Ντόμινο Καντάφι στις μεσογειακές οικονομίες

Έντονη είναι  πλέον η ανησυχία σε ό,τι αφορά  το ντόμινο που αναμένεται να υπάρξει  από το πετρελαϊκό κραχ που επιφέρει η κρίση στη Λιβύη.  

Η 8η μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα του αραβικού κόσμου και 1η της Αφρικής, με την οποία η Ελλάδα έχει άμεση εξάρτηση, φαίνεται να δημιουργεί πληθωριστικές πιέσεις στην αγορά μας, με αποτέλεσμα σε μια δυσμενή συγκυρία για εκατομμύρια νοικοκυριά να διαφαίνεται ορατός ο κίνδυνος νέων ανατιμήσεων.  

Πρόκειται για  αυξήσεις που νομοτελειακά η εκτόξευση του μαύρου χρυσού θα επιφέρει σε τρόφιμα, λοιπά γεωργικά προϊόντα, υπηρεσίες, στις μετακινήσεις κ.ά.  

Την ίδια ώρα  ανησυχία επικρατεί στο υπουργείο  Περιφερειακής Ανάπτυξης και  Ανταγωνιστικότητας το οποίο μετά τη μερική κάμψη των τιμών στις πρώτες ύλες λόγω των ζημιών στην Ρωσία και της εξέγερσης στην Αίγυπτο, βλέπει να υπάρχει μια νέα «νάρκη» στη μάχη κατά του υψηλού πληθωρισμού ο οποίος μάλιστα παρατηρείται σε περίοδο ύφεσης.  

Δεν είναι τυχαίο πως σε ποσοστό άνω του 50% η  ελληνική οικονομία οφείλει τον υψηλό πληθωρισμό της στο ακριβό πετρέλαιο, το οποίο μετά την ισχυρή φορολόγησή του πλέον εκτοξεύεται σε επικίνδυνα ύψη.

Το  ιταλικό ντόμινο

Μείζον πρόβλημα για τη χώρα μας, καθώς δεκάδες  επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται εκεί ενώ και η Ελλάδα εισάγει μεγάλες  ποσότητες αργού πετρελαίου, αλλά μεγαλύτερο για την Ιταλία φαίνεται να δημιουργεί η κρίση της Λιβύης.

Κι αυτό διότι  από το 2008 η Ιταλία έχει κυριολεκτικά «υιοθετήσει» την χώρα του Μοαμάρ Καντάφι πραγματοποιώντας τεράστιες επενδύσεις φθάνοντας ακόμα και σε μονοπωλιακές καταστάσεις εξαιτίας της εύνοιας που επιδεικνύει το καθεστώς.  

Οι σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών έχουν βελτιωθεί εντυπωσιακά μετά το 2008, όταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι συμφώνησε να πληρώσει 5 δισεκατομμύρια δολάρια σε αποζημιώσεις για την αποικιακή κατοχή της Λιβύης στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα.  

Αυτή τη στιγμή, η Ιταλία είναι ο μεγαλύτερος  εμπορικός εταίρος της Λιβύης με συμμετοχή έως και 25% στις εισαγωγές της αραβικής χώρας και φυσικά πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο. Οι Ιταλοί επιχειρηματίες εδώ και χρόνια έχουν επενδύσει σε ενέργεια, τρόφιμα, υποδομές και κατασκευές κυριαρχώντας στην τοπική αγορά.  

Το αντάλλαγμα είναι η επίτευξη καλύτερων όρων στην προμήθεια πετρελαίου αλλά και μια σειρά ρυθμίσεων όπως το άνοιγμα της λιβυκής αγοράς τηλεπικοινωνιών σε εταιρείες από την Ιταλία.  

Από την ιταλική  αγορά προκύπτει δε και ένας νέος πονοκέφαλος για την δική μας  χώρα: τυχόν ανατιμητικές τάσεις σε προϊόντα που παράγονται στην Ιταλία και εισάγονται στην Ελλάδα, προφανώς θα δημιουργήσει πρόβλημα και στον εγχώριο πληθωρισμό.

Ρούχα, παπούτσια, τρόφιμα, παιχνίδια ιταλικής παραγωγής  έχουν σημαντική παρουσία στην καθημερινότητά μας, όπως άλλωστε και τα ιταλικά αυτοκίνητα.  

Για τα τελευταία, πάντως, αρμόδιες πηγές της αγοράς δεν ανησυχούν αφού και η εξάρτηση της παραγωγικής αλυσίδας ενός αυτοκινήτου  από το κόστος του πετρελαίου είναι  μικρή αλλά και μόνο το ένα στα  τέσσερα αυτοκίνητα ιταλικής μάρκας παράγεται στη γειτονική χώρα.