“Φιλέτα” που ...κοντεύουν να μπαγιατέψουν!

Σε … θαύμα  μόνο ελπίζουν στο οικονομικό επιτελείο για να πιάσουν τον στόχο των 50 δισ. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις, τα 35-40 εκ των οποίων πρέπει να προέλθουν από τα ακίνητα. Για να προχωρήσουν, απαιτείται να συντελεστεί πραγματική "Κοσμογονία", για τα ελληνικά τουλάχιστον μέτρα και σταθμά.

Είναι ενδεικτικό ότι από τα ακίνητα που βρίσκονται (εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια) "ψηλά" στη λίστα των αποκρατικοποιήσεων, ελάχιστα μπορούν να κινηθούν και  να αξιοποιηθούν άμεσα, ώστε να εισρεύσουν και τα πρώτα 10-15 δισ. που απαιτούνται μέχρι του χρόνου.

Πρώτο ακίνητο, ανάμεσα στα σχεδόν 400 υποψήφια για  άμεση αξιοποίηση, είναι το Ελληνικό. Κάθε μορφής επένδυση στην περιοχή  συναντά όμως τεράστιες αντιδράσεις, κυρίως από κινήσεις πολιτών και  τοπικούς φορείς (το ίδιο συμβαίνει  και από γειτονικούς δήμους). Έτσι "σκόνταψαν" και τα επενδυτικά σχέδια για δημιουργία πίστας Φόρμουλα 1 στο παλαιό αεροδρόμιο.

Στη συνέντευξή του στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ ο κ. Ντερούζ  υπολόγιζε να εισπράξει το δημόσιο 5 δισ. ευρώ, αλλά το ποσό αυτό που διαθέτουν  οι Άραβες επενδυτές περιλαμβάνει τη συνολική επένδυση και όχι μόνο το τίμημα. Όπως παρατηρούν αρμόδιοι κρατικοί παράγοντες, αν επιλεγεί η απευθείας ανάθεση στους επενδυτές από το Κατάρ και δεν υπάρξει διεθνείς διαγωνισμός για να ανέβει το τίμημα ή να εμφανιστεί άλλος επενδυτής (που να προτείνει ίσως και διαφορετική επένδυση) τότε στα κρατικά ταμεία θα μπουν πολύ λιγότερα χρήματα.

Δεύτερη περίπτωση, η μαρίνα Βουλιαγμένης που βρίσκεται  σε προχωρημένο στάδιο αξιοποίησης  αλλά συναντά αντίστοιχες αντιδράσεις  τοπικών αρχόντων. Τα έσοδα από μαρίνες πάντως καθίστανται αμφίβολα, εάν δεν συνοδευτούν και από αλλαγή χρήσεων γης όπως στη Μαρίνα του Φλοίσβου. Δεν είναι τυχαίο ότι σε άλλες μαρίνες που δεν επιτράπηκε η εμπορική αξιοποίηση του περιβάλλοντος χώρου, οι εκμεταλλευτές τους καθυστερούν να πληρώσουν τα μισθώματα, πιέζοντας για επαναδιαπραγμάτευση ώστε να επιτραπεί η δημιουργία χώρων αναψυχής -και όχι μόνο να "δένουν" τα σκάφη.

«Φιλέτο» θεωρείται  και η περιοχή Αφάντου στη  Ρόδο, που παίρνει τώρα σειρά για  προσέλκυση επενδυτών και μπορεί να φιλοξενήσει πολύ μεγάλη τουριστική επένδυση. Ωστόσο το επενδυτικό ενδιαφέρον και το οικονομικό αντάλλαγμα για  το δημόσιο θα είναι μικρό, όσο τουλάχιστον λειτουργεί δίπλα πεδίο βολής του στρατού!  

"Ψηλά" στα  σχέδια για αξιοποίηση βρίσκονται  και οι Αλυκές Αναβύσσου, αλλά  τα νομικά και περιβαλλοντικά  προβλήματα βάζουν ισχυρά εμπόδια  στην άμεση αξιοποίηση.

Γενικότερα, παρατηρούν και στο οικονομικό επιτελείο, στους υπολογισμούς της αξίας των ακινήτων και των προς πώληση κρατικών επιχειρήσεων,  εσφαλμένα αθροίζεται μόνο η θετική αξία τους, καθώς πολλά από αυτά που προστίθενται δεν παρουσιάζουν κανένα πραγματικό ενδιαφέρον, είναι κατεχόμενα και καταπατημένα από ιδιώτες και δήμους, έχουν απαγορευτικούς για επένδυση χαρακτηρισμούς χρήσεως γης (συνθήκες Ramsar, Natura, δασικά κλπ), απαιτούν μεγάλο κόστος για παλαιές και νέες απαλλοτριώσεις (πλέον γίνονται δια νόμου στην αντικειμενική τους αξία) ή για δημιουργία εθνικών υποδομών ώστε να γίνουν προσβάσιμες ή αξιοποιήσιμες, εμπλέκονται στην αρμοδιότητα τριών, πέντε ή και 12 αρμοδίων φορέων -χωρίς να συνυπολογίσει κανείς τις πολιτικές δουλείες και το μικροκομματικό κόστος, τις μίζες και τα διαπλεκόμενα τοπικά ή υπερτοπικά συμφέροντα κλπ.

Αυτό σημαίνει ότι από την όποια θετική αξία υπολογίσει κανείς (με επιστημονικό τρόπο  ή έστω αυθαίρετα), θα πρέπει και  να αφαιρεί αρνητικές αξίες που  θα συνυπολογιστούν στο τελικό τίμημα.  

Με την έννοια αυτή, επιτελείς και της κυβέρνησης και της ΝΔ,  αναγνωρίζουν πως ο στόχος των 50 δισ. μπορεί να παραμείνει ανέφικτος, αλλά ποντάρουν πως θα εισπραχθεί ένα μεγάλο μέρος του. Το πρόβλημα φυσικά είναι πως τα 50 δισ. γράφτηκαν πλέον με δεσμευτικό  τρόπο στο Μνημόνιο και, αν τελικώς δεν εισπραχθούν, τότε κυοφορούνται απρόβλεπτες εξελίξεις αφού πρέπει να αναπληρωθούν από άλλες πηγές εσόδων…