Μάριος Ιορδάνου: «Κάνω το θέατρο που ονειρευόμουν πάντα»

            Στην καλλιτεχνική του ακμή ο ηθοποιός Μάριος Ιορδάνου  κάνει φέτος ένα δυναμικό come back στον τηλεοπτικό χώρο-με την πρώτη καθημερινή σειρά του ΣΚΑΙ- και βέβαια παραμένει εραστής του θεάτρου με ιδιαίτερο πάθος μάλιστα για τα κείμενα των κλασσικών, όπως ο Καζαντζάκης και ο Σολωμός.

            Στις 13 και 14 Οκτωβρίου, στις 20:00μμ θα παρουσιαστεί η παράστασή“ Ο Κρητικός (Ύμνος εις τον Έρωτα)” στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ μνήμης και τιμής στον εθνικό μας ποιητή.

             Πριν λίγες ημέρες επέστρεψε με τη Σοφία Καζαντζιάν, που υπογράφει τις θεατρικές διασκευές των παραστάσεων, από τη Μόσχα όπου εκπροσώπησαν την Ελλάδα στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για το Έτος ελληνορωσικής φιλίας και αυτές τις μέρες ετοιμάζονται  πυρετωδώς για το Φεστιβάλ στην Αθήνα.

             Με μια βαλίτσα στο χέρι, μεταξύ Κύπρου-που γίνονται τα γυρίσματα της σειράς Προδοσίες,- και Πολεμικού Μουσείου για τις πρόβες ο Μάριος Ιορδάνου είπε δυο λόγια στο Πρώτο θέμα, για τη φετινή του δραστηριότητα.

Φέτος κάνεις δυο πολύ αντιφατικά πράγματα.
 
Κάνω το θέατρο που ονειρευόμουν πάντα, ανεβάζοντας δραματοποιημένη λογοτεχνία επί σκηνής με ένα συνδυασμό ποίησης, φιλοσοφίας, χορού και τραγουδιού και ταξιδεύοντας με τις παραστάσεις μου υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας σε ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Βερολίνο, η Ζυρίχη, το Μόναχο, το Παρίσι και πρόσφατα η Μόσχα. Δε θα μπορούσα λοιπόν, ποτέ να φανταστώ ότι θα πήγαινα σε τόσες γωνιές της Ευρώπης και θα αρνιόμουν τη χαρά να συμμετέχω σε μία παραγωγή της Κύπρου, την οποία αγαπώ και θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Ελλάδας.
 

Από τη μια η τηλεόραση στην Κύπρο σε μια καθημερινή σειρά. Μιλήσέ μας για τον ρόλο σου και την εμπειρία σου στην Κύπρο

Είχα την ευκαιρία μέσα από τη σειρά αυτή να συναντήσω συνεργάτες στην Κύπρο, τους οποίους θεωρώ πλέον φίλους. Ο ρόλος μου είναι ένας άνθρωπος που ουσιαστικά επαναπροσδιορίζεται μέσα από τον έρωτα, βοηθάει τους συνανθρώπους του, αγαπάει την ποίηση και τη λογοτέχνια.

Τι σε έκανε να κάνεις τηλεόραση μετά από αρκετά-νομίζω- χρόνια;

Ο καλογραμμένος ρόλος, οι καλοί συνεργάτες και η αγάπη μου για την Κύπρο.

Το πάθος σου πάντως παραμένει το θέατρο . Και μάλιστα οι κλασσικοί Ελληνες, Καζαντζάκης , Σολωμός φέτος.

Είμαι ευτυχής που κάνω το θέατρο που αγαπάω και καταπιάνομαι με τόσο σπουδαία πνεύματα της ελληνικής και παγκόσμιας λογοτεχνικής δημιουργίας. Η παράστασή μου “Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι...” για τον Νίκο Καζαντζάκη όπως και “Ο Κρητικός (Ύμνος εις τον Έρωτα)” για τον Διονύσιο Σολωμό είναι ο τρόπος μου να αποτίσω φόρο τιμής σε αυτούς τους Έλληνες, το έργο των οποίων αγάπησα από μικρή ηλικία. Νομίζω ότι η εποχή μας έχει ανάγκη να επιστρέψουμε στα μεγάλα αυτά κείμενα και να στρέψουμε το βλέμμα προς τα μέσα. Εάν θέλεις να αλλάξει αυτός ο κόσμος πρέπει πρώτα να αλλάξεις τον εαυτό σου ή καλύτερα να τον βρεις. Να γίνεις αυτό που είσαι πραγματικά.

Ταξίδια σε όλον τον κόσμο με έλληνες ποιητές. Τι έχεις αποκομίσει απ΄΄ αυτά;

Τα ταξίδια και ο πολιτισμός είναι εκείνα που μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο να καταλάβει ότι πρέπει να ξεπερνάει τα σύνορα του μυαλού και της ψυχής του. Είναι συγκλονιστικό να βλέπεις ανθρώπους άλλων εθνών και άλλης κουλτούρας να ανταποκρίνονται με την ίδια θέρμη και την ίδια συγκίνηση στην ίδια παράσταση. Η τέχνη λοιπόν είναι μία γλώσσα διεθνής και τα ταξίδια είναι ο δρόμος ο αντίθετος στη μισαλλοδοξία.
Στις 13 και 14 Οκτωβρίου, στις 20:00 θα παρουσιαστεί η παράστασή μου “Ο Κρητικός (Ύμνος εις τον Έρωτα)” στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ μνήμης και τιμής στον εθνικό μας ποιητή. Πριν λίγες ημέρες επιστρέψαμε με τη Σοφία Καζαντζιάν, που υπογράφει τις θεατρικές διασκευές των παραστάσεων, από τη Μόσχα όπου εκπροσωπήσαμε την Ελλάδα στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για το Έτος ελληνορωσικής φιλίας και ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς για το Φεστιβάλ στην Αθήνα.

Και ποιος ποιητής ή συγγραφέας είναι ο επόμενος σταθμός σου;

Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι η επόμενη παράσταση θα είναι η υλοποίηση ενός μεγάλου ονείρου που έχουμε με τη Σοφία, γιατί θα αφορά έναν Έλληνα που αγαπάμε πολύ και που μας έχει διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό.

Πες μας έναν στίχο του Σολωμού που σε αντιπροσωπεύει απόλυτα αυτήν την εποχή

Τα σπλάχνα μου κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν!