Δουλειά στη Μόσχα ή στην Κωνσταντινούπολη; Ο Δημήτρης Ιτούδης περιγράφει τις διαφορές

Ο Δημήτρης Ιτούδης, ο Eλληνας προπονητής καλαθοσφαίρισης στη Φενέρμπαχτσε και την Εθνική Ελλάδος, θεωρείται σήμερα ένας από τους καλύτερους προπονητές της Ευρώπης, με την Ευρωλίγκα να τον κατατάσσει στην 31η θέση στη λίστα με τους κορυφαίους προπονητές στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Για οχτώ χρόνια προπονούσε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και σήμερα, μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στην εθνική μας ομάδα και την Φενέρμπαχτσε. Ο Δημήτρης Ιτούδης, μιλά για τις εμπειρίες του από τις δύο μεγάλες πόλεις και την αγάπη για τη δουλειά του, που υπερνικά τη νοσταλγία για την πατρίδα.

Η ζωή στη Μόσχα

“Στα οκτώ χρόνια που παρέμεινα στην Μόσχα ως προπονητής της ΤΣΣΚΑ έμενα κοντά στο γήπεδο (Γκομέλσκι), όπου η περιοχή λέγονταν Αβια Παρκ. Εκεί, υπήρχε το παλιό αεροδρόμιο.
Η Μόσχα είναι μια από τις πιο καθαρές και οργανωμένες πόλεις στον κόσμο που έχω επισκεφθεί. Το γεγονός ότι πέφτει πολύ χιόνι, δεν σημαίνει ότι σταματάει η δραστηριότητα στην πόλη. Διότι, δουλεύουν νυχθημερόν οι υπάλληλοι στην πόλη με τα μηχανήματα καθαρισμού του χιονιού, ενώ με τα χειμερινά λάστιχα κινείσαι άνετα σε όλη την πόλη.

Το καλοκαίρι προτεραιότητα έχουν τα πάρκα να είναι έτοιμα με λουλούδια, αλλά και περιποιημένα. Μάλιστα, όπως μου έχουν πει εκεί οι φίλοι μου στα χρόνια που έμενα, υπάρχει μια πολεοδομική αρχή, όπου όταν κάποιος χτίσει ένα μεγάλο οικοδόμημα, υποχρεούται να φτιάξει ένα πάρκο, η ένα παιδικό σταθμό η ένα σχολείο! Τα σπίτια από μόνα τους δεν είναι το must! Παίζει ρόλο τι θα εξυπηρετήσει η πολυκατοικία η το μεγάλο συγκρότημα κατοικιών.

Η Μόσχα μου άρεσε και μου αρέσει από παλιότερα που την επισκεπτόμουν με άλλες ομάδες και σε διαφορετικές εκφάνσεις. Είναι μια πολύ οργανωμένη πόλη και με ένα από τα καλύτερα μετρό”.

Τι απολαμβάνετε να κάνετε έπειτα από τα παιχνίδια ή όταν είχατε ελεύθερο χρόνο στην ρωσική πρωτεύουσα;

Να αθλούμαι, να έχει ένα γυμναστήριο κοντά στο σπίτι και αν είναι εφικτό και να έχει πισίνα να κολυμπώ κιόλας και φυσικά να έχει ένα πάρκο για να βγαίνω με το σκύλο μου. Όλα αυτά υπήρχαν στο Άβια Παρκ, όπου διέμενα.

Τώρα μετά τα παιχνίδια βγαίναμε για φαγητό, να συζητήσουμε λίγο για μπάσκετ, πώς πήγε το παιχνίδι, τι έγινε στα άλλα ματς και να χαλαρώσουμε. Βέβαια, υπήρχαν και ημέρες που μετά τα παιχνίδια πηγαίναμε σε σπίτια Ελλήνων φίλων μας στην Μόσχα που είτε είχαν μαγαζιά, είτε δραστηριοποιούνταν επιχειρηματικά στην πόλη.

Επίσης, δεν γίνονταν αυτό κάθε φορά. Όταν είχαμε για παράδειγμα δυο παιχνίδια μέσα στην εβδομάδα στην Ευρωλίγκα κάναμε κάποιο γρήγορο φαγητό, γιατί έπρεπε να ετοιμάσουμε το επόμενο παιχνίδι και αυτό αποτελούσε το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητας μας.

Ποια είναι τα σημεία που αξίζει να δει κάποιος στην Μόσχα, μέσα από τα… μάτια του Δημήτρη Ιτούδη;

Το πρώτο που πρέπει να επισκεφθεί κάποιος φτάνοντας στη Μόσχα, είναι η Κόκκινη Πλατεία, ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Βασιλείου και η ιστορία της. Ο θρύλος λέει ότι ο Ιβάν ο Τρομερός τύφλωσε τον αρχιτέκτονα Ποστνίκ Γιάκοβλεφ, μόλις τελείωσε ο Ναός, για να τον εμποδίσει να ξανακτίσει κάτι τόσο εντυπωσιακό τα επόμενα χρόνια. Το επόμενο είναι το Μαυσωλείο του Λένιν στην Κόκκινη Πλατεία.

Το Κρεμλίνο, όπου είχαμε τη δυνατότητα να το επισκεφθούμε το 2016 και το 2019 με την ομάδα της ΤΣΣΚΑ. Μπήκαμε στα ενδότερα του Κρεμλίνου, όπου είδαμε και το πρώτο κρεβάτι που έχει μεταφερθεί εκεί από την Γαλλία κάπου στον 16ο ή 17ο αιώνα.

