Οι άγγελοι του Χελς Κίτσεν

Οκ, δεν τις λες ακριβώς αγγελάκια, αλλά οι τρεις πρωταγωνίστριες της ταινίας «Χελς Κίτσεν: Οι βασίλισσες του εγκλήματος» έχουν μεγάλο τσαγανό. Οι Ελίζαμπεθ Μος, Μελίσα ΜακΚάρθι και Τίφανι Χάντις υποδύονται τρεις γυναίκες που καλούνται να αναλάβουν δράση όταν οι μαφιόζοι άντρες τους μπαίνουν στη φυλακή.

Το έτος είναι το 1978 και το μέρος η περιοχή Χελς Κίτσεν (Η κουζίνα της κόλασης), η διαβόητη γειτονιά της ιρλανδικής μαφίας. Η σκηνοθέτης/σεναριογράφος Αντρέα Μπερλόφ, υποψήφια για Όσκαρ Σεναρίου για τη βιογραφία των N.W.A. «Straight Outta Compton», έγραψε το σενάριο με βάση και τη γραφική νουβέλα Vertigo της DC Comics αλλά και τα δικά της βιώματα, έχοντας ζήσει κάποτε στην περιοχή. Το «Χελς Κίτσεν: Οι βασίλισσες του εγκλήματος» αποτελεί το σκηνοθετικό της ντεμπούτο.

«Έχουν ελαττώματα, αλλά είναι αληθινές»

«Η ταινία έχει να κάνει με ανθρώπους που ποτέ δεν τους έχουν πάρει στα σοβαρά, που συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να χαλαρώσουν και να αφεθούν. Πρέπει να αναλάβουν ευθύνες και δράση» λέει η Μπερλόφ. «Αυτό που κινητοποιεί τις τρεις γυναίκες και ο τρόπος που παίρνουν τον έλεγχο είναι συναρπαστικό και κάτι το οποίο όλοι καταλαβαίνουμε. Μπαίνουν στις δουλειές των συζύγων τους και καταλήγουν να τις διευθύνουν καλύτερα και πιο θαρραλέα».

Η Μπερλόφ αναλαμβάνει ένα κινηματογραφικό είδος που σπάνια προσφέρει σε γυναίκες τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Αλλά σε μια εποχή που ακόμα κι ο Τζέιμς Μποντ προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα, θα αρχίσουμε να βλέπουμε ολοένα και περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις.

«Οι ταινίες για τη μαφία είναι από τις αγαπημένες μου» λέει η δημιουργός. «Η ευκαιρία να πω μία ιστορία για αυτές τις τρεις αναπάντεχες αρχηγούς του οργανωμένου εγκλήματος, που ξεκινάνε από το μηδέν και μαθαίνουν όχι μόνο να επιβιώνουν, αλλά αναδεικνύονται σε έναν κόσμο που δεν είναι δικός τους, είναι αναζωογονητική και συναρπαστική».

Η Μελίσα ΜακΚάρθι και η Τίφανι Χάντις είναι δυο ηθοποιοί, κατά κύριο λόγο κωμικοί. Η πρώτη απέδειξε μια για πάντα με το «Θα μπορούσες ποτέ να με συγχωρέσεις» ότι δεν χωράει σε κουτάκια, τώρα έχει έρθει κι η ώρα της Χάντις (η οποία έχει γίνει γνωστή από κωμωδίες όπως τα «Girls Trip» και «Keanu»).


Η ΜακΚάρθι πρωταγωνιστεί ως Κάθι, μία σύζυγος και μητέρα που κάνει τα πάντα για τους δικούς της ανθρώπους και που αποκτά ό,τι επιθυμεί. Η ΜακΚάρθι ενθουσιάστηκε με την ταινία και το καταιγιστικό, αιχμηρό σενάριο της Μπερλόφ. «Έχει μία λιτότητα στο γράψιμο της που είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Όταν τη συνάντησα πρώτη φορά ήταν ξεκάθαρη για το ύφος και το στυλ της ταινίας, τη δύναμη και τη βία χωρίς περιστροφές. Είναι πάντα καλό όταν προσφέρεις κάτι αναπάντεχο στο κοινό».

Για τον χαρακτήρα της Ρούμπι, η Χάντις δούλεψε με την οργή μιας γυναίκας, την οποία υποτιμούν και προσβάλλουν διαρκώς, και η οποία τελικά βρίσκει την ευκαιρία να αποδείξει το ποιόν της. «Όλες περνάμε δύσκολες στιγμές στη ζωή και ακόμα και στις πιο σκοτεινές περιστάσεις έρχονται αναπάντεχες στιγμές φωτός που σπάνε την ένταση», επισημαίνει η Χάντις. «Είναι κομμάτι του να ζεις και να είσαι άνθρωπος. Είναι μια δραματική ταινία και προσωπικά ενθουσιάστηκα που το εξερεύνησα αυτό και θα παρουσιάσω και αυτή την πλευρά μου στη μεγάλη οθόνη».

Η μονίμως ταλαιπωρημένη Κλερ, από την άλλη, στα χέρια της Ελίζαμπεθ Μος, αποφασίζει ότι ανέχτηκε αρκετά. Η Μος εξηγεί: «Η Κλερ, η Κάθι και η Ρούμπι δεν είναι υπερηρωίδες ή οι κακές της υπόθεσης. Μου άρεσε γιατί η ταινία έχει να κάνει με τρεις πολύ διαφορετικές γυναίκες που δεν είναι στερεοτυπικές, έχουν τις αδυναμίες και τις δυνάμεις τους. Έχουν ελαττώματα, αλλά είναι αληθινές».

