Γιατί οι Νεφέλες είναι μια παράσταση που αγαπάς;

Κατάμεστη η Επίδαυρος. Το έργο -που ο ίδιος ο πολυγραφότατος Αριστοφάνης θεωρούσε ως το καλύτερο- έπρεπε να φέρει εις πέρας μια δύσκολη αποστολή, να απεικονίσει ανάγλυφα μια κοινωνία σε αποσύνθεση, τη δικιά μας.
 
Ο Σωκράτης λοιπόν μετατρέπεται σε  ελαφρώς διαταραγμένη ντίβα με καπρίτσια, έλλειψη ηθικής και φοράει την περούκα της Lady Gaga. Είναι το ποπ φαινόμενο της εποχής. Ο απλοϊκός Στρεψιάδης και ο κακομαθημένος γιος του Φειδιππίδης «καταναλώνουν, άρα υπάρχουν» και είναι οι θύτες και τα θύματα της οικονομικής κρίσης. Πολίτες ασύδοτοι. Της διπλανής πόρτας. Ο χορός των Νεφελών είναι τα απειλητικά σύννεφα που συγκεντρώνονται πάνω από την Αθήνα, το «κακό σημάδι», ο κίνδυνος της επερχόμενης καταιγίδας. οι τιμωροί των παραβατών που έκαναν κακή χρήση της ευεργεσίας (ντινγκ ντανγκ ντονγκ για ποιόν χτυπάει η καμπάνα;). Ο διάλογος που ανοίγει ο Νίκος Μαστοράκης με τον Αριστοφάνη μπορεί να έχει ένα camp περιτύλιγμα επιθεώρησης ωστόσο σε μια δεύτερη ανάγνωση δεν μπορείς να αγνοήσεις τις δραματικές απολήξεις του.
 
Ο Γιάννης Μπέζος δεν απογοήτευσε, εξαιρετικός, ίσως ο μεγαλύτερος έλληνας κωμικός, γεννήθηκε για αριστοφανικούς ρόλους. Αβίαστος, σε καμία περίπτωση διεκπεραιωτικός,  ενώ εμφανής γίνεται  η σκληρή μελέτη του ρόλου (στην εκφορά των λέξεων). Δεν περίμενες κάτι λιγότερο. Άψογος στην εκτέλεση, ίσως ελάχιστα υπερβολικός σε κάποια σημεία ο Αλέξανδρος Μυλωνάς. Ο Γιάννης Νταλιάνης θυμίζει τον λόγο του πλατωνικού  Σωκράτη, ιδανικά εκτελεσμένο τέχνασμα του Μαστοράκη που ξέρει ότι κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις.
 
Υπέροχα τα παιδιά του Εθνικού: ο Λαέρτης Μαλκότσης, ο Μιχάλης Οικονόμου, ο Όμηρος Πουλάκης, και ο Θάνος Τοκάκης. Πόσο ταλέντο μαζεμένο σε τέσσερα νέα παιδιά; Στο debate o Προμηθέας Αλειφερόπουλος, είναι ο ρήτορας του Άδικου Λόγου, ο εκσυγχρονιστής, θυμίζει Ανδρέα Παπανδρέου ή Αλέξη Τσίπρας -αν θέλεις- απέναντι στον παραδοσιακό Νίκο Ψαρρά, τον Δίκαιο Λόγο, με την προφορά της Πρώτης Σερρών και το γαλάζιο κοστούμι, ήταν αυτό που λέμε highlight της παράστασης. Εξαιρετικοί και χειμαρρώδεις μάγεψαν .


 

Εκείνος όμως που έκλεψε την παράσταση είναι ένας ηθοποιός που πλέον δικαιούται να ξεφύγει από τη σκιά των δεύτερων ρόλων και να γίνει πρωταγωνιστής. Μάκης Παπαδημητρίου: ένα όνομα εγγύηση για μια καλή παράσταση. Παίζει με όλο του το σώμα, με την έκφραση των ματιών, με την αύξηση της έντασης της φωνής. Είναι one man show.
 
 
Πολλά συγχαρητήρια στον χορό. Πόσο παραξενεύτηκα που δεν κατάφερα να αναγνωρίσω αίφνης την Τάνια Τρύπη και τον Ιωάννης Παπαζήση. Στο τέλος της παράστασης έσβησαν οι προβολείς και η φίλη μου γύρισε να μου πει «κοίτα πόσα αστέρια μαζεμένα, δεν τα βλέπεις αυτά στην Αθήνα». Κι εγώ συμφώνησα, αλλά εννοούσα τα αστέρια επί σκηνής που χειροκροτούσα μέχρι που πόνεσαν τα χέρια μου.
 
Μην το χάσεις αύριο στο Θέατρο Βράχων:
 
Ώρα έναρξης: 21:00
 
Τιμή εισιτηρίου: 20 ευρώ - 15 ευρώ (νεανικό)
 
Προπώληση εισιτηρίων: Διαδημοτικό Δίκτυο Πολιτισμού Βύρωνα & Δάφνη-Υμηττός, Δημαρχείο Υμηττού, Ταμείο Θεάτρου Βράχων, Τicket Services, http://www.ticketservises.gr/