«Δεν κάναμε πορνό... αυτοσχεδιάσαμε!»

Μετά από πέντε μήνες, από τον Μάιο στο Festival De Cannes μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου, όταν είδα την Αντέλ Exarchopoulos σε απόσταση αναπνοής μέσα σε κάποια αίθουσα του Γαλλικού Ινστιτούτου στη Σίνα, η μεταμόρφωσή της ήταν ριζική. Την πρώτη φορά ήταν ο διάβολος στο κορμί της. Τη δεύτερη, στην Αθήνα αυτή τη φορά, ωσάν παρθένα ντυμένη στα λευκά!

Την πρώτη φορά το κορμί της ήταν τυλιγμένο σε ένα κοντό κατάμαυρο φόρεμα κολλημένο πάνω της προκλητικά και χαριεντιζόταν με τη Λεά Σεϊντού, το ερωτικό έτερον ήμισυ, το κορίτσι που την «παρέσυρε» στο κρεβάτι, που έβγαλε τη λεσβία από μέσα της. Η φλόγα με τα μπλε βαμμένα μαλλιά που μαζί κατέληξαν σ’ ένα μακρόσυρτο, αχόρταγο 69, με τα χείλη να σκαλίζουν, να γλείφουν, να «καταπίνουν» κάθε σταγόνα οργασμού που έρεε από τα κάτω χείλη καθεμιάς. Η αποθέωση της πορνογραφίας με αρτιστίκ ματιά. Θα το δείτε και θα το απολαύσετε από κοντά, αφού «Η ζωή της Αντέλ» (La Vie D’ Adele) θα προβάλλεται από την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου και βάζω στοίχημα ό,τι έχω και δεν έχω πως θα κόψει τρελά εισιτήρια! «Υποκλίνομαι», είπα με σπασμένα γαλλικά.



Στην πραγματικότητα -και το ομολογώ-προσπαθούσα να κερδίσω χρόνο ώστε να την εξερευνήσω ενδυματολογικώς και σωματικώς, εννοείται νοερά. Τα ματάκια εκπέμπουν διακριτική πονηριά. Το σώμα της, τυλιγμένο στα λευκά. Ποιος ξέρει, μπορεί κάποιος να της σφύριξε «ο Ελληνας παριστάνει τον συντηρητικό, γι’ αυτό φρόντισε να ντυθείς σεμνά». Τα μαγουλάκια της, στρογγυλά. Ομως τίποτα δεν μπορούσε να κρύψει τους φυσικούς χυμούς μέσα στους οποίους «κολυμπούσε» με θρασύτατη φυσική αθωότητα αυτό το σπάνιο μωρό.

Αδολη Λολίτα με... σαρκοβόρα ένστικτα

Η αθωότητα μιας συγκρατημένης σεξουαλικότητας. Η αθωότητα μιας ανυποψίαστης Λολίτας που χωρίς δόλο και όποτε το κύτταρό της θελήσει θα ορμήσει να διαπράξει το οποιοδήποτε ερωτικό κακούργημα. Με αρσενικά, θηλυκά, με τα δύο φύλα, με πολλούς, με έναν, με μία, με νέους, με μεσήλικες, με ό,τι γουστάρει η κοπελιά. Η αθωότητα του σαρκοβόρου μικρού ζώου. Η βουλιμία υπεράνω θεών και νόμων. Η μανία υπεράνω ανθρώπων και κανόνων. Αφού θέλω, ε τότε θα τα κάνω όλα! Αυτό το κορίτσι -είπα από μέσα μου- είναι η επιτομή της σύγχρονης, αχαλίνωτης, σεξουαλικής απελευθέρωσης. Ολα όσα περιγράφουν και υπονοούν εκατοντάδες ηρωίδες, εκατοντάδων σύγχρονων ταινιών, απ’ όλα τα μέρη της Γης, είναι συμπυκνωμένα μέσα και πάνω σ’ αυτό το θηλυκό των μόλις 20 ετών!

- Υποκλίνομαι (επανέλαβα) στην ομορφιά σου. Κάθε λεπτό που έβλεπα την ταινία στο Φεστιβάλ των Καννών έλεγα ότι θα πάρει τον Χρυσό Φοίνικα και ότι εσύ θα κερδίσεις το βραβείο της Καλύτερης Ερμηνείας.
Απάντηση; Μ’ ένα θαυμαστικό «Α!».

- Και τότε τη ρωτώ: Η Αντέλ είναι το σαρκοβόρο ζώο που θέλει να καταβροχθίσει τα πάντα, από το σουβλάκι μέχρι κάθε κρυφή γωνιά της γυναίκας που αγαπά. Επομένως μπορεί η πορνογραφία να γίνει τέχνη; «Δεν είναι πορνογραφική η ταινία». (Δύσκολη η ερώτηση για τη μικρή Αντέλ...)
- Δεν είπα ότι η συγκεκριμένη είναι. «Σ’ αυτή την περίπτωση θα ήθελα, πριν απαντήσω, να δω την όποια ταινία που εσύ χαρακτηρίζεις πορνογραφική» (ξεγλίστρησε πονηρά).

