“Γιατί δεν συμφέρει σήμερα ούτε η επιμήκυνση”

Η γαλλική τράπεζα BNP- Paribas επιμένει ότι είναι απίθανη οποιαδήποτε «επιθετική» αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους πριν το 2013, περιλαμβάνοντας «κούρεμα» της αξίας των ομολόγων. Κατά  την γνώμη της, η ερώτηση κλειδί γι αυτήν δεν είναι αν θα γίνει κάποιου είδους αναδιάρθρωση, αλλά πότε θα λάβει χώρα και τι μορφή θα λάβει.

 Όμως, όπως συμπεραίνει, ακόμη κι αν γίνει μια αλλαγή του προφίλ των δανείων ( διάρκεια, επιτόκιο ) μπορεί να πέσει η απόδοση των ομολόγων κοντινής διάρκειας ( και να αυξηθεί η τιμή ) αλλά μεσοπρόθεσμα δεν θα συμβεί το ίδιο καθώς ο δείκτης ΑΕΠ/ χρέους θα παραμένει σε υψηλά επίπεδα, τα οποία πολλοί επενδυτές θεωρούν μη διατηρήσιμα.  

Μ’ άλλα λόγια, οι Γάλλοι αναλυτές συντάσσονται με την Γαλλίδα υπουργό Lagarde η οποία προσβλέπει πρώτα στις ιδιωτικοποιήσεις που θα βελτίωναν τον δείκτη ΑΕΠ/χρέους. Από την άλλη πλευρά, η αντίθετη άποψη - λογική των σκληρών ( Pimco ) είναι ότι θα δάνειζε την Ελλάδα, αν το χρέος γινόταν μισό με 50% «κούρεμα».  

Σε ανάλυση  της τράπεζας στις 19 Μαϊου, τονίζεται ότι επειδή παρά τις αδύναμα στοιχεία για επέκταση της «μόλυνσης» στην υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε, η Ευρώπη δεν είναι σε θέση να φερθεί στην Ελλάδα, σαν ένα απομονωμένο φαινόμενο. Γι αυτό το λόγο, η BNP- Paribas εξετάζει ποιες επιπτώσεις θα είχε το σενάριο μιας «ήπιας» αναδιάρθρωσης.  

Μετά, όμως, το Ecofin, είναι ξεκάθαρο ότι στις ευρωπαϊκές χώρες έχουν δημιουργηθεί δυο «στρατόπεδα»: Αυτό που θέλει μια «ήπια» αναδιάρθρωση - όπως ο κ. Oli Rehn και ο κ. Wolfgang Scheuble - και εκείνο που δεν συζητά αναδιάρθρωση οποιουδήποτε είδους, όπως η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών η κα Christine Lagarde ή ο Ιταλός τραπεζίτης Lorenzo Bini Smaghi ο οποίος είχε πει ότι μια σκληρή αναδιάρθρωση θα δημιουργούσε καταστροφή.  

Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι η άποψη της Γαλλίδας υπουργού είναι αιτιολογημένη καθώς δεν θα άλλαζε δραματικά την σημερινή εικόνα του μη διατηρήσιμου χρέους.  

Γιατί λένε “όχι”

Όμως, για ποιους λόγους δεν θα γίνει μια επιθετική αναδιάρθρωση;

α) Η Ελλάδα δεν  είναι σε θέση να αποκλείεται από  τις αγορές ( μια άμεση επίπτωση μιας τέτοιας σκληρής αναδιάρθρωσης ) από τότε που διαχειρίζεται ένα πρωτογενές έλλειμμα και χρειάζεται χρηματοδότηση

β ) Οι δυνάμεις μιας «μόλυνσης» στις υπόλοιπες περιφερειακές χώρες θα επανεμφανιστούν σ’ ένα τέτοιο σενάριο. Οι αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα ήθελαν να δουν ένα σενάριο αναδιάρθρωσης να εξαπλώνεται στις υπόλοιπες χώρες του Νότου ( σ. σ  sύμφωνα  με υπολογισμούς μόνο για την Ιρλανδία θα χρειαζόταν ένα ποσό περί τα 450 δισ. ευρώ ).  

γ ) Μια «σκληρή» αναδιάρθρωση θα είχε άμεσες επιπτώσεις στις Ελληνικές τράπεζες που διακρατούν 55 δις. ευρώ ελληνικών ομολόγων. Τούτων δοθέντων, οι Γάλλοι αναλυτές εξηγούν ότι, μια ήπια αναδιάρθρωση οποιουδήποτε είδους θα ήταν αφενός εθελοντική και αφετέρου δεν θα προκαλούσε πιστωτικό γεγονός (credit event ) με πληρωμές των CDS που είχαν συναφθεί για προστασία, έναντι μιας πιθανής χρεοκοπίας.  

«Οι ευρωπαϊκές αρχές», συνεχίζει η έκθεση, θα διαλέξουν μια «συνταγή» που θα οδηγούσε σε αποκρυστάλλωση ζημιών για τον τραπεζικό τομέα. Τέτοιες λύσεις μπορεί να περιλαμβάνουν μια επέκταση της λήξης των ομολόγων, μια αλλαγή του επιτοκίου ή και ένα συνδυασμό των δυο» υποστηρίζει. Θα μπορούσε να προστεθεί και ένα «ήπιο» κούρεμα, αλλά κατά τη γνώμη της τράπεζας, αυτό θα ήταν δύσκολο να επιτευχθεί σε εθελοντική βάση και επιπλέον θα οδηγούσε σε ζημιές. Συν τοις άλλοις, μια λύση η οποία θα περιελάμβανε «κουρέματα» θα επιτάχυνε το φαινόμενο της «μόλυνσης» στις υπόλοιπες περιφερειακές και μη χώρες της Ευρώπης.  

Η γαλλική τράπεζα παραθέτει στην ανάλυση ένα παράδειγμα ήπιας αναδιάρθρωσης σημειώνοντας ότι τα μη διεθνή ομόλογα καθορισμένου επιτοκίου ( ύψους πάνω από 2 δισ. ευρώ ) αποτελούν το 73% του χρέους.  

Σε κάθε περίπτωση, τα διεθνή ομόλογα θα εξαιρεθούν από το re-profiling (αλλαγή των όρων του χρέους), διότι δεν ορίζονται από τους ελληνικούς νόμους και περιλαμβάνουν ρήτρες. Μπορούν επίσης να  προκαλέσουν ομαδικές αγωγές  που με τη σειρά τους θα οδηγήσουν σε πληρωμές των Cds.  

Όπως καταλήγει η γαλλική τράπεζα, όταν ολοκληρωθεί μια αλλαγή των όρων των ομολόγων ( διάρκεια, επιτόκιο ), τότε η αγορά θα ανατιμολογήσει το ελληνικό ρίσκο. Ακόμη και επιτυχημένη να είναι η αλλαγή των όρων των δανείων, καταλήγει η BNP- Paribas , μπορούμε να δούμε πτώση στην απόδοση στα ομόλογα κοντινής διάρκειας, αλλά μεσοπρόθεσμα αυτό δεν θα συμβεί διότι ο δείκτης ΑΕΠ/ χρέος θα παραμένει σε υψηλά επίπεδα.