτιν Σκορσέζε. Συρρικνωμένος λόγω προχωρημένης ηλικίας. Σχεδόν ίδιος με τη μαμάκα του. Οπως την είδαμε στα «Καλά παιδιά» πριν από πολλά, μα πάρα πολλά, χρόνια. Το «Goodfellas» δηλαδή. Καταφθάνει λοιπόν ο διάσημος Αμερικανός. Για έναν εντελώς πεζό λόγο. Να πουλήσει τα δικαιώματα της επερχόμενης ταινίας του με τον τίτλο «Silence». Που βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Γιαπωνέζου Σουσάκου Εντο. Με περιεχόμενο εντελώς... παπικό. Πώς δηλαδή μια χούφτα Ιησουίτες κατέπλευσαν στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου του 17ου αιώνα με σκοπό να διαδώσουν τον χριστιανισμό!

Τα γυρίσματα δεν έχουν καν αρχίσει. Ολα στα χαρτιά. Ετσι, εκ της περιφοράς της ιδέας και των ονομάτων του καστ ο Σκορσέζε με τον παραγωγό του θα συγκεντρώσουν το απαραίτητο money ώστε οι Ιησουίτες και οι Γιαπωνέζοι να καταλήξουν στην οθόνη κάποιου επερχόμενου φεστιβάλ και φυσικά στην παγκόσμια αγορά. Αμ πώς! On top of that να σου και τα χυμώδη χείλη της Σκάρλετ Τζοχάνσον (ή Γιόχανσον). Με απλά λόγια, οι Αμερικανοί κερδίζουν το παιχνίδι από τα αποδυτήρια. Γι’ αυτό άλλωστε λένε ουχί Cannes αλλά Les Ameri-Cannes!

Τι γίνεται όμως με τους λοιπούς; Ευρωπαίους και εν γένει τριτοκοσμικούς; Πρέπει κι αυτοί να πουλήσουν το κατιτίς!

Πώς; Μα φυσικά με το περιεχόμενο των ταινιών τους. Το εξηγώ. Με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Οπως εμφανίστηκαν στην οθόνη. Πρώτο βράδυ. Του επίσημου προγράμματος. Διαγωνιζόμενες ταινίες. Η πρώτη εξ αυτών από το Μεξικό. Με τίτλο «Heli». Το όνομα ενός εκ των πρωταγωνιστών. Στο πρώτο πλάνο η βρομερή μπότα κάποιου κανίβαλου της τοπικής μαφίας τσαλαπατάει το πρόσωπο ενός ημιθανούς τύπου. Στο δεύτερο πλάνο ο ίδιος κανίβαλος παρέα με έτερο κανίβαλο κατεβάζουν τα παντελόνια του νεκρού και κρεμάνε το πτώμα του από μια γέφυρα. Τελειώσαμε; Λάθος. Επακολουθούν σκηνές από μια σουρεαλιστική σχέση ανάμεσα σε δεκαεφτάχρονο εκπαιδευόμενο μπάτσο με δωδεκάχρονο κορίτσι που το πρόσωπό της φέρει χαρακτηριστικά γεροντομωρού. Oh my God! Τα δύο αυτά ερωτευμένα πλάσματα επιθυμούν διακαώς να την κοπανήσουν και να παντρευτούν. Αν είναι δυνατόν. Στο μεταξύ ο μικρός μπάτσος, στο πλαίσιο της εκπαίδευσής του, είναι αναγκασμένος να κυλιέται στον έμετό του. Πάλι δεν τελειώσαμε. Οχι, σου λέει ο φερόμενος ως σκηνοθέτης με το όνομα Αμάτ Εσκαλάντε. Σαδιστής ο τύπος. Θα κάνω τη ζωή του θεατή κόλαση αληθινή. Και την κάνει. Ως εξής: Οι άνθρωποι της τοπικής μαφίας απάγουν και τους τρεις. Το γεροντομωρό, τον μικρό μπάτσο και τον αδελφό του γεροντομωρού. Τον Heli δηλαδή. Πρώτα ξυλοκοπούν με μπαλντά τον μπάτσο. Στη συνέχεια του κατεβάζουν το παντελόνι και αφού αδειάσουν στο πουλί του και τους όρχεις του το περιεχόμενο φιάλης αλκοόλ, ανάβουν σπίρτο και βάζουν φωτιά. Εκεί ακριβώς μια συνάδελφος, ουρλιάζοντας «shame on you!» (ντροπή σας!), σηκώνεται από το κάθισμά της και πάνω στη φούρια της γκρεμοτσακίζεται στα σκαλοπάτια. 

