Απόστολος Μόσιος: Η εμπειρία να συνεργάζομαι με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου είναι μοναδική

Άκουσα τον Απόστολο Μόσιο πριν από δύο εβδομάδες να τραγουδάει ζωντανά στο πλευρό του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι είναι από τους μουσικούς που θα μας απασχολούν έντονα τα επόμενα χρόνια.

Ο ταλαντούχος τραγουδιστής έχει ήδη δύο δίσκους στο ενεργητικό του. Το ταξίδι του στη μουσική ξεκίνησε από το Βόλο, ακολούθησε η «Εστουδιαντίνα», ο πρώτος του δίσκος «Μια αρχή» και στη συνέχεια ο δεύτερος με τίτλο το «Βεγγαλικό».

Ο ίδιος υποστηρίζει πως η ενασχόλησή του με τη μουσική είναι κάτι που μοιάζει σαν φυσική εξέλιξη. Ο Απόστολος μίλησε στο protothema.gr για τη φετινή του συνεργασία του με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τη νέα του δισκογραφική δουλειά, την ορχήστρα «Εστουδιαντίνα» και, μεταξύ άλλων, αποκάλυψε ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που είπε ζωντανά επί σκηνής.





-Απόστολε το 2019 φαίνεται ότι είναι η χρονιά σου. Κυκλοφόρησε ο δίσκος σου, το «Βεγγαλικό», και βρίσκεσαι στην Άνοδο στο πλευρό του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Νιώθεις τα όνειρά σου να γίνονται πραγματικότητα;
Νιώθω πάρα πολύ χαρούμενος! Και πραγματικά τυχερός και ευγνώμων για όσα συμβαίνουν. Όμως αυτό ταυτόχρονα μου βγάζει το αίσθημα της ευθύνης απέναντι σε όσους με βοηθούν και με εμπιστεύονται, το να μπορέσω δηλαδή να αντεπεξέλθω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σαν άνθρωπος δεν νιώθω εύκολα την πλήρωση, είναι μάλλον ελάττωμα αυτό. Προσπαθώ συνεχώς να ξεπερνώ τον εαυτό μου, και ζω έντονα το παρόν κοιτώντας πάντα και λίγο μπροστά. Γιατί διαφορετικά μπορεί και να μου στρίψει εδώ που τα λέμε!

-Πώς είναι η εμπειρία να μοιράζεσαι τη σκηνή με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου;
Η εμπειρία είναι μοναδική, από αυτές που δεν περίμενα ποτέ να ζήσω. Νιώθω πολύ κερδισμένος ήδη και προσπαθώ να μαθαίνω από εκείνον συνεχώς. Είναι, εκτός από πολλά άλλα, ένας πολύ γενναιόδωρος άνθρωπος και εκτιμώ βαθιά την υποστήριξή του. Αγαπώ τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, όπως όλοι μας άλλωστε, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Και, όταν τον γνώρισα, τον αγάπησα ακόμα περισσότερο. Κάθε φορά που τον ακούω νιώθω την ίδια μεγάλη συγκίνηση, όπως την πρώτη φορά. Και φέτος στην Άνοδο η τύχη μου είναι ακόμη μεγαλύτερη που, εκτός από τον Βασίλη, συνυπάρχουμε με την Βιολέτα Ίκαρη, την Μαίρη Μπρόζη αλλά και με την φοβερή ομάδα μουσικών και τεχνικών, σε μία παράσταση που αξίζει πραγματικά από όλες τις απόψεις.

-Έχεις ήδη στο ενεργητικό σου αρκετές σημαντικές συνεργασίες. Θα ξεχώριζες κάποια;
Νομίζω πως αυτή θα ήταν με την ορχήστρα «Εστουδιαντίνα». Μέσα από αυτή την καταπληκτική ορχήστρα έμαθα πολλά, και ως τραγουδιστής και ως μουσικός. Ήρθα σε επαφή με ρεπερτόριο το οποίο διαφορετικά μπορεί να μην είχα καν ανακαλύψει, ταξίδεψα στην Ελλάδα και τον κόσμο κάνοντας μουσική, κάναμε αξιόλογους δίσκους και είχα την ευκαιρία να συνυπάρξω στη σκηνή με κάποιους από τους μεγαλύτερους Έλληνες μουσικούς και τραγουδιστές. Και χαίρομαι που αυτή η φιλία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

-Η ενασχόλησή σου με την μουσική πώς προέκυψε;
Η μουσική ήταν μεγάλο μέρος της ζωής μου από πολύ μικρό παιδί. Υπήρχε πολλή μουσική μέσα στο σπίτι, και πολλή αγάπη για τη μουσική. Άκουγα συνεχώς ό,τι έπεφτε στα χέρια μου και από πολύ νωρίς θέλησα και ο ίδιος να παίξω μουσική, οπότε και με στείλανε στο ωδείο να μάθω να παίζω κιθάρα, ήταν εξαρχής το αγαπημένο μου όργανο. Μεγαλώνοντας απλά βγήκα και έπαιξα, είχα την ανάγκη να επικοινωνήσω με τη μουσική, και το ένα έφερε το άλλο. Δεν έγινε κάτι συνειδητά, μάλλον σαν φυσική εξέλιξη μου μοιάζει.

-Ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που έπαιξες μπροστά σε κοινό;
Θυμάμαι καλά πως ήταν δύο! Το «Πόρτο Ρίκο» του Βασίλη, που ήταν και το πρώτο τραγούδι που έμαθα να παίζω με το αυτί που λένε, και ένα τραγούδι που είχα γράψει ο ίδιος, το πρώτο μου βασικά τραγούδι. Πρέπει να ήμουν 10 χρονών περίπου, στη γειτονιά μου, καλοκαίρι.

-Σε γνωρίσαμε από κάποιες αριστουργηματικές, όπως τις χαρακτήρισε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, διασκευές τραγουδιών (παραδοσιακών αλλά και σύγχρονων). Στους δίσκους σου κινείσαι και σε άλλα μουσικά μονοπάτια. Πόσο δύσκολη είναι αυτή ισορροπία;
Για μένα καθόλου. Δεν μου άρεσαν ποτέ οι ταμπέλες στη μουσική και απολαμβάνω πάρα πολύ τις μουσικές προκλήσεις. Αυτό που με εκφράζει πολύ είναι ο ηλεκτρικός ήχος σίγουρα, όμως μου αρέσει να συνδυάζω πράγματα και μου αρέσει να φεύγω από την ασφάλεια και να πειραματίζομαι. Αν ακούσει κάποιος προσεκτικά, αυτό συμβαίνει και στη μέχρι τώρα δισκογραφία ως ένα βαθμό. Θέλει σίγουρα προσοχή, δεν είναι εύκολο, γι’ αυτό και με ικανοποιεί όταν αυτό πετυχαίνει. Ειδικά όταν το ακούω από κάποιον σαν τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου!

-Ποια είναι τα όνειρά σου και τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Δεν σκέφτομαι πολύ μακριά μάλλον. Σίγουρα αυτό που θέλω είναι να μπορώ να κάνω μουσική, όπως και τώρα, να είμαι υγιής, δημιουργικός και να μπορώ να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Ήδη δουλεύω με νέο υλικό που έχω στα χέρια μου, προσπαθώ να γράψω και ο ίδιος μετά από αρκετό καιρό. Ανυπομονώ κάθε φορά να βγαίνω στη σκηνή, να μοιράζομαι τα όμορφα συναισθήματα που νιώθω, να κάνω νέους φίλους και να μεγαλώνει η μουσική μας παρέα.