Ο Θοδωρής Βουτσικάκης είναι σίγουρα ένας νέος καλλιτέχνης που όταν τον ακούσεις σίγουρα θες να τον δεις ξανά στη σκηνή. Η μουσική του πορεία, οι μεγάλες συνεργασίες που έχει στο ενεργητικό του μέχρι τώρα αλλά και η σκηνική του παρουσία ξεχωρίζουν και τον κατατάσσουν στους πολλά υποσχόμενους καλλιτέχνες για το μέλλον. Ο Θοδωρής είναι ένας τρυφερός καλλιτέχνης που έχει να πει πολλά. Ο ίδιος μίλησε στο protothema.gr για την πορεία του, τις συνεργασίες του ενώ απάντησε και στο αν θα πήγαινε στη Eurovision.
- Από πότε κατάλαβες ό,τι ήθελες να γίνεις τραγουδιστής;
Νομίζω στη εφηβεία μου χτύπησε αυτό το καμπανάκι ηχηρά αν και από πιο μικρός όλο κάτι έκανα που με ανέβαζε σε μια σκηνή (γέλια). Θυμάμαι να πηγαίνω σε συναυλίες και να χτυπάει η καρδιά μου δυνατά, να ονειρεύομαι να ανέβω στη σκηνή. Όταν πέρασα στη Νομική και άρχισα να ασχολούμαι και με το τραγούδι πιο εντατικά, κατάλαβα πως ουσιαστικά δεν είχα να διαλέξω κάτι. Ήταν σαν να με πήγαινε μόνο του. Με μια ορμή που δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια για αμφιβολίες.
- Πόσο δύσκολο είναι να ξεχωρίσει σήμερα κάποιος στην ελληνική μουσική σκηνή;
Πάρα πολύ. Όση ευκολία έχουν φέρει τα social media στη ζωή μας άλλη τόση υπερπληροφόρηση έφεραν. Δεν έχω ζήσει πως ήταν πιο παλιά τα πράγματα αλλά φαντάζομαι πως αν ένα ραδιόφωνο ή μια τηλεοπτική εκπομπή σε έπαιζαν, ήταν ένα γεγονός. Σήμερα δεν συμβαίνει τίποτα επί της ουσίας. Όλα είναι αποδυναμωμένα και πρέπει να κάνεις και να σκαρφιστείς χιλιάδες πράγματα ταυτόχρονα για να ξεχωρίσεις σε μια εποχή όπου όλα μετριούνται σε μια παγκόσμια κλίμακα, ενώ στην πραγματικότητα έχουμε ελάχιστα χρήματα στην ελληνική αγορά και όλοι ζούμε με την ψευδαίσθηση , ή και όχι, της «σημαντικής» προσωπικής μας έκθεσης στο κινητό. Εμένα με δυσκολεύει αυτή η ανάγκη της καθημερινής ενασχόλησης με την δημόσια εικόνα. Το αποδέχομαι ως «αναγκαίο κακό» και προχωράω.
- Ποια συνεργασία σου ξεχωρίζεις και με ποιον θα ήθελες να συνεργαστείς;
Νιώθω ότι έχω κερδίσει υπέροχα πράγματα σε όλες τις συνεργασίες μου. Με τον Piovani, τον Ξαρχάκο, τον Λεοντή, τον Γκανά, τον Παπαδημητρίου, τη Dani Klein, τη Φαραντούρη, τον Φραγκούλη, τον Dinkjian, με όλους πραγματικά και το γεγονός ότι συνέβησαν μέσα σε λιγα χρόνια έκαναν τη χαρά μου πολύ έντονη. Σίγουρα όμως η συνεργασία με τη Λίνα Νικολακοπούλου είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη ζωή μου που νιώθω ότι θα διαρκέσει πολύ ακόμα, όπως επίσης και με τον Δημήτρη Μαραμή. Να σας πω την αλήθεια, πέρα από τους ανθρώπους που θαυμάζω και θα πήγαινα και στο φεγγάρι για να συνεργαστώ μαζί τους (γέλια), το μυαλό μου κεντράρει τον τελευταίο καιρό στους νεότερους καλλιτέχνες. Θέλω να συναντηθώ με ανθρώπους που έχουμε να διηγηθούμε κοινές ιστορίες για την εποχή μας.
η συνεργασία με τη Λίνα Νικολακοπούλου είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη ζωή μου που νιώθω ότι θα διαρκέσει πολύ ακόμα
- Βγαίνουν σήμερα ωραία τραγούδια;
Φυσικά. Εγώ ακούω πολλά και ψάχνω κάθε μέρα και καινούργια να ανακαλύψω. Όπως το «Κάθε δειλινό» του Alex Sid, το «Για ένα καλοκαίρι» που τραγουδάει η Νεφέλη Φασούλη, το «Αμφιβάλω» από τις Σκιαδαρέσες, το “Lullaby love” του Roo Panes, το “Born with a broken heart” του Damiano David και πολλά άλλα. Άλλο είναι το ζήτημα αν φτάνουν σε εμάς μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα ραδιόφωνα, τις τηλεοράσεις, κτλ. Αν και νομίζω όλα όσα ανέφερα εδώ, είναι κατα κάποιο τρόπο επιτυχίες, το κάθε ένα για το κοινό του. Μου άρεσε επίσης το τραγούδι που λέει η Κλαυδία ως υποψήφιο για τη Eurovision, «Αστερομάτα».