Με γαλλική φινέτσα ο Φρανσουά Οζόν. Να πουλήσει κι αυτός. Τι; Εφηβικές ανησυχίες. Φυσικά σεξουαλικές. Ως εκ τούτου οργάνωσε και σκηνοθέτησε ένα πρώτης γραμμής package deal. Η πρωταγωνίστριά του, η Μαρίν Βαχτ, από τα πρώτα ονόματα του διεθνούς ντεφιλέ. Το πρόσωπο στα αρώματα του Yves Saint Laurent. Εδώ λοιπόν στην ιστορία με τον τίτλο «Jeune & Jolie» (Νέα και όμορφη) η εν λόγω Μαρίνα υποδύεται δεκαεφτάχρονη Λολίτα ευκατάστατης οικογενείας. Το πρώτο αρσενικό που διεισδύει και διαρρηγνύει την παρθενιά της είναι κάποιος νεαρός Γερμανός και ξανθός παιδοβούβαλος με όνομα Φελίξ. Αυτό ήταν. Γιατί συμβολικά ο Οζόν κλείνει το ματάκι στον κριτικό λέγοντάς του «για όλα φταίει αυτή η άθλια Γερμανία της Μέρκελ»! Μα και για την πορνεία της μικρής; Για όλα. Εκλεκτό μέλος των Αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος ο Φρανσουά! Αποτέλεσμα; Η μικρή Ιζαμπέλ, αφού πρώτα σκαλίσει το Iντερνετ και συνάψει σχέσεις με διάφορους φραγκάτους αρσενικούς, αρχίζει να μπαινοβγαίνει σε γκλαμουράτες σουίτες πεντάστερων ξενοδοχείων. Και εντελώς ψυχρά (είπαμε, για όλα φταίει ο Γερμανός και η Μέρκελ) αρχίζει να εκδίδεται. Με το ύφος που κάποιος αγοράζει τσιχλόφουσκες από το περίπτερο της γειτονιάς του. Ποια η κατάληξη; Κάποιος γέροντας ηλικίας άνω των εβδομήντα, με άφθονες ποσότητες Viagra στον οργανισμό του, να τα κακαρώνει στο κρεβάτι με την Ιζαμπέλ σκαρφαλωμένη από πάνω του και να χοροπηδάει ότι τάχα μου βρίσκεται στην κορύφωση του οργασμού της. Τόμπολα. Το ηθικό επιμύθιο εντελώς χριστιανικό. Προσοχή, κορίτσια. Την παρθενιά μας την εκχωρούμε μόνο στον εκλεκτό της καρδιά μας. Ποτέ σε παιδοβούβαλο Γερμανό. Γιατί αλλιώς θα καταλήξεις σε πορνεία και στο τέλος θα σε πιάσουν στα πράσα με κακαρωμένο κάποιον γεροντομαλάκα!

Τελειώσαμε; Φυσικά No! Τρίτη και καταϊδρωμένη στο σπορ «Everything for Sale» η Σοφία Κόπολα. Η θυγατέρα του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Ηλικίας σαράντα ετών. Μόνιμη στη λίστα των πελατών του φεστιβάλ. Η οποία έχει να κάνει ταινία της προκοπής από το «Χαμένοι στη μετάφραση». Η Σοφία, λοιπόν, κάποια στιγμή πέφτει πάνω σε ρεπορτάζ αποκαλυπτικό και φυσικά κοσμικό του «Vanity Fair». Οπου η ρεπόρτερ περιγράφει τις επιδόσεις πενταμελούς ομάδας νεαρών κατοίκων του Λος Αντζελες. Τέσσερα τρελαμένα με τη μόδα κοριτσόπουλα και ένας κρυφογκέι μικρός. Ωραία;  Πάμε στο ψητό. Η αρχηγός του γκρουπ -σαν να λέμε ο master mind- σκαλίζοντας το Ιντερνετ λάμβανε πληροφορία για την ακριβή τοποθεσία διάσημων και επώνυμων της περιοχής. Rich and famous. Ελεγε ας πούμε: «Τώρα θα χτυπήσουμε τη βίλα της Πάρις Χίλτον». Οπερ και εγένετο. Ετσι η παρέα μπουκάριζε σε βιλάρες και πισινάρες επώνυμων και πλουσίων. Ετσι. Τόσο απλά. Τώρα γιατί αυτές οι ζάπλουτες μεγαλομπεμπέκες δεν διατηρούσαν συστήματα ασφαλείας παρέα με μπουλντόγκ και φουσκωτούς είναι μια ιστορία που η Σοφία την προσπερνάει. Αφού λοιπόν μπούκαραν, στη συνέχεια ορμούσαν στις γκαρνταρόμπες και ξάφριζαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Τσάντες Louis Vuitton, υποδήματα Prada, εσώρουχα Victoria’ s Secret, ρολόγια Rolex και πάει λέγοντας. Μιλάμε για βεστιάρια μεγέθους Sotris και Louisa π.Κ. (προ Κρίσης). Και για υποδηματοθήκες όγκου Καλογήρου. Και βάλε. Φανταστείτε ότι ο ναρκισσισμός της Πάρις Χίλτον είναι τόσο μεγάλος -επικών διαστάσεων- που ακόμα και μαξιλαροθήκες στους καναπέδες και τις πολυθρόνες ήταν κεντημένες με τα πορτρέτα της! Ε και; Μα το απόλυτο μηδενικό. Αντί για ταινία, είδα και είδαμε πασαρέλα και διαφημιστικά σποτάκια δύο ωρών. Με επιμύθιο τάχα μου σαρκαστικό. Που πλαγίως λέει το εξής. Αντί αυτά τα κοριτσόπουλα να το ρίξουν στο.... (αφήνω τη φαντασία σας να καλπάσει) έπεσαν με τα μούτρα στο shop lifting! Α ρε ένας Γερμανός παιδοβούβαλος που τους χρειάζεται!

Θα μου πείτε -και με το δίκιο σας- μα δεν υπάρχουν κάποιοι σκηνοθέτες που να σέβονται και να τιμούν το λειτούργημά τους; Υπάρχουν. Να, για παράδειγμα, ο Ασγκάρ Φαραντί εκ του Ιράν. Ο σκηνοθέτης του «Χωρισμού» με το Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Που με την τελευταία του ταινία «Το παρελθόν», γυρισμένη εξ ολοκλήρου στη Γαλλία, ήρθε και τους πήρε τα σώβρακα. Χωρίς ίχνος sex, χωρίς ίχνος violence και χωρίς ίχνος fashion. Απλώς διαχειριζόμενος ανθρώπινες σχέσεις. Η περίπτωση του Φαραντί παραπέμπει σε γκράφιτι των Εξαρχείων. Πασίγνωστο και παλιό «Κουφάλα νεκροθάφτη, δεν πεθάναμε ακόμα»!