Τζορτζ Κλούνεϊ: Ούτε υπέρ, ούτε κατά της επιστροφής των Μαρμάρων

Όταν η τρίχα  γίνεται  τριχιά. Όπως στην περίπτωση του  Τζορτζ Κλούνεϊ. Που δεν είπε (το  τονίζω αυτό) ότι «πρέπει οι βρετανικές  αρχές να επιστρέψουν στην Ελλάδα  τα Ελγίνεια μάρμαρα του Παρθενώνα». Μάλιστα αμφιβάλλω  αν ο ίδιος έχει  ακούσει το όνομα  του  λόρδου Έλγιν και ακόμα  αν γνωρίζει  ότι  αυτός ο ξακουστός βρετανός αριστοκράτης είχε επιδοθεί σε πλιάτσικο  σε  βάρος της πολιτιστικής κληρονομιάς των  «ξυπόλητων»  εκείνη την εποχή  Ελλήνων

Η στιχομυθία ανάμεσα στην τρισχαριτωμένη νεαρή Ελληνίδα και τον George με τις ασημένιες ανταύγειες του, που  όλα  τα τριανταφεύγα  θηλυκά όρμησαν να τον ξεπουπουλιάσουν εδώ  στο  Βερολίνο,  έχει  ως εξής (αναφέρω την ουσία και όχι με  την  ακρίβεια, λέξη προς λέξη  όπως  διατυπώθηκαν στην press conference του περασμένου Σαββάτου)

-Να σας κάνω μια πρόταση; 

O  George  στην  αρχή και από κεκτημένη  ταχύτητα, επειδή όλες πλαγίως ή ευθέως  του έκαναν διάφορες προτάσεις, χαμογέλασε. Με αυτάρεσκη γοητεία και δήθεν αμηχανία.  Όμως το κορίτσι (η Ελληνίδα ντε) διευκρίνισε: 

-Δεν εννοώ πρόταση γάμου. Εννοώ ότι αφού ενδιαφέρεστε  για την πολιτιστική  κληρονομιά όλων των λαών γιατί δεν κάνετε κάτι να επιστραφούν τα μάρμαρα του Παρθενώνα στην Ελλάδα;

Ο George πρόθυμος πάντα σε κάθε περίπτωση που  αφορά στις «ελευθερίες» και τα «διαιώματα», έτσι γενικά, είπε: «Πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση»

Από εκεί και πέρα και αφού το περιστατικό εξαφανίστηκε από  την πλημμυρίδα των χιλιάδων θαυμαστριών που πολιορκούσαν νυχθημερόν το λουσάτο ξενοδοχείο Soho-εντός του οποίου  φιλοξενήθηκαν τα φιλαράκια Τζορτζ Κλούνεϊ και Ματ Ντέιμον, ο τελευταίος  παρέα με τη σύζυγό του Λουτσιάνα Μπαρόζο-μια βρετανική  εφημερίδα μπουμπούνισε  το θέμα. Σα να λέει «αδέλφια ο Κλούνεϊ θα μας αρπάξει τα Ελγίνεια και θα τα κουβαλήσει  στην Αθήνα». Έτσι το  θέμα πήρε ανεξέλεγκτες προεκτάσεις και  την σκυτάλη  άρπαξε  ο Independent.  Για να καταλάβετε περί ποιας «έγκυρης» και «αντικειμενικής»  δημοσιογραφίας ομιλούμε!

Ο επίγονος του Τζον Γουέιν

Ο   54χρονος   George   λειτουργεί-περίπου-σαν  ο «φιλελεύθερος» σωσίας του θρυλικού και ακροδεξιού καουμπόη, Τζον Γουέιν. Οι καιροί άλλαξαν και  οι stars του Χόλιγουντ διαφοροποιήθηκαν. Για να καταλάβετε. Πράγμα που θα  αντιληφθείτε όταν από την  ερχόμενη Πέμπτη θα προβάλλεται εν Ελλάδι η τελευταία του  ταινία «Μνημεία  ανδρών» (Monuments Men). Σ' αυτή  λοιπόν την πολεμική περιπέτεια που λαμβάνει χώρα προς το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Τζορτζ, ως αμερικανός ειδικός επί θεμάτων Τέχνης, παρέα με  μια  χούφτα αμερικανο-βρετανούς και έναν  γάλλο, καταφέρνει να διεισδύσει στις γερμανικές γραμμές  και να  επαναφέρει   στα ευρωπαϊκά μουσεία χιλιάδες πίνακες και αγάλματα, αμύθητης αξίας. Έργα τα  οποία  είχαν κατακλέψει οι αληταράδες οι  Ναζί  επιδιδόμενοι φυσικά  στο   γνωστό  σπορ   του πλιάτσικου

Με απλά  λόγια  ο  George  ως επίγονος του Τζον Γουέιν σώζει Μικελάντζελο, Πικάσο, Ρέμπραντ, Βαν Γκονγκ, Ρούμπενς, Μονέ,  τους πάντες και  ταυτόχρονα  διασώζει  την πολιτιστική  κληρονομιά  της Ευρώπης.  Το  αμερικανικό ιππικό σε ρόλο πολιτιστικό

Βεβαίως βεβαίως,  τσιμουδιά για το απλό   και διαπιστωμένο   γεγονός  ότι άπασες οι μεγάλες δυνάμεις έχουν κατακλέψει πολιτιστικούς  θησαυρούς κατακτημένων λαών. Όπως με τους  Βρετανούς και τον αρχικλεφταρά  λόρδο Έλγιν.

Κοντά σε όλα  αυτά  συμβαίνει και το εξής.  Από την  μια  ο George πουλάει  γοητεία και γκλαμουριά. Δεν τον  αδικώ. Και από την άλλη  διαρκώς  αναφέρεται και τοποθετείται  σε πάσης  φύσεως θέματα πολιτικής. Περίπου  σαν ιεραπόστολος του Μπαράκ Ομπάμα.  Αλληλέγγυος ας πούμε  στο νεοσύστατο κράτος  του Νότιου  Σουδάν.  Υπέρ  φυσικά των  αμερικανικών  συμφερόντων. Χωρίς να  το  υπογραμμίζει  ευθέως. Και περίπου ως  «διαιτητής»   για τον αλληλοσπαραγμό  των Αιγυπτίων.  Περίπου να καλεί την   Διεθνή κοινότητα να παρέμβει για να σώσει  ψυχές. Και περίπου να «απαιτεί» από το κομμουνιστικό ιερατείο  της Κίνας να  δώσει περισσότερες ελευθερίες  στον λαό

Κάθε  δημόσια  εμφάνισή  του είναι το  εφαλτήριο  για να εκδηλώσει τις  πολιτικές   του απόψεις.  Με απλά λόγια ο George  επενδύει  για το μέλλον του. Ως  γερουσιαστής;  Κάτι  περισσότερο. Γιατί  δηλαδή  ο «ανεγκέφαλος» Ρόναλντ Ρέιγκαν κυβέρνησε  την αμερικανική  αυτοκρατορία. Φανταστείτε-κι αυτό είναι  διαπιστωμένο ιστορικά-που Αμερικανοί  σεναριογράφοι και  σκηνοθέτες, μέλη  του  ΚΚΗΠΑ  στην διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου,  αρνήθηκαν να  οργανώσουν στο  Κόμμα αυτό το «βλίτο». Ε, το «βλίτο»  το κατάφερε  γιατί  όχι ο πονηρός και  ωραίος  George;