Η Μπερλόφ έκανε εντατική έρευνα για το πώς η οικονομική ανασφάλεια, η αμέλεια της κυβέρνησης και οι αλλαγές στον πληθυσμό δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μείγμα. «Τα πράγματα άλλαζαν, ο παλιότερος ιρλανδικός πληθυσμός που ήταν κυρίαρχος στην εποχή για δεκαετίες άρχισε να πλαισιώνεται από άλλες ομάδες. Δεν ήταν καλή περίοδος για τη Νέα Υόρκη. Η πόλη ήταν χρεωκοπημένη και οι άνθρωποι σε πιο φτωχές γειτονιές ήξεραν ότι δεν τους φρόντιζε κανείς σε αντίθεση με άλλες, πιο πλούσιες γειτονίες, είτε σε ό,τι αφορά τη δημόσια εκπαίδευση είτε ακόμα και τη συλλογή απορριμμάτων. Οι άνθρωποι ένιωθαν απειλή και νομίζω ότι μεγάλο κομμάτι της βίας ξέσπασε όταν προσπάθησαν να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους».

«Η ιστορία μιας γυναίκας που βρίσκει τη δύναμή της».

«Οι άνθρωποι υποτιμούσαν τις γυναίκες αυτές. Έπρεπε να βρουν τον δρόμο τους μόνες τους και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Ήταν ένα σημαντικό ταξίδι για αυτές», λέει η δημιουργός.

Η ΜακΚάρθι συμπληρώνει: «Ξέρουν ότι καμία δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνη της και να αναλάβει από εκεί που σταμάτησαν οι σύζυγοι τους, αλλά οι τρεις μαζί έχουν μία ευκαιρία».

Ανάμεσα τους, η ΜακΚάρθι έχει τον καλύτερο γάμο, τον μόνο που είχε αμοιβαίο σεβασμό και αγάπη και είναι η μόνη που στεναχωριέται που ο σύζυγος της Τζίμι μπαίνει φυλακή. «Η Κάθι ήταν καλά με τη ζωή της» εξηγεί η ΜακΚάρθι. «Είναι αφού φύγει ο Τζίμι που πρέπει να επαναπροσδιορίσει ποια είναι και τι μπορεί να κάνει. Αναγκάζεται να βρεθεί σε μία θέση εξουσίας και τελικά συνειδητοποιεί ότι της αρέσει να είναι επικεφαλής. Επίσης, νιώθει ότι μπορεί να κάνει θετική αλλαγή στις ζωές των ανθρώπων στη γειτονιά και αυτό της δίνει τη δυνατότητα να μη βλέπει το επίπεδο της βίας και του εγκλήματος».

Ο γάμος της Ρούμπι με τον Κέβιν, που υποδύεται ο Τζέιμς Μπατζ Ντέιλ, είναι μια άλλη ιστορία. Όποια κι αν ήταν η αρχική έλξη μεταξύ τους, το πάθος έχει ξεφουσκώσει και τώρα την απατά κι εκείνη δεν νοιάζεται. «Η Ρούμπι θέλει να ζήσει όσο καλύτερα γίνεται» συνεχίζει η Χάντις. «Θέλει να νιώσει δυνατή και έχει πάρει τον έλεγχο της κατάστασης της. Σαν γυναίκα της δεκαετίας του ’70 είναι δύσκολο, σαν μαύρη στο Χελς Κίτσεν έχει πολλά να αντιμετωπίσει ούτως ή άλλως, οι άλλοι της λένε συνέχεια τι να κάνει και δεν έχει λόγο στα πράγματα».

Ανάμεσα στις τρεις γυναίκες, η Κλερ ήταν η πιο άτυχη, αφού παντρεύτηκε τον βίαιο Ρομπ, που υποδύεται ο Τζέρεμι Μπομπ. «Κάποτε εκείνος μπορεί να είχε κάτι γοητευτικό» λέει η Μος. «Μπορεί να υποψιαστείς γιατί τον αγάπησε στην αρχή, αλλά μετά έγινε βίαιος. Η ζωή της δεν πήγε όπως το φαντάστηκε». Από τις τρεις η Κλερ βιώνει την πιο δραματική αλλαγή. Η Κλερ ενστερνίζεται το καινούριο της στάτους με αυτοπεποίθηση. «Είναι τόσο ευχάριστο να τη βλέπεις να αλλάζει. Όσο μπερδεμένη κι αν είναι, είναι η ιστορία μιας γυναίκας που βρίσκει τη δύναμη της με τον μόνο τρόπο που μπορεί», λέει η Μος. «Ήταν σημαντικό να μη φανεί η Κλερ σαν ένα ντροπαλό άτομο στο παρασκήνιο που έγινε ξαφνικά φονιάς. Είχε θυμό και δύναμη μέσα της, κάτι που την έκανε έναν ενδιαφέροντα χαρακτήρα. Για πολλές γυναίκες που υπόκεινται βία, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Δεν ξέρουν πώς να βγάλουν χρήματα, δεν ξέρουν πώς να φύγουν».