«Βαν Γκογκ - Το βαλς των δέντρων και του ουρανού» στο Θέατρο Γκλόρια
Το πάθος, οι δαίμονες, ο τελευταίος έρωτας ... Ποιος ήταν πραγματικά ο άνθρωπος πίσω από την έναστρη νύχτα;
Τι συνέβη λίγο πριν από το τέλος;
Οι τελευταίες μέρες ενός από τους σημαντικότερους ζωγράφους όλων των εποχών, του Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Μια παράσταση βασισμένη στο βιβλίο του Jean-Michel Guenassia για τον μυστηριώδη θάνατο του μεγάλου καλλιτέχνη μέσα από τον έρωτα μιας γυναίκας που τόλμησε να δει τον ήλιο χωρίς να τυφλωθεί.
Η υπόθεση
Καλοκαίρι 1890. Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ φτάνει σε ένα απομονωμένο χωριό με εκπληκτική θέα και ιδιαίτερους ανθρώπους. Μέσα σε σαράντα μέρες θα ζωγραφίσει εβδομήντα από τους κορυφαίους πίνακές του, αριστουργήματα που θα αλλάξουν την πορεία της ζωγραφικής, της τέχνης, της φιλοσοφίας και της λογοτεχνίας.
Η Μαργκερίτ Γκασέ, η κόρη του περίφημου θεράποντα ιατρού του Βαν Γκογκ, είναι μια νέα κοπέλα που ασφυκτιά στα στενά πλαίσια τα επιβεβλημένα στις γυναίκες και τους καλλιτέχνες από την ορθολογική κοινωνία. Η Μαργκερίτ θα είναι ο τελευταίος έρωτας της ζωής του Βαν Γκογκ. Η συνεύρεσή τους θα χαράξει τις ζωές και των δύο ανεξίτηλα για πάντα.
Κλείσιμο
Η ανατρεπτική εκδοχή για τον θάνατο του Βαν Γκογκ
Ο Jean-Michel Guenassia, συγγραφέας της τεράστιας επιτυχίας «Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων», μας αποκαλύπτει μια ανατρεπτική εκδοχή για αυτές τις τελευταίες μέρες. Αξιοποιεί τις πιο πρόσφατες ανακαλύψεις για τη ζωή του μεγαλοφυούς ζωγράφου, λούζοντας με νέο φως τα μυστήρια του έργου, της δημιουργικότητας και του θανάτου του.
Μήπως ο γιατρός Γκασέ δεν ήταν πραγματικά πιστός φίλος όλων των ιμπρεσιονιστών ζωγράφων αλλά ένας καιροσκόπος και ματαιόδοξος έμπορος; Η κόρη του σε τι σημεία μπορούσε να φτάσει για το πάθος και τον έρωτα; Οι πίνακες του Βαν Γκογκ, που δημοπρατούνται για εκατομμύρια και εκθέτονται στα μεγαλύτερα μουσεία παγκοσμίως είναι πράγματι όλοι αυθεντικοί; Η αλήθεια για τον θάνατό του είναι όντως αυτή που γνωρίζουμε;
Ελένη Ερήμου: «... Όλες οι τέχνες σε μία. Αυτήν τη «συναισθησία» στην τέχνη θέλησα να αποδώσω στο Όραμά μου, πιστεύοντας, όπως ο Βίνσεντ, ότι η τέχνη είναι αποστολή (...)
Σας προσκαλώ να παρασυρθούμε στον ρυθμό των χρωμάτων και της μουσικής, σ΄ ένα ξέφρενο βαλς, σ΄ ένα υπέροχο ταξίδι αισθήσεων...»