- Ας μιλήσουμε για την «Αντέλ». Οι σεξουαλικές σκηνές είναι πολύ αποκαλυπτικές και σκληρές. «Δεν είναι σκληρές. Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να αποδώσει την πραγματικότητα. Δύο γυναίκες κάνουν έρωτα. Βέβαια, ο θεατής που εισβάλλει στην κρεβατοκάμαρα αυτών των κοριτσιών θα νιώσει άβολα». (Το «άβολα» είναι η κομψή μετάφραση της διαπίστωσης «θα του βγουν τα μάτια έξω». Οπως βγήκαν τα δικά μου και των χιλιάδων θεατών στις Κάννες!)

- Πάντως το κοινό θα εκλάβει την «Αντέλ» ως πορνογραφία. «Μπορεί. Ομως πιστεύω ότι ανάμεσα στο κοινό θα υπάρχουν και πολλοί που θα καταλάβουν».

- Το ελληνικό κοινό θα το πάρει έτσι. Δεν είναι κακό αυτό... «Τι να σου πω. Δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε την επιλογή των θεατών». (Σωστό, σαν να λέει, ο καθένας ας το δει όπως θέλει. Από την προσέγγισή του κρίνεται και το επίπεδό του.)

- Πιστεύω ότι με τις διεξοδικές καυτές σκηνές καθιερώνεται και νομιμοποιείται στον κινηματογράφο η αναλυτική σεξουαλική περιγραφή κάθε σχέσης. «Είναι ζήτημα σκηνοθετικής προσέγγισης. Το σεξ είναι κάτι παγκόσμιο και οικουμενικό». (Και πάλι σωστό.)

- Γιατί δηλαδή να δείχνουμε μόνο τον εναγκαλισμό και τα φιλιά των πρωταγωνιστών; Να τα δείχνουμε όλα όπως συμβαίνουν στην αληθινή ζωή (εννοείται και την αιδοιολειχία με κοντινά πλάνα). «Φυσικά αυτό μπορεί να δημιουργήσει μια επανάσταση, δεν ξέρω. Και σε μένα αρέσει να βλέπω ταινίες που τα δείχνουν όλα. Είναι ζήτημα σκηνοθετικών χειρισμών».

- Αισθάνθηκες αμήχανα στα γυρίσματα; «Μερικές φορές». (Μόνο; Στη θέση σου θα αισθανόμουν ότι κάποιος νοσηρός ηδονοβλεψίας με βιντεοσκοπεί την ώρα που τα κάνω όλα και στη συνέχεια ανεβάζει το υλικό στο YouTube!)

- Ολες οι σκηνές ήταν γραμμένες στο σενάριο ή αυτοσχεδίαζες με τη βοήθεια της Λεά Σεϊντού (το κορίτσι που «διαφθείρει» λεσβιακά την Αντέλ); «Ο σκηνοθέτης μάς καθοδηγούσε, αλλά δεν ήταν όλες οι σκηνές και οι λεπτομέρειες προγραμματισμένες. Μας έδειχνε τι να κάνουμε, αλλά στη συνέχεια μας άφηνε ελεύθερες να αυτοσχεδιάσουμε».

- Εχεις προσωπική εμπειρία από τέτοιες σχέσεις; Εχεις κάνει έρωτα με γυναίκα; (Εδώ το ‘χα, ε, κάποτε θα το εκστόμιζα) «Αυτό είναι κάτι προσωπικό. Αφορά στην ιδιωτική μου ζωή» (είπε με βλέμμα πονηρό…).

- Ρωτάω επειδή η ερμηνεία σου σ’ αυτές τις καυτές σκηνές είναι πολύ πειστική, σχεδόν βιωματική (εκεί εγώ). «Οχι! Είναι ζήτημα ερμηνείας».

- Το καταλαβαίνω, αλλά επιμένω επειδή είσαι εντελώς ταυτισμένη με τον ρόλο της κινηματογραφικής Αντέλ (εκεί εγώ, δεν ξεκολλάω με τίποτα από το ψαχνό). «Αυτό που θέλω να καταλάβει ο θεατής είναι ότι η ηρωίδα ερωτεύεται κάποιον ή κάποια χωρίς να σκεφτεί πολλά πράγματα. Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται έτσι». (Εννοεί ότι το ερωτικό συναίσθημα είναι αυθόρμητο και παρορμητικό.)

- Η ιστορία που αφηγήθηκες στη συνέντευξη Τύπου με τον προπάππου σου και το κοτόπουλο είναι αληθινή; «Φυσικά! Ο προπάππους μου είπε ότι θα πάει να αγοράσει κοτόπουλο και στη συνέχεια εξαφανίστηκε!».

