Οι ταινίες της εβδομάδας

Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ / I, Daniel Blake 

Του Κεν Λόουτς. 
Με τους Ντέιβ Τζονς, 
Χέιλι Σκουάιρς.
Δραματική, 2016, 
Μ. Βρετανία / Γαλλία / Βέλγιο, 100’. 

Σηκώνει κουβέντα η νέα, και μπορεί τελευταία, ταινία του Κεν Λόουτς που πήρε το φετινό Χρυσό Φοίνικα, αλλά για τον ίδιο δεν σηκώνει ούτε λέξη - μόνο δράση. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αδικία που ωθεί τον Λόουτς να κάνει σινεμά, ούτε την ικανότητά του να προκαλέσει δραματικά ρίγη. Για την ελληνική πραγματικότητα, δε, η γραφειοκρατική Catch-22 παράνοια που βιώνει ο πρωταγωνιστής, ένας μεσήλικας άντρας με καρδιακά προβλήματα που προσπαθεί να πάρει επίδομα αναπηρίας και μετά να βρει εργασία (τρέχα γύρευε, κυριολεκτικά), παραείναι οικεία. Είναι πάντα προς τιμήν του Λόουτς που συνεχίζει ακάθεκτος να δίνει φωνή σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καν ότι την έχουν, αλλά υπάρχουν και άλλοι τρόποι να κάνει κανείς πολιτικό σινεμά χωρίς να καταφεύγει, για παράδειγμα, στη διδαχή. Από την άλλη, βέβαια, εξαρτάται πάντα από το σε ποιους απευθύνεσαι. Σας είπα, σηκώνει κουβέντα. 

Αφερίμ! / Aferim!

Του Ράντου Ζούντε. 
Με τους Τεοντόρ Κόρμπαν, Μιχάι Κομανόιου.
Δραματική, 2015, Ρουμανία / Βουλγαρία / Τσεχία / Γαλλία, 108’. 

 Ποιος θα περίμενε ότι η Ρουμανία στα μέσα του 19ου αιώνα θα αποτελούσε πρόσφορο έδαφος για ένα σατιρικό, καυστικό, πολιτικό γουέστερν; Κι όμως, η Αργυρή Αρκτος Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο περσινό Βερολίνο προσφέρει ακριβώς αυτό, με την ασπρόμαυρη ιστορία ενός αστυνομικού που έχοντας τον γιο του για συντροφιά αναζητά έναν Τσιγγάνο σκλάβο που το έχει σκάσει από τον άρχοντά του. Φιλόδοξο, άκρως απολαυστικό και καίριο. Αν ήταν του Ταραντίνο, θα έσκιζε και στα ταμεία. 









Snowden 

Του Ολιβερ Στόουν. Με τους Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, Σαϊλίν Γούντλι, Ρις Ιφανς.
Δραματική, 2016, 
Γαλλία / Γερμανία / ΗΠΑ, 134’. 


  Ο Ολιβερ Στόουν είναι κάτι σαν τον Μάικλ Μουρ για τον κόσμο της κινηματογραφικής μυθοπλασίας: μαγειρεύει πουρέ για το αμερικανικό κοινό. O Στόουν πρέπει οπωσδήποτε να πείσει τους συμπατριώτες του ότι ο Σνόουντεν είναι ήρωας. Μεταξύ μας, καλά κάνει, και για τους σκοπούς του το κάνει αποτελεσματικά. Αν περιμένατε όμως διακριτικότητα και απόσταση, τότε ο «Snowden» μάλλον θα σας κάτσει στον λαιμό.






Οι Ευχούληδες / Trolls 

Των Γουόλτ Ντορν, 
Μάικ Μίτσελ. Με τις φωνές των Αννα Κέντρικ, 
Τζάστιν Τίμπερλεϊκ.
Κινούμενα σχέδια, 2016, ΗΠΑ, 92’. 

 Αδιάφορο, παρά τις εκρήξεις χρωμάτων και τραγουδιών, animation, όπου μια ομάδα Ευχούληδων προσπαθούν να σώσουν έναν φίλο τους από τα στόματα των κακών, άχρωμων Μπέργκεν.








Blood Father: 
Βίαιη δικαιοσύνη 

Του Ζαν-Φρανσουά Ρισέ. 
Με τους Μελ Γκίμπσον, Εριν Μοριάρτι, Ντιέγκο Λούνα.
Περιπέτεια, 2016, Γαλλία, 88’. 

Παρά τα πάθη του -ή μπορεί και ακριβώς εξαιτίας αυτών-, ο Μελ Γκίμπσον αποτελεί το τέλειο κινηματογραφικό υλικό. Η κάμερα τον λατρεύει ακόμα και σε ένα μέτριο b-movie όπως το «Blood Father», όπου ο Γκίμπσον επανασυνδέεται με τη 16χρονη κόρη του, που είναι μπλεγμένη σε ζόρικα κυκλώματα. Τι άτομο!






Μόνος στο Βερολίνο / Alone in Berlin


Του Βενσάν Περές. Με τους Εμα Τόμσον, Μπρένταν Γκλίσον, Ντάνιελ Μπριλ.
Δραματική, 2016, 
Μ. Βρετανία / Γαλλία / Γερμανία, 103’.

 
Μία ακόμη ακίνδυνη, άχρωμη ταινία για μια ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στα αγγλικά δε, με γερμανική προφορά, τύπου «Σφραγισμένα χείλη». Το λες και αστείο.








7 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα  / 
A Monster Calls 

Του Χ.Α. Μπαγιόνα. 
Με τους Σιγκούρνι Γουίβερ, Φελίσιτι Τζόουνς.
Φαντασίας, 2016, Ισπανία / ΗΠΑ, 108’. 


Ενα αγόρι προσπαθεί να αντιμετωπίσει τη φθίνουσα υγεία της μητέρας του, τη συμβίωση με την αυστηρή γιαγιά του και το bullying στο σχολείο, όταν εμφανίζεται ένα δέντρο-τέρας για να τον βοηθήσει. 











Στη σκιά του φόβου / Under the Shadow

Του Μπαμπάκ Ανβαρί. 
Με τους Νάργκες Ρασιντί, Αβίν Μανσαντί.
Τρόμου, 2016, 
Μ. Βρετανία / Κατάρ / Ιορδανία, 84’.

Στην Τεχεράνη, την περίοδο του πολέμου Ιράν - Ιράκ, μια μητέρα ανακαλύπτει πως η ασθένεια της κόρης της προκαλείται από πλάσματα που στοιχειώνουν το σπίτι τους.




Invisible 

Του Δημήτρη Αθανίτη. 
Με τους Γιάννη Στάνκογλου, Κόρα Καρβούνη.
Δραματική, 2015, Ελλάδα, 84’. 

Ενας απολυμένος πατέρας θέλει να εκδικηθεί για την αδικία που υπέστη, έχοντας στο πλευρό του τον εξάχρονο γιο του.