Το Σάββατο 14 Mαρτίου στις 20:00 στην αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη
Tο καινοτόμο έργο No Man’s Land (Ουδέτερη ζώνη) του John Psathas (Γιάννη Ψαθά) αποτελεί έναν βαθιά συγκινητικό, σύγχρονο ύμνο για την ειρήνη που γεφυρώνει γενεές, κουλτούρες και πεποιθήσεις και αναφέρεται στις καταστροφικές επιπτώσεις και το μάταιο του πολέμου. Το «ζωντανό κινηματογραφικό κοντσέρτο» παραγγέλθηκε στον διεθνώς αναγνωρισμένο συνθέτη της ελληνικής Διασποράς και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2016 στους Εορτασμούς της Νέας Ζηλανδίας για το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στο πρωτότυπο πρότζεκτ πολυμέσων του βραβευμένου δημιουργού, το οποίο έχει διάρκεια 80 λεπτά και αποτελείται από 6 μέρη, ένα εικονικό διεθνές ensemble από 150 μουσικούς συνδυάζεται μέσω κινηματογραφικής οθόνης με 7 σολίστ που παίζουν ζωντανά επί σκηνής. Οι ερμηνευτές που εμφανίζονται επί της οθόνης είναι απόγονοι μαχητών από αντίπαλα στρατόπεδα του Μεγάλου Πολέμου και κινηματογραφήθηκαν σε πεδία μαχών εκείνης της εποχής σε όλο τον κόσμο.
Αυτή τη μοναδική οπτική και ηχητική εμπειρία θα απολαύσουν όσοι βρεθούν το Σάββατο 14 Μαρτίου στις 8:00 το βράδυ στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη για να παρακολουθήσουν το live cinematic concert No Man’s Land του Γιάννη Ψαθά (μουσική σύνθεση, παραγωγή), ο οποίος θα παραστεί στην πανελλήνια πρεμιέρα του έργου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Στην ομάδα κινηματογράφησης συμμετείχαν οι: Jasmine Millet (παραγωγή, σκηνοθεσία), Mathew Knight (διεύθυνση φωτογραφίας), Γιώργος Καρυώτης (σχεδιασμός ήχου) και Roger Grant (μοντάζ). Επί σκηνής λαμβάνουν μέρος οι μουσικοί: Jack Hooker (κιθάρες), James Illingsworth (πλήκτρα), Βαγγέλης Καρίπης (κρουστά), Jolanta Kossakowska (φωνή, βιολί), Σοφία Λαμπροπούλου (κανονάκι), Caleb Robinson (μπάσο) και Στρατής Ψαραδέλλης (πολίτικη λύρα, λύρα, σαζ).
To No Man’s Land παρουσιάζεται στο Μέγαρο με την υποστήριξη του Υπουργείου Εξωτερικών της Νέας Ζηλανδίας και της Πρεσβείας της Νέας Ζηλανδίας στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του κύκλου Μουσικά πορτρέτα.
Ο Γιάννης Ψαθάς γνωστός στο ελληνικό κοινό από τη συμμετοχή του στη συνθετική ομάδα που επένδυσε μουσικά τις Τελετές Έναρξης και Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους εν ζωή συνθέτες της ελληνικής ομογένειας. Στη Νέα Ζηλανδία, όπου ζει και εργάζεται, έχει αναγνωριστεί ως ένας παγκόσμιας ακτινοβολίας δημιουργός χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της χώρας, η οποία τον τίμησε με το παράσημο του Τάγματος της Αξίας (ONZM).
Η μουσική του Γιάννη Ψαθά, ο οποίος έχει φυσική κλίση σε πρότζεκτ μεγάλης κλίμακας, δεν αγγίζει μόνο τους φίλους της σύγχρονης δημιουργίας αλλά και το ευρύτερο κοινό. Oι συνθέσεις του συνδυάζουν την τζαζ και την «κλασική» μουσική με τις μελωδίες της Ανατολικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, αλλά και με τους ήχους της αβάν-γκαρντ, της ροκ και της ηλεκτρονικής μουσικής. Έργα του έχουν παρουσιαστεί από τις σπουδαιότερες ορχήστρες διεθνώς και από κορυφαίους σολίστ. Στις πρόσφατες crossover συνεργασίες του συγκαταλέγονται πρότζεκτ με τους μουσικούς Serj Tankian, Oum El Ghait, Meeta Pandit, Bijan Chemirani, Evelyn Glennie, Marta Sebestyen, Σοφία Λαμπροπούλου, Βαγγέλη Καρίπη, the Refugees of Rap, Russel Walder, και Derya Türkan, καθώς και με το σχήμα Netherlands Blazers Ensemble, τη Hallé Orchestra, τον συγγραφέα Salman Rushdie, τους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες Dana Rotberg και Mike Wallis, τους τζάζμεν Michael Brecker και Joshua Redman και πολλούς άλλους.
Mε την υποστήριξη του Υπουργείου Εξωτερικών της Νέας Ζηλανδίας και της Πρεσβείας της Νέας Ζηλανδίας στην Ελλάδα
Αν γινόταν να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο και να πούμε σε όσους βρίσκονταν στα πεδία των μαχών «μαντέψτε τι θα συμβεί εδώ ακριβώς που στέκεστε σε εκατό χρόνια από τώρα», θα μας πίστευαν; Αν πούμε τo ίδιo στους μαχητές των τωρινών συρράξεων, θα μας πιστέψουν; […] Διεξάγουμε πολέμους ενάντια στο είδος μας. Κι όμως, ακόμα και στις χειρότερες στιγμές μας, η ανθρωπιά και η ενσυναίσθηση δεν χάνονται. Η ιστορία που αφηγούμαι μουσικά καταλήγει σε χειρονομίες ευγένειας: «εχθροί» προσφέρουν ο ένας στον άλλον νερό, τσιγάρα, έναν ώμο για να γείρουν· καταλήγει –κι αυτό είναι το απίστευτο– στην πιο περίεργη και επικίνδυνη εφεύρεση του ανθρώπινου μυαλού, στο μέρος που καλείται «ουδέτερη ζώνη».