Το στόρι με το κοτόπουλο και τον προπάππου της πάει κάπως έτσι, σαν ανέκδοτο: Ο τύπος (πυγμάχος αν δεν με απατά η μνήμη μου), με το όνομα Εξαρχόπουλος, είπε στη γυναίκα του ότι θα πεταχτεί μέχρι το χασάπικο να αγοράσει κάνα κοτόπουλο και στη συνέχεια έγινε καπνός. Ετσι, κατέληξε στη Γαλλία (κάπου στη Μασσαλία), όπου παντρεύτηκε Γαλλίδα, και από τον γάμο αυτό προέκυψε ο παππούς της Αντέλ. Απίστευτα πράγματα. Σαν σκηνές από κωμωδία…

- Από ποιο μέρος; «Τώρα θα σε γελάσω…».

- Από την Πελοπόννησο; (Λόγω του «όπουλος»…) «Ναι, από κει».

- Συγκεκριμένα; «Α, δεν θυμάμαι». (Το κορίτσι, εντελώς Γαλλίδα.)

- Θυμάσαι όταν στις Κάννες μού είπες ότι το μόνο που ξέρεις από Ελλάδα και ελληνική γλώσσα είναι το «τυρί φέτα»; «Η αλήθεια είναι ότι ο πατέρας μου δεν μου μετέδωσε πολλά πράγματα από την Ελλάδα. Εχω διαβάσει για την Ελληνική Μυθολογία, αλλά γνωρίζω ελάχιστα ελληνικά». (Προφανώς η ιστορία με το κοτόπουλο στοίχειωσε σαν κατάρα την οικογένεια κι έτσι η Ελλάδα κατέληξε στη συνείδηση του πατέρα Εξαρχόπουλου κάτι μεταξύ φάρσας και μαλακίας.)

- Αν ήμουν Ελληνας σκηνοθέτης και σου άρεσε το σενάριό μου θα έπαιζες στην ταινία μου; Εννοείται με χαμηλότερη αμοιβή από αυτή που κερδίζεις στη Γαλλία. «Δεν με νοιάζει αν είναι ο σκηνοθέτης Ρουμάνος, Ελληνας ή από οποιοδήποτε σημείο της υδρογείου. Αρκεί να μου αρέσει το σενάριο». (Αποφεύγει να απαντήσει επί της χρηματικής ουσίας.)

- Αν είναι Ελληνας;  «Ούτε συζήτηση».

Εφυγα όπως ήρθα. Με την ίδια βεβαιότητα ότι η «Αντέλ» για τον θεατή είναι ο πλήρης ορισμός της πορνογραφίας και ότι στις αναλυτικές σκηνές, εκεί που γίνεται το «έλα να δεις», θα του βγουν τα μάτια έξω. Ολα τα υπόλοιπα είναι για μερικούς κριτικούς και σινεφίλ που ενώ στη διάρκεια της προβολής την καταβρίσκουν όπως οι κοινοί θνητοί, μετά στις παρέες εξαντλούνται στις αναλύσεις και τα «εγκεφαλογραφήματα». Το σύνθημα της «Αντέλ» γνωστό σε όλους:

Αφήστε τα μίση και πιάστε...



Περιχαρείς οι πρωταγωνίστριες με τον σκηνοθέτη Αμπντελατίφ Κεσίς και τον Χρυσό Φοίνικα

La Vie d’Adele - η ταινία Σκηνοθεσία: Αμπντελατίφ Κεσίς, Γαλλοτυνήσιος, 53 ετών, γνωστός από την ταινία «Κους κους με φρέσκο ψάρι» που κέρδισε Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας το 2007. Σενάριο: Από το ομότιτλο κόμικ με την υπογραφή Ζουλί Μαρόχ. Πρωταγωνιστούν: Αντέλ Exarchopoulos (20 ετών) και Λεά Σεϊντού (28), καθώς και σε δεύτερο ρόλο ο Ζερόμ Λαέρτ, το αγόρι της Αντέλ στην αληθινή ζωή της. Στόρι: Η Αντέλ, μαθήτρια της τελευταίας τάξης του Λυκείου, «παρασύρεται» και ερωτεύεται παθιασμένα τη μεγαλύτερή της Εμμα, μια λεσβία ζωγράφο με ελεύθερες σχέσεις. Ομως όταν η Αντέλ επιχειρήσει να δοκιμάσει και με το άλλο φύλο, τότε αρχίζει το δράμα. Σκηνές: Τρία δεκάλεπτα εξαντλητικά και επεξηγηματικά, όπου τα δύο κορίτσια επιδίδονται σε όλες τις γνωστές αλλά και ασυνήθιστες στάσεις. Τα πάντα: από χαστουκάκια στα οπίσθια μέχρι 69. Το ένα αιδοίο κολλημένο στο άλλο… Διάρκεια: 179 λεπτά (τρεις ώρες). Διάρκεια υλικού πριν το τελικό μοντάζ: 800 ώρες! Πρεμιέρα: 31 Οκτωβρίου σε πολλές αθηναϊκές αίθουσες. Βραβεία: Χρυσός Φοίνικας Καννών (με πρόεδρο της κριτικής επιτροπής τον Στίβεν Σπίλμπεργκ).