Δανίκας για Χρυσές Σφαίρες: Ο «θάνατος» του Χόλιγουντ

Απίστευτο. Ολότελα αληθινό. Το «δια ταύτα» από την απονομή των Golden Globes. Των επονομαζόμενων Χρυσών Σφαιρών:

Ούτε μία, not even one, παραγωγή του Χόλιγουντ κατάφερε να  κερδίσει την εύνοια κάποιου βραβείου. Με μοναδική,  εξαίρεση το animation «Πώς να εκπαιδεύσετε τον δράκο σας».

Κοντά σ' αυτό και έτερο γεγονός, που μοιάζει με ρεκόρ Γκίνες. Οι δύο πρώτες «χρυσές σφαίρες» καλύτερης δραματικής όσο και κομεντί, είναι ζήτημα αν και οι δύο μαζί κατάφεραν, εν Ελλάδι, να κόψουν 100.000 εισιτήρια.

Που πάει να πει «αλλού τα κακαρίσματα, αλλού γεννούν οι κότες»...

Συγκεκριμένα. Το «Μεγαλώνοντας» (Boyhood)  που κατέκτησε Χρυσή Σφαίρα καλύτερης  δραματικής ταινίας, έκοψε 21.000 εισιτήρια. Το «Ξενοδοχείο Grand Budapest» που κέρδισε Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία «καλύτερης κωμωδίας η μιούζικαλ» έκοψε περίπου 70.000 εισιτήρια.

Συμπτωματικά και τις δύο τις είχα συμπεριλάβει στον ετήσιο απολογισμό μου και στην λίστα  των δέκα καλύτερων κινηματογραφικών στιγμών του 2014. Το  «Μεγαλώνοντας» στη θέση  οκτώ και το «Grand Budapest» στη θέση δέκα.

Επομένως  συμφωνώ με την ετυμηγορία της επιτροπής.

Και κυρίως για το «Μεγαλώνοντας». Οπου  ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ κέρδισε και Χρυσή Σφαίρα καλύτερης  σκηνοθεσίας.  Ο αμερικανός σκηνοθέτης που το 2013  είχε καταφθάσει στην Μεσσηνία. Και  όπου με την  συνεργασία του έλληνα επιχειρηματία Χρήστου Κωνσταντακόπουλου, σκηνοθέτησε τη κομεντί «Πριν τα μεσάνυχτα» (Before Midnight) με Ιθαν Χοκ και Ζιλί Ντελπί. Ο Λινκλέιτερ λοιπόν επιτυγχάνει επίτευγμα...

Αφού  παρακολουθεί τους ήρωες τετραμελούς οικογένειας επί δέκα χρόνια. Και  το κυριότερο. Επειδή σε μια  ταινία  περίπου τριών ωρών και είκοσι λεπτών τίποτα δεν γίνεται. Στην πραγματικότητα «γίνεται». Ανάμεσα στις  σχέσεις των δύο γονιών αλλά και στις πολυεπίπεδες σχέσεις των παιδιών τους με τους γονείς και το περιβάλλον τους.  Με απλά λόγια η ταινία είναι   αμερικανική, αλλά η παραγωγή «ανεξάρτητη» και κυρίως με ύφος και επιρροές από τη γηραιά Ηπειρο.

Αλλά και το «Ξενοδοχείο  Grand Budapest» είναι «ανεξάρτητο» και «ευρωπαικό».  Αν και  σκηνοθετημένο από τον Τεξανό Γουές Αντερσον.

Θρίαμβος της «ανεξάρτητης Σκηνής»!

Το ίδιο συμβαίνει και με τις υπόλοιπες «σφαίρες».

Ο Εντουαρντ Τζον Ντέιβιντ Ρεντμέιν είναι Βρετανός. Και είναι μόλις 32. Ε λοιπόν είναι αυτός που κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Α ανδρικού ρόλου για δραματική ταινία. Συγκεκριμένα για την «θεωρία των πάντων». Που θα προβληθεί συντόμως εν Ελλάδι. Και επειδή στην ερμηνεία του είναι τόσο μα τόσο  ταυτισμένος με τον Στίβεν Χόκινγκ. Τον ήξερε κανείς; Α, ναι! Κάπου έπαιζε στο μιούζικαλ «Αθλιοι»!

Ο Μάικλ Κίτον  στα  64 χρόνια του κερδίζει  Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ανδρικής ερμηνείας  για «κωμωδία ή μιούζικαλ». Σε μια  ταινία που λέγεται «Birdman-Η  απρόσμενη αρετή της αφέλειας».  Κι αυτό  θα προβληθεί  συντόμως. Προσέξτε τώρα. Ο   σεναριογράφος και  σκηνοθέτης  του εν λόγω  φιλμ είναι  από το  Μεξικό και λέγεται  Αλεχάντρο, Γκονζάλες Ινιάριτου. Ο άνθρωπος  που ανάμεσα στ άλλα είχε υπογράψει  το «Βαβέλ». Ο  Ινιαρίτου λοιπόν κερδίζει και Χρυσή Σφαίρα καλύτερου σεναρίου.

Πάμε στους γυναικείους ρόλους.  Η  Τζούλιαν Μουρ-55 σήμερα-κερδίζει Χρυσή Σφαίρα Α  δραματικού ρόλου για ένα περιθωριακό δραματάκι με τίτλο «Still Alice» (Ακόμα Αλις). Ταινία που ακόμα  δεν  έχει κυκλοφορήσει στις αθηναικές οθόνες. Και η Ειμι Ανταμς Α γυναικείου ρόλου για «κωμωδία η μιούζικαλ»  και   για τις επιδόσεις της  στα «μεγάλα μάτια» (Big Eyes)  του Τιμ Μπάρτον. Επιδόσεις που εγώ δεν είδα ή δεν πρόσεξα.

Και τέλος ο Ρώσος Αντρέι Ζιαγκίντσεφ με το «Leviathan» κερδίζει  Χρυσή Σφαίρα  καλύτερης  ξενόγλωσσης ταινίας. Κι αυτό το φιλμ  παντελώς άγνωστο εν Ελλάδι. Παρεμπιπτόντως συνιστώ να σπεύσετε στο dvdάδικο  της  γειτονιάς  σας το αριστούργημά   του «Επιστροφή»

Με απλά λόγια. Το  καλό αμερικανικό σινεμά αλληθωρίζει  κατά μεριά Ευρώπης και Λατινικής Αμερικής. Το καλό σινεμά παράγεται από ταγμένους δημιουργούς. Και το καλό σινεμά το βλέπουν λιγότεροι αλλά απαιτητικοί.

Και το καλύτερο; Με  σφαίρες σκότωσαν το Χόλιγουντ. Ευτυχώς που ήταν Χρυσές! Ομως μην  βιάζεστε. Πάλι με χρόνια,  με καιρούς πάλι δικά του θα ναι!