Θ. Αγγελάκης, ο άνθρωπος πίσω από τα κοτόπουλα του Φασιανού

Ο γνωστός ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, προτού σπουδάσει στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη ασχολήθηκε με το βιολί. Ο συνδυασμός δύο διαφορετικών τεχνών, για τους μυημένους στα της κουλτούρας, αποτελεί σχεδόν ιεροσυλία. Πόσο περισσότερο όταν για εμπορικούς λόγους αλλά και για να σοκάρει το κοινό (όπως πάγια του αρέσει), ο γνωστός καλλιτέχνης πήρε ένα ακόμα μεγαλύτερο ρίσκο: να συνδέσει την εικαστική του τέχνη με μια άλλη. Την τέχνη της διατροφής. Και μη σκεφθείτε ότι το «business stories» μετατράπηκε ξαφνικά σε ένθετο εικαστικής έκφρασης και πολιτισμού. Θα συνεχίσει αταλάντευτα να «υμνεί» τη δική του αγαπημένη τέχνη: αυτήν της οικονομίας. Όμως στην προκειμένη περίπτωση, κοτόπουλα, business και ζωγραφική έχουν άμεση σχέση.

«Να βγάλουμε το κοτόπουλο από την …κοπριά και το τσιγκέλι»

«Με τον κύριο Φασιανό θελήσαμε να δώσουμε αξία στη δουλειά μας. Να βγάλουμε το κοτόπουλο από την …κοπριά. Να σταματήσουν να μας συνδέουν με τους άγριους, χοντρούς και συνήθως άξεστους παραγωγούς. Αυτό θέλει ο κλάδος μας. Μοντέρνα εικόνα και να φύγει το κοτόπουλο από το τσιγκέλι».

Μοντέρνος και ο ίδιος, ο 34χρονος Θάνος Αγγελάκης είναι ένας άνθρωπος της εποχής του. Χωρίς κόμπλεξ μπορεί να μιλήσει για την τέχνη, τα γρήγορα αυτοκίνητα (που είναι και η μεγάλη του αγάπη), τη λατρεμένη του Χαλκίδα, τις γυναίκες και τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και τις business, φυσικά. Η επιτυχία δεν τον άλλαξε –γι’ αυτό και δεν διστάζει να μιλήσει για την ταπεινή καταγωγή του και το δύσκολο ξεκίνημα της οικογένειάς του.

Με δανεικό γαμπριάτικο κοστούμι

«Ο πατέρας μου ξεκίνησε ως εργάτης. Φτωχός εργάτης μάλιστα, αφού δούλευε στα χωράφια. Με τη μητέρα μου παντρεύτηκαν το 1960 και για να ζήσουν η ίδια δούλευε ράφτρα» θυμάται. Τέτοια ήταν η φτώχεια του νεαρού ζευγαριού που ο πατέρας του βγήκε γαμπρός από την καλύβα όπου ζούσε, με …δανεικό κοστούμι. «Ούτε εισιτήρια για το λεωφορείο δεν είχε» λέει γελώντας ο Θάνος Αγγελάκης. Πλούσιοι σε πείσμα, όμως, ο Νίκος και η Παναγιώτα Αγγελάκη ήταν αποφασισμένοι να δώσουν τον δικό τους αγώνα. Ήταν η περίοδος που ένας γνωστός τοπικός επιχειρηματίας της Χαλκίδας, ο κ. Γιάννης Ντεγιάννης, προτείνει στον Νίκο Αγγελάκη να βάλει την εργασία και ο ίδιος τα κεφάλαια σε μια πτηνοτροφική μονάδα που θα δημιουργούσε. Με πολλή δουλειά κι αιματηρή οικονομία, η μονάδα πηγαίνει καλά.