- Θα πήγαινες εσύ στη Eurovision;
Φέτος είχε πλάκα γιατί για κάποιο λόγο αναφέρθηκε το όνομα μου ότι θα δήλωνα συμμετοχή και μου έστελναν μηνύματα από διάφορα μέσα για να μάθουν λεπτομέρειες. Προς στιγμή αναρωτήθηκα μήπως ξέρουν κάτι που δεν ξέρω. (Γέλια)
Φυσικά και θα πήγαινα με ένα ωραίο τραγούδι. Είναι μια μεγάλη γιορτή για το τραγούδι η Eurovision.
- Μετά από δέκα χρόνια στις μουσικές σκηνές, τι είναι αυτό που θα ήθελες να αλλάξεις;
Κλείσιμο
Θα ήθελα να στηρίζουμε πιο πολύ ο,τι καινούργιο γεννιέται. Να πηγαίνουμε να ακούμε νέους τραγουδιστές, νέα τραγούδια, να βλέπουμε νέες παραστάσεις και να μην τρεφόμαστε μόνο από όσα έχουμε συνηθίσει ή μας πλασάρουν ως επιτυχημένα. Να ξεβολευτούμε ως θεατές γιατί αυτό έχει αντίκτυπο σε όλη την κοινωνική μας στάση. Αυτό θα αναγκάσει και τις εταιρίες να επενδύουν περισσότερο στους νέους και έτσι να εκπαιδευτεί και το κοινό και σε νέα πράγματα που μπορεί να είναι ιδιαίτερα καλόγουστα, ακόμα και σπουδαία, και άρα πολύ χρήσιμα για την εξέλιξη μας.
- Επέστρεψες δισκογραφικά με «Το πρώτο μου τριαντάφυλλο» και «Το τραγούδι του καιρού» σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Πες μας λίγα λόγια για τη νέα σου δουλειά και τις εμφανίσεις που ετοιμάζεις.
Μετά από τη δουλεία που κάναμε με τη Λίνα και το Nicola Piovani, συνεχίζουμε δισκογραφικά με ένα άλμπουμ που έχει ethnic αναφορές αλλά με έναν τρόπο που νιώθω ότι είναι σημερινός, με μια γλώσσα δηλαδή, μουσική και στιχουργική, σύγχρονη και άμεση. «Το πρώτο μου τριαντάφυλλο» με το που το άκουσα ήταν σαν να με διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα ενώ «ο θυρωρός» όπως λέω εγώ «Το τραγούδι του καιρού» μου φτιάχνει τη διάθεση κάθε φορά που το ακούω. Σε λίγες βδομάδες θα είναι όλο το άλμπουμ στα χέρια σας, ενώ θα παίζουμε τα τραγούδια ζωντανά στις εμφανίσεις μου στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο που ξεκινάνε στις 2 Φεβρουαρίου. Στο γυάλινο, κάθε Κυριακή, μαζί με τους πέντε σολίστες μουσικούς μας και τη μπάντα χάλκινων πνευστών θα κάνουμε μια μεγάλη μουσική διαδρομή, γιορτινή, με νέα τραγούδια και παλιά αγαπημένα, τοποθετημένα μεταξύ τους με επιδεξιότητα από τη Λίνα Νικολακοπούλου και σας λέω με βεβαιότητα ότι ο κόσμος δεν θα σταματάει να τραγουδάει.
- Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου με λίγες λέξεις;
Είμαι αισιόδοξος και ανήσυχος ταυτόχρονα. Υπομονετικός. Με ταράζουν οι ρίξεις στις ανθρώπινες σχέσεις, μάλλον περισσότερο από το κανονικό για αυτό το αναφέρω. Σκληρός και απόμακρος όταν «μου πατήσεις τον κάλο» που έλεγε και η γιαγιά μου.
Και για επιπλέον θα σας πω ότι μου αρέσει να ταξιδεύω πολύ, πάρα πολύ για την ακρίβεια, έχω πάθος με τις δικαστικές και τις κατασκοπικές σειρές και με τη θάλασσα.
Στις μέρες μας θα συναντήσει κανείς συχνά συζητήσεις γύρω από το ζήτημα της υπογονιμότητας και των υπηρεσιών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Αδιαμφισβήτητα, αποτελεί ένα σύγχρονο πρόβλημα - που όλο και περισσότεροι μιλούν ανοιχτά για αυτό - με μια ευτυχώς, σύγχρονη λύση, αυτήν της εξωσωματικής. Το καμπανάκι από το “βιολογικό ρολόι” που συνοδεύεται με άγχος, αναστάτωση και ανησυχία, μετατρέπεται με τη βοήθεια της εξωσωματικής σε ευκαιρία, και απτή πραγματικότητα ως προς τον οικογενειακό προγραμματισμό, τη διατήρηση της γονιμότητας και τελικά το όνειρο της τεκνοποίησης.
Όλες οι δωρεές θα ενισχύσουν τις υπηρεσίες νομικής και ψυχοκοινωνικής βοήθειας του Κέντρου Διοτίμα, συμβάλλοντας στην εξάλειψη της έμφυλης βίας και την υποστήριξη των θυμάτων