Η Σαρλίζ Θερόν λάμπει στην ταινία «Μια απίθανη σχέση»

Δε χρειάζεται να δει κανείς την Σαρλίζ Θέρον να δοκιμάζει καυτερές σος στην εκπομπή The Hot Ones Challenge, για να καταλάβει πως η γυναίκα έχει ακομπλεξάριστο χιούμορ. Αλλά είναι ένα μικρό μπόνους. Αντιστοίχως, δε χρειάζεται να δει κανείς τη Θέρον σε ρομαντική κομεντί για να ξέρει πως μπορεί να τα καταφέρει. Αλλά η νέα της ταινία «Μια απίθανη σχέση» (16/5 στις αίθουσες) με τον Σεθ Ρόγκεν είναι ένα μεγάλο μπόνους.

Όπως είναι και η προωθητική καμπάνια για την ταινία, κατά τη διάρκεια της οποίας η Θέρον το διασκεδάζει φανερά: είτε αλλάζοντας μεταμφιέσεις σε ένα ποτ-πουρί των διασημότερων ρομαντικών κομεντί στην εκπομπή του Τζέιμς Κόρντεν είτε απαντώντας ερωτήσεις σε ανιχνευτή ψεύδους για λογαριασμό του Variety. Όσο το διασκεδάζει εκείνη, τόσο κι εμείς.

Στην ταινία περνάει επίσης καλά. Υποδύεται την ικανή και τολμηρή Υπουργό Εξωτερικών Σάρλοτ Φιλντ, η οποία αποφασίζει να κατέβει στις προεδρικές εκλογές. Σε μια δεξίωση συναντά τον Φρεντ Φλάρσκι, έναν άνεργο, ιδεαλιστή δημοσιογράφο, στον οποίο έκανε μπέιμπι-σιτινγκ όταν ήταν παιδιά. Η Φιλντ αποφασίζει να τον προσλάβει ως κειμενογράφο της και εκεί κάπου αρχίζουν να σκάνε οι σπίθες μεταξύ τους και να ευδοκιμεί ένας έρωτας κόντρα σε όλες τις προβλέψεις.

Μπορεί να έχει αναλάβει δύσκολους ρόλους, από την Αϊρίν Γουόρνος στο «Monster», για το οποίο κέρδισε το Όσκαρ της, έως τη Φουριόσα στο «Mad Max: Ο δρόμος της οργής», αλλά η Θέρον υποστηρίζει πως το «Μια απίθανη σχέση» ήταν πρόκληση γι’ αυτήν. «Ψάχνω διαρκώς πράγματα που έχουν κάποια πρόκληση για μένα, και δε θέλω να κάνω το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά», λέει στο EW. «Δεν έχω εμπειρία στην κωμωδία, κι ιδίως σ’ αυτό είδος».

Ένας ακόμα λόγος που η Θέρον ήθελε να κάνει την ταινία ήταν γιατί αντανακλά μια στιγμή στην ιστορία που το κίνημα για την ισότητα των φύλων είναι πολύ δυνατό. «Η ευκαιρία να παίξω ένα χαρακτήρα σαν τη Σάρλοτ, η οποία δεν πετάει όλη της τη φιλοδοξία από το παράθυρο για έναν άντρα, ήταν συναρπαστική. Η Σάρλοτ είναι μια σύγχρονη γυναίκα που βρίσκεται σε ένα σημείο, όπως πολλές γυναίκες, που χρειάζεται να διαχειριστεί τη δουλειά, την ιδεολογία και την προσωπική της ζωή. Γι’ αυτό τελικά είσαι με το μέρος τους, γιατί τίποτα δεν τους είναι εύκολο και πρέπει να πάρουν μερικές πολύ δύσκολες αποφάσεις. Εννοώ πέρα από το “πρέπει να πάρουμε ecstasy;”».

Η ηθοποιός αναφέρεται σε μια από τις πιο κωμικές στιγμές στην τινία, όπου ο χαρακτήρας της έχει πάρει μόλις ecstasy και χορεύει σε ένα πάρτι, όταν την καλούν για μια επείγουσα κατάσταση που απαιτεί τη διπλωματική της παρέμβαση.

Κι αν το μυαλό σας πάει σε πιθανά υπαρκτά πρόσωπα, όπως η Χίλαρι Κλίντον, και ο Ρόγκεν και η Θέρον επιμένουν πως δε μιμούνται συγκεκριμένες προσωπικότητες, αλλά έχουν απλά εμπνευστεί απ’ αυτές. «Νιώσαμε πως υπάρχει η ανάγκη να κοιτάξουμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα», λέει η Θέρον στο EW. «Το σενάριο είχε πρωτο-γραφτεί όταν είχαμε τελείως διαφορετική κυβέρνηση. Την πρώτη φορά που το διάβασα ένιωσα ότι ήταν πολύ αντιπροσωπευτικό της τότε εποχής. Όταν αρχίσαμε να δουλεύουμε την ταινία, είχαμε πια καινούργια κυβέρνηση. Θέλαμε να κάνουμε το κοινό να νιώσει πως βλέπει κάτι γνώριμο, αλλά χωρίς να σχολιάζουμε απαραίτητα τι είναι σωστό και τι λάθος».

Μιλώντας για σωστό ή λάθος όμως, αυτό αποτελεί μέρος της πορείας των χαρακτήρων. «Η Σάρλοτ ήταν πάντα φιλόδοξη, ακόμα και σαν παιδί, κι ήθελε να κάνει πράγματα που θα άλλαζαν τον κόσμο», εξηγεί η Θέρον. «Όταν την πρωτοβλέπουμε στην ταινία, φαίνεται πως όλα εξελίσσονται ακριβώς όπως τα ήθελε πάντα, αλλά με ένα τίμημα. Έχει χάσει ένα κομμάτι από τα πράγματα που είχαν σημασία για εκείνη προκειμένου να πετύχει. Γι’ αυτό της είναι τόσο σημαντικός ο Φρεντ. Της υπενθυμίζει εκείνα στα οποία πίστευε κάποτε – και πιστεύει ακόμα».

