Θοδωρής Βουρνάς (σκηνοθέτης): Αναζητώ ιστορίες που μπορώ να ταυτιστώ και να μιλήσω μέσα από αυτές

Δημιουργικός και πολυάσχολος ο σκηνοθέτης Θοδωρής Βουρνάς ανεβάζει αυτή την περίοδο το «AfterPlay» του Brian Friel. Ο ίδιος μιλάει στο protothema.gr λέγοντας για τη δουλειά του πως θέλει να είναι ιστορίες ανθρώπων που θα μπορούσαν να είναι στη διπλανή πόρτα, να είναι παλιοί φίλοι ή παλιού συμμαθητές, να είναι άνθρωποι που μας θυμίζουν κάποιον που έχουμε γνωρίσει αν όχι τον εαυτό μας.

Το έργο AFTERPLAY του Brian Friel εντάχθηκε μετά από πρότασή σου στην φετινή θεματική ενότητα του ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ με τίτλο «Ζούμε στις Φαντασιώσεις μας;» Θα μας πεις με ποιο σκεπτικό έγινε αυτή η ένταξη;
Δυο φανταστικοί χαρακτήρες από δυο κλασικά έργα του Άντον Τσέχωφ, η Σόνια (Θεοδώρα Σιάρκου) από το θείο Βάνια και ο Αντρέι (Πασχάλης Τσαρούχας) από τις τρεις αδερφές βρίσκονται είκοσι χρόνια μετά το τέλος των έργων τους και έναν αιώνα πριν από εμάς σε ένα εστιατόριο στη Μόσχα του 1920. Αυτή την φορά μας τους συστήνει ο Brian Friel σε μια μετά θεατρική συνάντηση δυο ηρώων από διαφορετικά έργα. Είναι η φαντασία του Friel μέσα στην φαντασία του Τσέχωφ!



Πως ξανά παρουσιάζονται οι δυο αυτοί κλασική ήρωες των έργων του Τσέχοφ μέσα στo ΑFTERPLAY;
Ο Brian Friel έχει πολλά μικρά ψέματα και μεγάλες αλήθειας που θα τους αφήσει να μας πουν και μέσα από αυτές θα μας ψιθυρίσει και τη συνέχεια ή το τέλος των υπολοίπων χαρακτήρων αυτών των έργων. Στο τέλος του έργου δεν φωτίζονται δυο νέοι χαρακτήρες, είναι οι ίδιοι όπως τους σύστησε ο Τσέχοφ με τις ίδιες αρετές την ίδια δύναμη και τις ίδιες αδυναμίες. Αν και θεατρικοί ήρωες γεννημένοι στην φαντασία του συγγραφέα τους ή μάλλον των συγγραφέων τους, έχουν τις διαστάσεις που θα τους χαρακτήριζαν ειλικρινής και ευάλωτους ή απλά ανθρώπινους.

Υπάρχει λόγος που ξανά συναντάμε τη Σόνια και τον Αντρέι σε αυτή την συνέχεια της ιστορίας τους;
Κανένας και παρά πολλοί, ανάλογα με ποια χορδή χτυπήσουν και ποια δικά μας βιώματα αγγίξουν. Γιατί το έργο, όπως και η ζωή, απλά συνεχίζεται...

Ποια δική σου και προσωπική σκηνοθετική ανάγκη υπαγόρευσε την προσθήκη σε αυτή την παράσταση ενός δικού σου εισαγωγικού κειμένου με δύο ρόλους που δεν υπάρχουν στο έργο του Brian Friel;
Ήθελα μια εισαγωγή για το έργο που να είναι η ιστορία δυο νεαρών ηρώων. Στην περίπτωση μας της Γιούλα (Μαρία Θωμά) και του Ιβάν (Νίκος Μέλλος) που μέσα από τη δικιά του σύντομη συνάντηση μαθαίνουμε κάποιες πληροφορίες για την εποχή και βλέπουμε τις προοπτικές που τους επιτρέπει το νεαρό της ηλικίας τους. Κόντρα στους δυο βασικούς ήρωες που πλέον είναι είκοσι χρόνια μεγαλύτεροι από την πρώτη φορά που μας τους γνώρισε ο Τσέχωφ οπότε και μοιραία έχουν άλλες προοπτικές και ακόμα κουβαλάνε μαζί τους την δικιά τους εποχή που έχει πλέον περάσει.

Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεσαι σταθερά και με το Θέατρο 104, που πρόσφατα ολοκληρώθηκαν οι παραστάσεις του Tape με μεγάλη επιτυχία. Τι ετοιμάζεις που θα το διαδεχθεί;
Αμέσως μετά το Πάσχα θα σκηνοθετήσω ένα νέο γαλλικό έργο, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τον λογαριασμό του Clement Michel. Είναι το Σαββατοκύριακο τριών φίλων που με αφορμή ένα λογαριασμό που δεν πλήρωσαν δια του τρία ανοίγουν όλα τα θέματα που δεν έχουν λύσει ως τώρα...

Φέτος από το Tape του Αμερικάνου συγγραφέα Stephen Belber πήγες στο AFTERPLAY του Άγγλου Brian Friel και στο γαλλικό λογαριασμό του Clement Mitchel. Πως επιλέγεις τα έργα που σκηνοθετείς και τι κοινό έχουν;
Θέλω να είναι ιστορίες ανθρώπων που θα μπορούσαν να είναι στη διπλανή πόρτα, να είναι παλιοί φίλοι ή παλιού συμμαθητές, να είναι άνθρωποι που μας θυμίζουν κάποιον που έχουμε γνωρίσει αν όχι τον εαυτό μας. Όλα τα έργα είναι σύγχρονα, γραμμένα τις δυο τελευταίες δεκαετίες, κοντά στην εποχή που ζούμε. Αναζητώ ιστορίες που μπορώ να ταυτιστώ και να μιλήσω μέσα από αυτές.

Οι παραστάσεις σου παρουσιάζονται πάντα στην Αθήνα, θα ήθελες να ταξιδεύουν και εκτός της πρωτεύουσας και στην υπόλοιπη Ελλάδα;
Η αρχή θα γίνει φέτος με το Tape που τον Μάιο θα ταξιδέψει Θεσσαλονίκη και μετά σε περιοδεία σε άλλες πόλης της Ελλάδας. Ελπίζω να είναι η αρχή και για τις επόμενες παραστάσεις, πολύ θα ήθελε να υπάρχει και συνέχεια εκτός Αθήνας σε όλα!



Παράλληλα σκηνοθέτεις και κινηματογράφο και πρόσφατα παρουσίασες στο Hellas Filmbox Berlin τη νέα σου μικρού μήκους Flexible Choices, ποια η υπόθεση της ταινίας;
Γιατί όλα στη ζωή μου γυρίζουν γύρο από το θέατρο όποτε και ο κινηματογράφος... η ταινία αυτή είναι μια πρόβα μέσα στην πρόβα και γραμμένη στην κάμερα. Η ταινία έχει την αίσθηση μιας πρόβας που καταγράφεται στην κάμερα. Όπου ο σκηνοθέτης κάνει πέρασμα μια σκηνή με δυο ηθοποιούς που η υπόθεση αυτής της σκηνής είναι η ακρόαση ενός «ηθοποιού» από ένας «σκηνοθέτη». Είναι σαν ένα παιχνίδι ρόλων μεταξύ ηθοποιών!

Και τα επόμενα σου σχέδια;
Προς το παρόν επικεντρώνομαι στις πρόβες του λογαριασμού και μια νέα μικρού μήκους που θα γυρίσουμε σύντομα σε συνεργασία με το FilmMe Studio. Βέβαια γιατί πάντα μου αρέσει να κάνω σχέδια ακόμα και με το ενδεχόμενο να ανατραπούν οργανώνω τα επόμενα θεατρικά πλάνα!