«Ζούσαμε σπαρτιάτικα. Η μητέρα μου δούλευε στις λαϊκές αγορές»

Στα 1962 το ζεύγος Αγγελάκη δημιουργεί με ελάχιστους πόρους το δικό του πτηνοτροφείο, ξεκινώντας πωλήσεις σε εμπόρους. Εκείνη την εποχή γεννιούνται τα δύο πρώτα παιδιά της οικογένειας: η Αναστασία και η Αγγελική. Οι δουλειές συνεχίζουν να αναπτύσσονται, όμως η οικογένεια συνέχιζε τις αιματηρές οικονομίες της. «Ζούσαμε σπαρτιάτικα. Η μητέρα, παρά το ότι είχαμε δημιουργήσει μονάδα, δούλευε στις λαϊκές αγορές. Τρώγαμε από δικά μας δέντρα ελιές, πορτοκάλια ή οτιδήποτε άλλο, καθώς δεν υπήρχαν χρήματα, παρά μόνο για επενδύσεις στη δουλειά» τονίζει ο υιός του ιδρυτή της ομώνυμης εταιρείας.

Λίγο μετά γεννήθηκαν και τα δύο δίδυμα παιδιά τους: ο Θάνος και ο Άκης. Ρίχνονται και αυτά στη μάχη. «Θυμάμαι τον εαυτό μου σε ηλικία 17 ετών να δουλεύω στις λαϊκές αγορές. Στη συνέχεια δούλεψα μέχρι και φορτηγό το οποίο μάλιστα πρωτοοδήγησα στα 10 μου» λέει.

Η συνεργασία με τον «Μιμίκο»

Στα 1982 ο Νίκος Αγγελάκης ξεκινά συνεργασία με τον μεγάλο «κοτοπουλά» της περιοχής της Εύβοιας, τον «Μιμίκο», ιδρύοντας κύκλωμα πώλησης και σφαγής κοτόπουλων. Κάπου εκεί η Παναγιώτα Αγγελάκη αποφασίζει να γίνει η πρώτη γυναίκα έμπορος κοτόπουλων στη χώρα. «Καβάλησε το φορτηγό και δεν σταμάτησε πουθενά. Πουλούσε σε όλη τη χώρα» θυμάται ο γιος της. Πέντε χρόνια αργότερα η εταιρεία ξεκινά να κάνει και διανομές με φορτηγά ψυγεία, ενώ τα δίδυμα αγόρια της οικογένειας μπαίνουν κι αυτά στη δουλειά. Ο Άκης μπαίνει κατευθείαν στο εμπόριο ενώ ο Θάνος επιλέγει να σπουδάσει, δουλεύοντας όμως παράλληλα.

Το 1992 η εταιρεία έχει φθάσει σε ένα κομβικό στάδιο. Είναι η χρονιά που αποφασίζεται η δημιουργία εργοστασιακής μονάδας στην περιοχή Πουρνού Ευβοίας, σε μια περίοδο έντασης για τον κλάδο τροφίμων. Ήταν η χρονική συγκυρία που επιχειρήσεις όπως οι ιστορικές «Βοκτάς» και «Μιμίκος» δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν τις εξελίξεις και οδηγήθηκαν στο μαρασμό ή την πώληση. Όμως η οικογένεια Αγγελάκη είχε άλλα σχέδια. Ο Θάνος Αγγελάκης ως φοιτητής τότε, δούλευε στο εργοστάσιο και το βράδυ αργά διάβαζε. Μάλιστα έφθασε στο σημείο να διακόψει τις σπουδές του για να πάει στρατό ώστε αργότερα απερίσπαστος να εργασθεί στην εταιρεία. «Εκείνη την περίοδο η επιχείρηση δεν έπρεπε να χάσει το τρένο. Γι’ αυτό επειγόμουν» μας λέει.