Οι δυο τους, η Θέρον και ο Ρόγκεν, συνεργάζονται πρώτη φορά, αλλά μοιάζουν σα να είναι κολλητοί χρόνια. Κάνουν χιούμορ σα να παίζουν πινγκ πονγκ, με ρυθμό και ακρίβεια. «Συνέβη κάτι πολύ αυθεντικό ανάμεσα σε μένα και τον Σεθ», εξηγεί η Θέρον, «κι αυτό τελικά ήταν που χρειαζόταν η ιστορία όχι μόνο για να είναι αστεία, αλλά και μια ειλικρινής αποτύπωση των σύγχρονων σχέσεων. Είσαι πραγματικά στο πλευρό αυτών των ανθρώπων και θες να βρουν έναν τρόπο να είναι μαζί. Είναι περίπτωση γιν και γιανγκ, αλλά υπενθυμίζουν ο ένας στον άλλο τα κίνητρά τους. Η δυναμική ανάμεσά μας ήταν και αστεία και αληθινή. Το πιο σοκαριστικό πράγμα στην ταινία είναι ότι στο τέλος πιστεύεις πράγματι πως αυτοί οι δυο τόσο τρομερά διαφορετικοί άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι όντως μαζί».

Κυρίως όμως, η Θέρον φαίνεται να σέβεται τη δουλειά του Ρόγκεν. Μιλάει για την εμπειρία της στην ταινία ως μια «διδακτική εμπειρία». «Έμαθα πράγματα που δεν έχω μάθει σε οτιδήποτε έχω κάνει ως τώρα», ομολογεί στο Variety.

«Αυτές οι ταινίες έχουν ένα συγκεκριμένο φορμά. Θες να έχεις μια ωραία ισορροπία, να είναι μια ιστορία με βάρος, που είναι προσγειωμένη, που συμμερίζεσαι, καταλαβαίνεις και ταυτίζεσαι με τους ανθρώπους σ’ αυτήν και που ταυτόχρονα σπρώχνει τα όρια και λέει κάποια γελοία πράγματα ή κοροϊδεύει κάποια άλλα γελοία πράγματα, αλλά χωρίς να σε απομακρύνει από την αλήθεια της ιστορίας, κι αυτό είναι ότι θες να νοιάζεσαι γι’ αυτούς τους δύο ανθρώπους.

Το να περπατήσω σ’ αυτήν την ισορροπία δεν ήταν απαραίτητα το πιο εύκολο πράγμα για μένα. Το να βλέπω αυτούς τους δύο ανθρώπους [τον Ρόγκεν και τον σκηνοθέτη Τζον Λεβάιν] να δουλεύουν ήταν υπέροχο, σα να παρακολουθώ το καλύτερο σεμινάριο ηθοποιίας και σκηνοθεσίας μαζί».

Η Θέρον υποστηρίζει με θέρμη κινήματα όπως αυτό της ισότητας φύλων, των LGBTQ δικαιωμάτων, του δικαιώματος στην επιλογή της έκτρωσης, και της προστασίας των ζώων. Η οργάνωσή της Charlize Theron Africa Outreach Project στηρίζει τους νέους της Νότιας Αφρικής σε θέματα HIV/AIDS, και από το 2008 η ίδια είναι Αγγελιοφόρος Ειρήνης του ΟΗΕ. Και παρότι είχε συνεισφέρει ακόμα και χρήματα στην προεκλογική καμπάνια της Χίλαρι Κλίντον, η ίδια δε θα σκεφτόταν ποτέ μια καριέρα στην πολιτική, όπως ο χαρακτήρας της. «Πάντα λέω στα παιδιά μου να βρουν κάτι που αγαπούν να κάνουν», σημειώνει στους LA Times. «Δεν πιστεύω ότι θα αγαπούσα την πολιτική. Το ξέρω. Δεν είναι το πάθος μου. Νοιάζομαι για πράγματα. Βαθιά. Και θέλω να έχω αντίληψη. Μεγάλωσα στη Νότιο Αφρική την περίοδο του Απαρτχάιντ. Είναι αδύνατο να μην έχω πολιτική αντίληψη. Μεγάλωσα έτσι. Αλλά δεν έχω πάθος για την πολιτική».

Το πάθος της τον τελευταίο καιρό φαίνεται πως διοχετεύεται αποκλειστικά στη δουλειά της, και ως ηθοποιός και ως παραγωγός, και στα δύο παιδιά της, την 7χρονη Τζάκσον και την 3χρονη Όγκαστ. Υπερ-αρκετά από μόνα τους, εννοείται.

«Στα 20 μου ήθελα να κάνω πολλά – να βιώσω τον κόσμο, να κάνω ναρκωτικά, να ταξιδέψω 4 μήνες στην Τουρκία με σακίδιο», ομολογεί στο Marie Claire. «Και τα έκανα όλα αυτά, οπότε μέχρι να κάνω παιδιά ήμουν έτοιμη-έτοιμη. Πάω για ύπνο στις 7.45 το βράδυ και μ’ αρέσει γιατί έχω ζήσει. Δε θες να πας 80 και να είσαι έτοιμη να πεθάνεις και να αναρωτιέσαι τι θα μπορούσε να είχε συμβεί. Αν πεθάνω αύριο, είμαι συμφιλιωμένη με το ποια είμαι στη ζωή μου».