Σεμέλη Ταγαρά: «Η μουσική είναι μια πράξη ελευθερίας»

Πόσο τρελός μπορείς να είσαι και να παραμένεις λογικός; Και πόσο λογικός μπορείς να είσαι μέσα στην τρέλα του κόσμου; Η Σεμέλη Ταγαρά δεν αναζητά απαντήσεις - τις μετατρέπει σε μουσική. Το νέο της άλμπουμ «Insane Sane» είναι ταυτόχρονα ένα ηχητικό τοπίο όπου το χάος και η αρμονία συγκρούονται, αλληλοσυμπληρώνονται και τελικά συνυπάρχουν. Ενα ταξίδι από τζαζ αυτοσχεδιασμούς σε ηλεκτρονικά ξεσπάσματα, από σκοτεινές κινηματογραφικές ατμόσφαιρες σε εκρηκτικούς ρυθμούς. Η Σεμέλη δεν ακολουθεί μουσικά είδη - τα διαλύει και τα ανασυνθέτει σε ένα προσωπικό σύμπαν.



Η μουσική της είναι μια εμπειρία που δεν ακούγεται απλώς, αλλά σε παρασύρει. Η ίδια είναι μια γυναίκα που παρατηρεί. Που αφουγκράζεται τον κόσμο, τις σιωπές του, τα ανείπωτα συναισθήματα που αιωρούνται στον αέρα. «Μου αρέσει να ακούω ιστορίες που δεν λέγονται», μου λέει. «Να νιώθω τον παλμό των πραγμάτων, να εξερευνώ, να αλλάζω». Και η μουσική της είναι ακριβώς αυτό: μια εξερεύνηση, μια συνεχής μεταμόρφωση.



Ο τίτλος του άλμπουμ δεν είναι τυχαίος. «Ολοι ζούμε μέσα σε αυτή την αντίθεση. Μεταξύ λογικής και παραφροσύνης, ισορροπίας και χάους. Η εποχή μας είναι ακριβώς αυτό: μια αδιάκοπη ταλάντωση». Αυτή η αντίθεση διαπερνά κάθε τραγούδι του άλμπουμ. Το «The One» είναι σκοτεινό, υπνωτικό, με μια υπόγεια ένταση που χτίζεται αργά, σαν να κρύβει ένα μυστικό που δεν έχει ειπωθεί ακόμα. Το «1,2,3» έρχεται σε πλήρη αντίθεση - εκρηκτικό, παιχνιδιάρικο, γεμάτο ενέργεια. «Αυτά τα δύο κομμάτια είναι σαν τους δύο πόλους του “Insane Sane”. Διαφορετικά, αλλά αλληλοσυμπληρούμενα». Και η μουσική της είναι ένας διάλογος μεταξύ αυτών των αντιθέσεων. «Δεν με νοιάζει τόσο το είδος όσο το συναίσθημα που δημιουργεί. Θέλω η μουσική να σε βγάζει από την πραγματικότητα, να σου ψιθυρίζει κάτι προσωπικό, κάτι που δεν μπορείς να εξηγήσεις με λόγια». Το άλμπουμ αυτό, εκτός από μια εξαιρετική μουσική δουλειά, δηλώνει και μια προσωπική αναγέννηση. «Ηταν μια πορεία αποδοχής. Θέλησα να αφήσω τη μουσική να με οδηγήσει αντί να την ελέγξω. Να γίνω πιο ειλικρινής, πιο ευάλωτη, πιο απλή».





Δεν την ενδιαφέρει να κυνηγήσει κάτι «μεγαλύτερο» στην Αθήνα ή κάπου αλλού, ούτε και βλέπει τη μουσική της ως ένα προϊόν που πρέπει να μπει σε μια συγκεκριμένη αγορά. Η Θεσσαλονίκη είναι το σπίτι της. «Αν μια μετακίνηση είχε νόημα, θα την έκανα. Αλλά πάντα με τη βάση μου εδώ, στην πόλη όπου είναι οι άνθρωποί μου. Η μουσική όμως δεν έχει σύνορα».

Αν έπρεπε να διαλέξει ένα τραγούδι που κουβαλάει το μεγαλύτερο συναισθηματικό φορτίο, αυτό θα ήταν το «Brave». «Το έγραψα σε μια περίοδο με μεγάλες απώλειες. Ο σκύλος μου είχε μεγαλώσει πολύ και ήξερα ότι πλησίαζε η στιγμή του αποχωρισμού. Πριν από λίγο καιρό είχα χάσει τον πατέρα μου. Παράλληλα, βίωνα μια δυσκολία επικοινωνίας σε μια πολύ σημαντική σχέση». Κάθε φορά που το ακούει, σκέφτεται πόσο γενναίοι γινόμαστε μέσα στην απώλεια. «Οσο δύσκολο κι αν είναι, πάντα μπορούμε να επιλέξουμε το φως και την αγάπη», λέει και δεν αφήνει περιθώριο αμφισβήτησης.

Λίγο προτού κλείσουμε τη συζήτησή μας τη ρωτώ: «Τελικά, πόσο Insane Sane είσαι, Σεμέλη;» Γελάει. «Είμαι πολλές Σεμέλες μέσα σε μία», απαντά. Και ίσως αυτή να είναι η καλύτερη απάντηση. Δεν υπάρχει μία εκδοχή της. Δεν υπάρχει μία ταμπέλα που να μπορεί να την περιγράψει. Η μουσική της είναι ένα συνεχές παιχνίδι μεταμόρφωσης, μια εξερεύνηση χωρίς τέλος, ένα παιχνίδι που μετατρέπει το άυλο σε ήχο. Και το «Insane Sane» είναι μια πρό(σ)κληση να χαθείς μέσα σε αυτόν και να ξαναβρείς τον εαυτό σου ◆