Διέβλεψαν το τέλος του χασάπικου

Και ενώ η εταιρεία πωλούσε μονάχα το 20-25% στα σούπερ μάρκετ, αλλάζοντας εμπορική πολιτική σήμερα έχει φθάσει να πουλάει το 60-65% της παραγωγής της. «Είναι αλήθεια ότι διαβλέποντας τη συρρίκνωση των κρεοπωλείων αποφασίσαμε να στραφούμε στις μεγάλες λιανεμπορικές επιχειρήσεις. Αυτή η επιλογή μας δικαιώθηκε» τονίζει. Αρχική συνεργασία υπεγράφη με την εταιρεία ΑΒ Βασιλόπουλος, στης οποίας τα ράφια δύσκολα μπαίνει κάποιος προμηθευτής. Τότε τοποθετήθηκαν και οι βάσεις για την απόκτηση τεχνογνωσίας και καλύτερης ποιότητας στα κοτόπουλα.

«Εψηνα εγώ ο ίδιος στο ΑΒ»

«Στη συγκεκριμένη περίοδο δεν μας ήξερε η αγορά. Θυμάμαι πως με δυσκολία πουλούσαμε καθώς οι καταναλωτές ήθελαν προϊόντα του Μιμίκου ή άλλων εταιρειών. Τότε πήρα …τον νόμο στα χέρια μου. Ακόμα θυμάμαι που είχα επισκεφθεί ο ίδιος το κατάστημα ΑΒ Βασιλόπουλος της Φιλοθέης και έψηνα για να έχει την ευκαιρία ο πελάτης να γευθεί το προϊόν μας. Η επιτυχία τότε ήταν  μεγάλη. Έτσι εξ άλλου χτίσαμε και το προϊόν μας. Στόμα με στόμα» αναφέρει ο Θάνος Αγγελάκης. Αυτή τη στιγμή η εταιρεία συνεργάζεται με τις αλυσίδες σούπερ μάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος, Βερόπουλος, Σκλαβενίτης, με την Carrefour και είναι αποκλειστικός προμηθευτής των KFC, Pizza Hut, L’ Artiggiano.

«Η διαφορά μας με τον ανταγωνισμό έχει να κάνει με τις επενδύσεις μας στην ποιότητα και όχι στους όγκους. Προτιμάμε να μη διαθέσουμε ένα προϊόν αν κρίνουμε ότι δεν θα είναι γευστικό ή είναι ακατάλληλο για τον καταναλωτή» τονίζει. Η Αγγελάκης Α.Ε. έχει πραγματοποιήσει επενδυτικό πρόγραμμα 3,5 εκατ. ευρώ την τελευταία 5ετία, για την ανάπτυξη υποδομών και εξοπλισμών με στόχο την ποιοτική βελτίωση των προϊόντων.

Οι κύριες παραγωγικές της μονάδες είναι: πτηνοτροφικές μονάδες κλειστού τύπου δυναμικότητας 8 εκατομμυρίων πτηνών ετησίως, εργοστάσιο παραγωγής ζωοτροφών 100% φυτικών (σιτάρι, καλαμπόκι, σόγια), σύγχρονο και άρτια εξοπλισμένο εργοστάσιο πτηνοσφαγής με αυτοματοποιημένο τεμαχιστήριο και ένας στόλος από φορτηγά ψυγεία εξοπλισμένα με καταγραφικά θερμοκρασίας που παρέχουν πληροφόρηση ανά 2΄. Η καταγραφή των θερμοκρασιών παρακολουθείται από δορυφορικό σύστημα.

Συνολικά η εταιρεία απασχολεί 170 άτομα, σε χώρους επιφάνειας 35.000 τ.μ.. Η πιστοποίηση της εταιρείας κατά το Διεθνές Πρότυπο ISO 9001:2000 παρέχει τυποποίηση όλων των διαδικασιών πέρα από την παραγωγή και καλύπτει τομείς όπως εξυγίανση, ιχνηλασιμότητα, έλεγχος χρόνου ζωής προϊόντων, προληπτική συντήρηση εξοπλισμού, εσωτερικές επιθεωρήσεις ποιότητας, οδηγίες ελέγχου και εργασίας, μετρήσιμοι στόχοι ποιότητας κ.λπ.

