Θ.Πελεγρίνης: Με ειρωνεύονται και με χλευάζουν που κάνω θέατρο

«Έφτασαν στο σημείο, στην προσπάθειά τους να με εκθέσουν, να στραφούν εναντίον του θεάτρου με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Η αντίδραση εδώ στην Ελλάδα, υπήρξε σφοδρή. Με τον χειρότερο μάλιστα τρόπο: της ειρωνείας και της χλεύης. Το πιο θλιβερό είναι η στάση και ανθρώπων, που υποτίθεται ότι έχουν κάποιο είδος παιδείας», δηλώνει ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόσης Πελεγρίνης για τις επικρίσεις που δέχεται επειδή έχει επιλέξει να ερμηνεύει ρόλους ηθοποιών στο περιθώριο των ακαδημαϊκών του καθηκόντων.
 
Με αφορμή τη νέα του θεατρική δουλειά και παρουσία στο ίδρυμα Κακογιάννη, που ανεβάζει τον «Ιουλιανό», έναν μονόλογο δικό του, ένα πρωτοποριακό εγχείρημα, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών έδωσε συνέντευξη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Στην παράσταση εκτός από τον Θεοδόση Πελεγρίνη συμμετέχει και ο Κώστας Καζάκος που παίζει τον ίδιο ρόλο με αυτόν του πρύτανη του πανεπιστημίου θηνών. Η ιδιαίτερότητα είναι ότι ο Πελεγρίνης που σκηνοθετείται από τον Γιώργο Μανιώτη και ο Καζάκος που σκηνοθετείται από την Πέμυ Ζούνη, ερμηνεύουν τον ρόλο του ευνούχου, την ίδια μέρα, πρώτα ο ένας κι έπειτα ο άλλος, χωρίς o ένας να έχει υπόψη του την ερμηνεία του άλλου.
 
Στη διαπίστωση ότι η παράσταση έχει χαρακτηριστεί πρωτοποριακό εγχείρημα, ο κ. Πελεγρίνης απαντά: «Πρωτοποριακό, πράγματι – σε διεθνή, ίσως, κλίμακα. Δύο ηθοποιοί, ο ένας μετά τον άλλο, ερμηνεύουν το ίδιο έργο, χωρίς να έχει ο ένας υπόψη πώς το έχει δουλέψει ο άλλος. Η αποθέωση της ερμηνείας» και αποκαλύπτει ότι με τον Κώστα Καζάκο είχε συνεργαστεί για πρώτη φορά πριν από 20 χρόνια «σε μια παράσταση του Γαλιλαίου του Μπρεχτ».
 
«Στη σκηνή είσαι γυμνός»
 
«Όχι», απαντά ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών στο ερώτημα αν θέλει κουράγιο να βγεις στη σκηνή. «Άλλο το αμφιθέατρο κι άλλο το θέατρο. Ασφαλώς και σαν δάσκαλος θα πρέπει να έχεις την δυνατότητα επικοινωνίας με το ακροατήριό σου. Αλλά εκεί είσαι «ντυμένος», καλυμμένος πίσω από την ιδιότητα του καθηγητή, με το όπλο της βαθμολογίας, με τις γνώσεις των άλλων, δοκιμασμένες, να τις μεταφέρεις … Στη σκηνή είσαι γυμνός. Εσύ κι η ψυχή σου. Όλα στο φως: και οι αδυναμίες σου και οι δυνάμεις σου. Ένας ανελέητος αγώνας να πείσεις τον θεατή να σε συμπαθήσει».
 
Στο ερώτημα αν το θέατρο είναι... πόρνη, ο κ. Πελεγρίνης απαντά: «Εγώ ποτέ δεν είπα ότι το θέατρο είναι πόρνη. Την παρομοίωση αυτή την απέδωσα στους επικριτές μου, σε εκείνους που, στην προσπάθειά τους να με πολεμήσουν, ασεβούν πάνω στην ιερή τέχνη του Θεάτρου. Εκδιδόμενος, ναι. Σας είπα, στη σκηνή ο ηθοποιός είναι υποχρεωμένος να παίζει γυμνός. Καθηγητής, δάσκαλος, ηθοποιός; Όλα. Αυτά, κι αν ήταν δυνατόν, κι άλλα. Μακάρι να είχα μπροστά μου τον χρόνο να ψάχνω και σε άλλους χώρους δημιουργίας. Το μόνο που μπορεί να δώσει νόημα στην ζωούλα μας: η δημιουργία. Και κάτι άλλο ακόμα: η δημιουργία. Α, και κάτι ακόμα: η δημιουργία...».
 

Στο ερώτημα τι τον τρομάζει σε καιρό κρίσης, ο κ. Πελεγρίνης απαντά:  «Η αδράνεια. Να βυθίζεσαι, και να μην γίνεται τίποτα να σωθείς. Και η αδιαφορία. Μισώ τους αδιάφορους, όπως έλεγε ο Γκράμσι. Αλλά η αδιαφορία είναι μια πληγή που απλώνεται πέρα από την κρίση, σε ολόκληρη της κοινωνία και γυρεύει να σκοτώσει».
 
Στο τέλος της συνέντευξης, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών ερωτάται ποιο ρόλο ονειρεύεται για το μέλλον. «Τον επόμενο. Όποιος κι αν είναι αυτός. Αρκεί να υπάρξει ο επόμενος. Δεν θα ήθελα να τελειώσει ποτέ το «όνειρο» που ζω στο θέατρο», απαντά ο κ. Πελεγρίνης.