Τζέρεμι Άιρονς: Έλληνες, μην παίρνετε στα σοβαρά τους νεοναζί

Ο Τζέρεμι Άιρονς βρέθηκε στην Αθήνα για την προώθηση της ταινίας του, «Νυχτερινό Τρένο για τη Λισαβόνα», μαζί με τον σκηνοθέτη Μπίλι Όγκουστ.

Ο διάσημος Βρετανός ηθοποιός μίλησε στους Έλληνες δημοσιογράφους για την κρίση, την οικονομία, την επανάσταση και το ρομαντισμό, αλλά και τους δύσκολους καιρούς που διανύει η Ευρώπη.

Από την αρχή της συνέντευξης και περιμένοντας τον σκηνοθέτη, που είχε καθυστερήσει λόγω της πορείας στο κέντρο της Αθήνας, ο Άιρονς μίλησε για τις ακραίες συμπεριφορές.

«Αν ανατρέξουμε στην ιστορία μας, θα καταλάβουμε ότι η βία και τα άκρα δεν δίνουν ποτέ λύσεις. Η μέση λύση είναι το πιο σωστό. Πιστεύω ότι πρέπει οι Έλληνες να γελάνε με τους νεοναζί και όχι να τους δίνουν βήμα και να τους παίρνουν στα σοβαρά. Και κυρίως, να εκπαιδεύετε τις νέες γενιές με ιστορία, για να ξέρουν καλά όλα αυτά τα άσχημα πράγματα που έχουν γίνει στο όνομα ακραίων πεποιθήσεων και άρα να τα αποφεύγουν, γιατί δεν λειτουργούν εν τέλει. Και στην ταινία μας, ο εξτρεμισμός υπάρχει, περιγράφεται μια μελανή σελίδα της ιστορίας, αλλά υπάρχει αισιοδοξία για μια "αναίμακτη" αντίσταση στο κακό» δήλωσε ο ηθοποιός.

Ο ηθοποιός συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Μπίλι Όγκουστ, 20 χρόνια πριν, με μια ακόμα πολιτική ταινία, «Το Σπίτι των Πνευμάτων».

Αυτή τη φορά η ιστορία ξετυλίγεται γύρω από ένα διαφορετικό ταξίδι: το ταξίδι ενός άντρα που, ενώ έχει ουσιαστικά παραιτηθεί από τη ζωή του, έπειτα από μια τυχαία και μυστηριώδη συνάντηση, αλλάζει την πραγματικότητά του μέσα σε μια στιγμή.

Η ταινία είναι βασισμένη στο ομότιτλο μπεστ σέλερ του βραβευμένου Ελβετού συγγραφέα, Πασκάλ Μερσιέ, που αποτελεί ένα από τα πιο επιτυχημένα γερμανόφωνα μυθιστορήματα των τελευταίων ετών: έχει μεταφραστεί σε 15 γλώσσες, μεταξύ των οποίων και η ελληνική (εκδόσεις Ψυχογιός, 2006).

Στο έργο παίζουν επίσης οι Μαρτίνα Γκέντεκ (‘Οι Ζωές των Άλλων’), Μπρούνο Γκανζ (‘Η Πτώση’), Μελανί Λοράν (‘Οι Πρωτάρηδες’), Λένα Όλιν (‘Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι’), Μπέργκχαρτ Κλάουσνερ (‘Η Λευκή Κορδέλα’), Όγκουστ Ντίελ (‘Άδωξοι Μπάσταρδη’), Κρίστοφερ Λι και Σαρλότ Ράμπλινγκ.

Η ταινία

Μια γυναίκα που αποπειράται να αυτοκτονήσει ένα κρύο πρωινό στη Βέρνη, κρατά το βιβλίο ενός Πορτογάλου συγγραφέα μέσα στο παλτό της κι ένα εισιτήριο τρένου για τη Λισαβόνα κρυμμένο μέσα στις σελίδες του.

Ο καθηγητής Ράιμουντ Γκρεγκόριους (Τζέρεμι Άιρονς) μπαίνει στην υπόθεση και βρίσκεται απρόσμενα στη Λισαβόνα να αναζητά τα ίχνη ενός Πορτογάλου γιατρού και συγγραφέα, του Αμαντέου ντε Πράντο.

Ακολουθώντας τα ίχνη του, ο Ράιμουντ θα ανακαλύψει ένα τραγικό ερωτικό τρίγωνο με φόντο το πιο σκοτεινό κομμάτι της σύγχρονης πορτογαλικής ιστορίας, κατά τη δικτατορία του Αντόνιο Σαλαζάρ.

Ένα μυστηριώδες πάζλ, γεμάτο πολιτική αλλά και συναισθηματική ένταση, θα παρασύρει τον Ράιμουντ σε ένα προσωπικό ταξίδι πέρα από το χρόνο, που πραγματεύεται θεμελιώδη υπαρξιακά ερωτήματα, αλλά και την πραγματικότητα του έρωτα, ο οποίος μπορεί ανά πάσα στιγμή να εμφανιστεί απρόσκλητος.

Οι δηλώσεις του Άιρονς

Όταν ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους για τη σημερινή οικονομική κατάσταση της Ευρώπης, ο Άιρονς δήλωσε οτι “όλοι αυτοί που βρίσκονται πίσω από την οικονομία μας κορόιδεψαν και μας οδήγησαν σε μια ζωή που κύριος στόχος μας είναι να ξοδεύουμε, πολύ πέρα από τις δυνατότητές μας. Και εντάξει, φταίμε, αλλά φταίνε και αυτοί που μας δάνεισαν. Γιατί, αν εγώ δανείσω σε κάποιον 100 λίρες ας πούμε, θα σκεφτώ πριν αν μπορεί να μου τις επιστρέψει. Αν δεν μπορεί, θα θεωρήσω ότι του τις κάνω δώρο, αλλά θα είμαι βλάκας να τις δανείσω, ξέροντας ότι δεν μπορεί να τις επιστρέψει και μετά να απαιτώ να μου τις δώσει. Η ευθύνη μοιράζεται για να προχωρήσουμε. Και όταν προχωρήσουμε, η ζωή θα είναι διαφορετική, χωρίς όλα αυτά τα αυτοκίνητα, τα ακριβά ρούχα που αγοράζουμε για να κρατήσουμε την οικονομία ζωντανή. Ποια είναι η οικονομία, ούτως η άλλως; Είναι για μας ή για κάποιους άλλους; H πραγματική χαρά στη ζωή είναι να χαιρόμαστε τη φύση και τους συνανθρώπους μας. Να αγαπιόμαστε. Η αγάπη είναι το πιο σημαντικό πράγμα».

Όταν ρωτήθηκε από τους Έλληνες δημοσιογράφους για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ο ηθοποιός ξεκαθάρισε: «Αυτή δεν είναι η Ελλάδα που ξέρω εγώ. Έρχομαι πολλά χρόνια, αγαπώ τους Έλληνες, είναι ένας εκπληκτικός λαός, φιλόξενοι με υπέροχη φύση και είναι από τα λίγα μέρη στον κόσμο που έχω επισκεφτεί, που με κάνουν πανευτυχή. Να μην νιώθετε ότι κρίνεστε όλοι, επειδή κάποιος ηλίθιος εξτρεμιστής σκότωσε έναν καλλιτέχνη».

Απαντώντας σε ερώτηση του protothema.gr, για το εάν νιώθει οτι ο κινηματογράφος είναι πια ενεργά πολιτικός, ο ηθοποιός απάντησε πως ίσως όχι τόσο πια, «γιατί μέχρι πρόσφατα διανύαμε μια περίοδο ευημερίας και γι' αυτό μάλλον όταν περνάμε καλά και δεν υπάρχει λίγος πόνος, δεν ασχολούμαστε τόσο με πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα».

Μιλώντας για την υπόθεση της ταινίας και την «πάλη» δικτατορίας και ελευθερίας, αλλά και την αγάπη, ο διάσημος ηθοποιός σημείωσε ότι «όσο άσχημα και αν είναι τα πράγματα, εάν υπάρχουν αξίες -πανανθρώπινες- που μας καθοδηγούν, προσαρμοζόμαστε -όπως και τώρα με την κρίση, παρόλο που τα πράγματα θα χειροτερέψουν- και επιβιώνουμε».