Επιπλέον, η βάση της ποιότητας παρέχεται από τη σωστή διατροφή των πουλερικών. Σύμφωνα με την πιστοποίηση AGROCERT (Οργανισμός Πιστοποίησης Γεωργικών Προϊόντων του υπουργείου Γεωργίας) που δόθηκε στην επιχείρηση το 2001, η εταιρεία δεσμεύεται να χρησιμοποιεί αποκλειστικά φυτικές ύλες (σιτάρι, καλαμπόκι, σόγια, 100% ραφιναρισμένο για ανθρώπινη χρήση σογιέλαιο, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία), δίχως αυξητικούς παράγοντες και δίχως αντιβιοτικά. «Φθάνουμε στο σημείο να ελέγχουμε ακόμα και ποια ώρα θα κοιμούνται τα κοτόπουλα» μας λέει γελώντας ο Θάνος Αγγελάκης. «Το συγκριτικό πλεονέκτημα το δίνει στα προϊόντα μας μια σειρά «μυστικών συνταγών». Συνταγές που πάνε από τον πατέρα στον γιο και που δύσκολα αποκαλύπτονται»...

«ΘΑ ΒΑΛΩ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΛΙΟ ΣΕ ΠΑΚΕΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΠΟΥΛΗΣΩ» !

Το 2007 η εταιρεία παίρνει μια πρωτότυπη απόφαση. Να συνεργαστεί με τον γνωστό ζωγράφο Αλέκο Φασιανό. Ο τελευταίος δημιουργεί ειδικά σκίτσα για τα φορτηγά και τις υπόλοιπες εμπορικές δραστηριότητες της επιχείρησης.

«Με την παρουσία μας θέλουμε να δώσουμε ένα νέο πνεύμα, μια άλλου τύπου φιλοσοφία στον κλάδο όπου κινούμαστε. Να αποδείξουμε ότι σεβόμαστε τον καταναλωτή που μας προτιμά. Πάγια πεποίθησή μου είναι ότι η τέχνη πρέπει να κυριαρχεί στην καθημερινότητά μας. Να μη τη συναντάμε μονάχα στα μουσεία, αλλά να την κάνουμε βίωμα. Αυτή ακριβώς είναι και η αντίληψη του Αλέκου Φασιανού. Κάπως έτσι συνδεθήκαμε και πλέον δεν μιλάμε για μια συνεργασία, αλλά για φιλία. Πολύ συχνά δε, όταν ο ίδιος έρχεται στη Χαλκίδα, καθόμαστε παρέα και πίνουμε ουζάκια δίπλα στη θάλασσα» λέει ο Θάνος Αγγελάκης.

Αυτή τη στιγμή οι δυο του αγωνιστές της ζωής γονείς αισθάνονται ευτυχισμένοι. «Είναι από εκείνη την ατσάλινη γενιά, που έχοντας καταφέρει τα πάντα και με ελάχιστα μέσα, σήμερα θεωρούν πως η χαρά βρίσκεται στα απλά πράγματα. Έτσι όπως έχει γίνει εξ άλλου η ζωή μας, ένας απλός καφές με την παρέα σου ή ένα φαγητό με την κοπέλα σου αρκούν για να είσαι ευτυχισμένος» λέει ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας.

Οσον αφορά τον εαυτό του, ισχυρίζεται ότι έχει ακόμα μεγάλη διαδρομή να διανύσει. «Εάν πιστέψω ότι έφθασα κάπου, θα πρέπει τότε να αποχωρήσω από την εταιρεία. Τι να καθήσω να κάνω αν δεν μπορώ να προσφέρω; Η δική μου ανάγκη είναι να ανακαλύπτω τι είναι αυτό που θέλει ο Έλληνας καταναλωτής. Να βρω τις ανάγκες του. Όμως σταδιακά πρέπει να κοιτάξουμε και προς τις διεθνείς αγορές. Η χώρα μας είναι ένα μοναδικό προϊόν. Πρέπει να πουλήσουμε γεύση και ήλιο. Αυτόν τον ήλιο θέλω να βάλω σε πακέτο και να τον πουλήσω. Σύντομα θα δείτε τι εννοώ».