Μια παράσταση στο φημισμένο θέατρο Μπολσόι, είναι ένα must από την επίσκεψή σου στην Μόσχα. Ακόμη, θεωρώ ένα από τα καλύτερα αξιοθέατα το μετρό της πόλης.
Μια ωραία εμπειρία είναι η είσοδος από το Hotel Merriot στο πλοιάριο για να φας και να διασκεδάσεις εν πλω πέρα από την Κόκκινη Πλατεία.

Επίσης, μια ωραία εμπειρία είναι η επίσκεψη στα περίχωρα της Μόσχας, όπου διατηρούν οι Ρώσοι τα εξοχικά τους και τα επισκέπτονται το χειμώνα. Έχω πάει κι εγώ με την οικογένεια μου και έχω μείνει κιόλας για δυο-τρεις ημέρες. Είναι μια πολύ ωραία εμπειρία…

Η ζωή στην Κωνσταντινούπολη

Το σπίτι όπου μένω με την οικογένεια μου στην Κωνσταντινούπολη, βρίσκεται στην Ασιατική πλευρά στην Καλαμίς Μαρίνα. Μια περιοχή όπου τα πάντα θυμίζουν Φενέρ. Είναι η περιοχή της ομάδας, η αλλιώς η Κάντι Κιόι.

Πρόκειται για μια μεγαλούπολη που δεν την έζησα όσο τη Μόσχα, οπότε η τοποθέτηση μου θα είναι πιο φτωχή σε σχέση με τα 8 χρόνια που έζησα στη ρωσική πρωτεύουσα. Τόσο στην Κωνσταντινούπολη, όσο και παλιότερα πριν τη Μόσχα που ήμουν στην Μπαντίρμα (πόλη όπου εργάζονταν για λογαριασμό της Μπάνβιτ)ο τουρκικός λαός προσέγγιζε τους Έλληνες με αγάπη και σεβασμό, καθώς έχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα. Τουλάχιστον με τους ανθρώπους που έχω συναναστραφεί κι έχω καθίσει να πιω ένα ποτήρι κρασί η ένα τσάι, παιρνώντας στην Ασιατική πλευρά μετά την γέφυρα.

Αυτό που μπορεί να διαπιστώσει κανείς με την πρώτη ματιά είναι πως υπάρχει μεγάλη έξαρξη στη δόμηση. Υπάρχουν υπόγεια τούνελ σε πολύ καλή κατάσταση και ο φωτισμός δίνει άλλη διάσταση στην πόλη.

Ακόμη δεν έχω βρει τον χρόνο, αλλά θέλω να επισκεφθώ το Πατριαρχείο, ενώ ήδη πολλοί φίλοι μου έχουν έρθει και θα έχω περισσότερες επισκέψεις σε σχέση με τη Μόσχα, καθώς πριν φάνταζε μακρινό το ταξίδι, αλλά τώρα είναι μόλις μιάμιση ώρα.

Ενα στοιχείο που μου έχει κάνει εντύπωση, είναι πως όταν σε αναγνωρίσουν ότι είσαι Έλληνας θα βάλουν ελληνική μουσική για να ακούσεις. Αυτό είναι σεβασμός προς τον πελάτη, τον τουρίστα, θέλει να σε ικανοποιήσει, να σε ευχαριστήσει. Οι καιρικές συνθήκες είναι διαφορετικές, αλλά δεν με πειράζει γενικότερα. Προσαρμόζομαι εύκολα στις συνθήκες δουλειάς.
Τι προλάβατε να δείτε σε αυτό το διάστημα που βρίσκεστε στην Κωνσταντινούπολη;

Επισκέφθηκα στην Πλατεία Ταξίμ, είδα τα αξιοθέατα και με ξενάγησαν εκεί, αλλά δεν πρόλαβα να την δω καλά, καθώς είναι πολύ μεγάλη και χρειάζεται χρόνο η ευρύτερη περιοχή. Παράλληλα η κίνηση στους δρόμους είναι απαγορευτική.

Θεωρώ ότι είναι πολύ ωραία εμπειρία μια Κρουαζιέρα στον Βόσπορο και τα νησιά, αλλά και μια επίσκεψη στην Αγία Σοφία, την οποία είχα επισκεφθεί βέβαια και παλιότερα. Ακόμη όμως λόγω των συνεχόμενων αγώνων δεν έχω τον χρόνο για να δω μέρη που έχουν ενδιαφέρον και αξίζει να επισκεφθώ.

Πώς είναι να ζείτε τόσα χρόνια μακριά από τη χώρα σας; Νιώθετε ότι κάτι σάς λείπει ή μήπως το έχετε συνηθίσει;

Δεν θεωρώ ότι μου λείπει κάτι. Είμαι συνειδητοποιημένος επαγγελματίας. Κάνω αυτή τη δουλειά με μεγάλη αγάπη. Θεωρώ ότι μου δίνεται η ευκαιρία μέσα από το επάγγελμα του προπονητή να ζήσω σε διαφορετικές κοινωνίες και να κάνω φιλίες ταξιδεύοντας και γνωρίζοντας κουλτούρες και προβληματισμούς. Θεωρώ ότι αυτό είναι κάτι που ανοίγει τους ορίζοντές σου.

Πηγή: newmoney.gr