Τα δάκρυα της Εξαρχόπουλος και τα βραβεία-έκπληξη στις Κάννες

Εκτός από τη δεδομένη - στην καρδιά μας τουλάχιστον - βράβευση του  “La vie d’ Adele” του Αμπντελατίφ  Κεσίς με το Χρυσό Φοίνικα, άλλα περιμέναμε κι άλλα μας ήρθαν. Ανατρέποντας κάποιες από τις προβλέψεις, αλλά όχι με ιδιαίτερα… ανατρεπτικό (και μάλλον αντι-κλιμακτικό) τρόπο, παρέδωσε ο Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής του 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, Στίβεν Σπίλμπεργκ, τα φετινά βραβεία. Μαζί του στη σκηνή ήταν και τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής, ήτοι οι Νικόλ Κίντμαν, Ανγκ Λι, Κρίστοφ Βαλτς, Ντανιέλ Οτέιγ, Λιν Ράμζι, Ναόμι Καβάσε, Βίντια Μπαλάν, Κρίστιαν Μουντζίου.

Με την Οντρέ Τοτού να παρουσιάζει αξιοπρεπώς (χωρίς  πολλές χαριτωμενιές δηλαδή) την τελετή, τα πράγματα κύλησαν γοργά και στρωτά.



Η πρώτη έκπληξη ήρθε όταν η Λετίσια Καστά παρέδωσε το βραβείο  αντρικής ερμηνείας στον Μπρους Ντερν  για το “Nebraska” (το οποίο παρέλαβε ο σκηνοθέτης της ταινίας, Αλεξάντερ  Πέιν). Αν και για μένα ήταν εξαιρετικός, ήταν σχεδόν σίγουρο πως το βραβείο θα πήγαινε στον Μάικλ Ντάγκλας για το “Behind the Candelabra”, το οποίο και δεν κέρδισε κανένα άλλο βραβείο (όχι πως αναμενόταν κάτι τέτοιο).

Το βραβείο γυναικείας ερμηνείας  στην Μπερενίς Μπεζό (το οποίο παρέδωσε ο Ορλάντο Μπλουμ) απέκλεισε την πιθανότητα του Χρυσού Φοίνικα για το “Le Passe”

Στη συνέχεια, η Έζια Αρτζέντο με μια ανεξήγητα βαθιά - και υποτίθεται σέξι - φωνή παρουσίασε το Βραβείο Σεναρίου στον Ζια Ζανγκέ για την ταινία του “A Touch of Sin”, η οποία ναι  μεν είχε αρέσει, αλλά δεν ακουγόταν για το βραβείο σεναρίου. Και η πάντα εκκεντρική θεότητα, η Ισπανή Ρόσι ντε Πάλμα, πρώην μούσα του Αλμοδόβαρ, έδωσε το Βραβείο της Επιτροπής στον Χιροκάζου Κόρε-έντα για το “Like Father, Like Son”, το οποίο επίσης είχε χλιαρές προβλέψεις για βραβεία.

Μακράν η πιο απρόβλεπτη κίνηση ήταν το Βραβείο Σκηνοθεσίας  από τον Φόρεστ Γουίτακερ στον Αμάτ Εσκαλάντε για το σούπερ βίαιο  “Heli”. Ευτυχώς όμως μετά ήρθε η δικαίωση, με την Κιμ Νόβακ (πρωταγωνίστρια στο θρυλικο “Vertigo” του Χίτσκοκ, το οποίο προβλήθηκε στα Cannes Classics) να παραδίδει το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στους αδελφούς Κοέν για το “Inside Llewyn Davis”. Οι ίδιοι δεν ήταν εκεί και το βραβείο παρέλαβε ο πρωταγωνιστής της ταινίας Όσκαρ Άιζακ.

Αν η Ρόσι ντε Πάλμα  είναι θεότητα, η Ούμα Θέρμαν φάνταζε με κανονική θεά όπως παρέδιδε - δικαίως - το Χρυσό Φοίνικα στον Αμπντελατίφ Κεσίς, αλλά και - για πρώτη φορά - μαζί και στα κορίτσια του, την Αντέλ Εξαρχόπουλος και τη Λεά Σεϊντού, οι οποίες δε σταμάτησαν να κλαίνε από τη συγκίνηση.

Αλλά πού ήταν ο Τζιμ Τζάρμους με το “Only Lovers Left Alive” και ο Πάολο Σορεντίνο με το “Grande Bellezza”; Προφανώς όχι “Inside” στο μυαλό ή/και την καρδιά της Κριτικής Επιτροπής.

Παρηγοριά για τις παραλείψεις, οι υπέροχες παρουσίες στο κόκκινο  χαλί και τη σκηνή, από την κοκκινοσκουφίτσα Οντρέ Τοτού, την πλουμιστή Λετισιά Καστά και την ακαταμάχητη Ούμα Θέρμαν, έως τη Νικόλ Κίντμαν (με το φόρεμα φόρο-τιμή στις Κάννες) και τις χαριτωμένες νικήτριες Εξαρχόπουλος-Σεϊντού

Τα  βραβεία:

Χρυσός  Φοίνικας

“La vie d’ Adele” του Αμπντελατίφ Κεσίς

Μεγάλο  Βραβείο της Επιτροπής

“Inside Llewyn Davis” των Ίθαν και Τζόελ Κοέν

Βραβείο σκηνοθεσίας

Αμάτ Εσκαλάντε για το “Heli”


Βραβείο της Επιτροπής

Like Father, Like Son του Χιροκάζου  Κόρε-έντα

Βραβείο Αντρικής Ερμηνείας

Μπρους Ντερν για το “Nebraska” του Αλεξάντερ Πέιν

Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας

Μπερενίς Μπεζό για το “Le Passe” του Ασγκάρ Φαρχαντί

Βραβείο Σεναρίου

A Touch of Sin του Ζιά Ζανγκέ


Χρυσή Κάμερα

Ilo Ilo του Άντονι Τσεν


Χρυσός  Φοίνικας Μικρού Μήκους Ταινίας

Safe του Μουν Μπιουν-γκον