Σπύρος Κόπολας, ο «παλιός» των φωτοβολταϊκών

Ηταν στην αυγή της νέας χιλιετηρίδας, μια ανοιξιάτικη μέρα σαν όλες τις άλλες στο λεβέντικο και κακοτράχαλο σκηνικό της Μεσαράς, με φόντο τον επιβλητικό όγκο και τις κορυφές των Αστερουσίων Ορέων. Αλλά για τον Πύργο, ένα χωριό με περίπου 1.200 ψυχές στους πρόποδες του βουνού, η μέρα είχε ξεχωριστή σημασία.

Βλέπετε, κάποιοι από τους Πυργιώτες είχαν ιδρώσει στη δουλειά για να φτιαχτεί κάτι που σίγουρα ελάχιστοι τότε υποπτεύονταν ότι θα αποτελούσε την αρχή μιας επενδυτικής φρενίτιδας, της μόδας που φέρνει λεφτά με την ενέργεια από τον Ηλιο. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, ήταν κάτι το σημαντικό για την τοπική κοινωνία που πούλησε μηχανήματα, είδε τα παιδιά της να δουλεύουν στο στήσιμο και στη φύλαξη του πρωτοποριακού αυτού έργου, ακόμη και… τα πρόβατά της να βόσκουν ακίνδυνα στον χώρο!

Ενας από αυτούς που πίστευε πολύ εξ αρχής στην υπόθεση «φωτοβολταϊκά στην Ελλάδα», ήταν ο Σπύρος Κόπολας, ένας ηλεκτρολόγος μηχανικός ο οποίος έκανε την αρχή με εκείνο το φωτοβολταϊκό των 170 κιλοβάτ στην Κρήτη, ως στέλεχος τότε της «Sunlight», και που τώρα βάζει τη δική του -δική του και μερικών φίλων- εταιρεία, την PVI, στο άρμα ενός από τους σημαντικότερους ομίλους που δραστηριοποιούνται πλέον στον χώρο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην Ευρώπη. Την πορτογαλική «Martifer» η οποία έχει τζίρο πάνω από μισό δισεκατομμύριο ευρώ και βγάζει κέρδη πάνω από 25 εκατ. ευρώ τον χρόνο και που, κατά κάποιον τρόπο, ήταν παρούσα και στους δικούς μας… ποδοσφαιρικούς θριάμβους, καθώς είχε εμπλακεί στην κατασκευή σταδίων που φιλοξένησαν το χρυσό για την Εθνική μας Euro πριν από τέσσερα χρόνια.

Από τα ΚΑΤΕΕ, ηλεκτρονικός στα κρουαζιερόπλοια

Μικρός είναι ο κόσμος, μικρότερος ακόμη ο προσωπικός μικρόκοσμος του καθενός, όπως εκείνος του πατέρα του πρωταγωνιστή της ιστορίας μας, του μηχανικού της «Πειραϊκής Ορειχαλκουργίας» που μάζευε οποιοδήποτε φαινομενικά άχρηστο μικροαντικείμενο και κατάφερνε να του δώσει «ζωή», να το κάνει να λειτουργήσει με κάποια χρησιμότητα.

Το «μικρόβιο» της ηλεκτρονικής προφανώς κόλλησε στον Σπύρο Κόπολα από τα παιδικά του χρόνια στις γειτονιές στο Ιλιον. Και βγάζοντας τα τότε ΚΑΤΕΕ, ξεκίνησε από ηλεκτρονικός στα κρουαζιερόπλοια του Καραγεώργη. Αλλά η ζωή τον έφερε το ’84 σε μία επιχείρηση η οποία βρισκόταν στα σπάργανα. Ο Κόπολας έφτιαξε ουσιαστικά το τμήμα των βιομηχανικών πωλήσεων της αλυσίδας «Γερμανός» που τότε αριθμούσε μερικά μαγαζάκια εδώ κι εκεί και ήταν εξ αυτών που έστησαν τη «Sunlight» αλλά και που την έβαλαν στη ρότα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας από το κατεξοχήν αντικείμενό της, τις μπαταρίες και τους συσσωρευτές.

Εβαλε στο παιχνίδι ακόμη και τις εταιρείες κινητής!

Αλλά ήταν και ο άνθρωπος που έβαλε στο παιχνίδι των φιλικών πηγών ενέργειας ακόμη και τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας! «Οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, καθώς πολλαπλασίαζαν τις εγκαταστάσεις τους, αντιμετώπιζαν όλο και πιο αυξημένα κόστη για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών», θυμάται ο ίδιος. «Τους δώσαμε, λοιπόν, τη λύση των συστημάτων EPS, δηλαδή υβριδικών φωτοβολταϊκών που λειτουργούν και με ντίζελ για ρεζέρβα. Πρέπει να πήραν κάπου 500 τέτοια ηλεκτροπαραγωγά ζεύγη, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004», λέει χαρακτηριστικά.

Η «Sunlight» πια… «πετούσε» και μαζί της και ο Σπύρος Κόπολας που έφτιαχνε το όνομά του. Το τελευταίο που ίσως θα περίμεναν στην αγορά για εκείνον θα ήταν να απλώσει πανιά για άλλες πολιτείες πάνω στην ακμή της εταιρείας. Πόσο μάλλον που με τον Πάνο Γερμανό τον συνέδεε στενή οικογενειακή σχέση.

Μετά τη «Sunlight» και τον «Γερμανό», στη δική του PVI

«Κάποια στιγμή, ο κύκλος κλείνει», εξηγεί ο κ. Κόπολας, προσθέτοντας ότι γοητευόταν στην ιδέα να κάνει και κάτι δικό του. Και πριν από ενάμιση χρόνο, μαζί με την κατασκευαστική εταιρεία «Χ.Λαϊβεράς» και τη μελετητική εταιρεία ΕΥΔΙΤΗ ΕΠΕ του κ. Πλάτωνα Μπαλτά, φτιάχνουν την PVI ATE με στόχο όχι μόνο να μπουν στην αγορά που (φαίνεται να) ανοίγει αλλά να τη φέρουν πρώτη στην εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων με παροχή ενός ευρέως φάσματος υπηρεσιών, τόσο σε επίπεδο μελετών σχεδιασμού όσο και σε επίπεδο κατασκευής ολοκληρωμένων φωτοβολταϊκών συστημάτων (turn-key systems).

Αλλά η PVI, πριν καλά-καλά κάνει τα πρώτα της βήματα, εξαγοράζεται! «Μιλάμε για μία αγορά που έχει μεγάλες προοπτικές στη χώρα μας και που διεθνώς τρέχει με ρυθμούς 40% τον χρόνο», αναφέρει, ερμηνεύοντας το ενδιαφέρον των Πορτογάλων. Αλλά, προφανώς, παίζει ρόλο και το ότι η «Χ. Λαϊβεράς» έχει ήδη εγκαταστήσει περί τα 150 φωτοβολταϊκά συστήματα, η ΕΥΔΙΤΗ έχει διαχειριστεί αιτήσεις προς την ΡΑΕ για φωτοβολταϊκά συνολικής ισχύος 140 μεγαβάτ, ενώ υπό τις οδηγίες του Σπύρου Κόπολα εγκαταστάθηκε πάνω από το 60% των φωτοβολταϊκών συστημάτων της χώρας μας μέχρι την εφαρμογή του νέου νόμου για τις ανανεώσιμες πηγές.

Κράχτης οι Πορτογάλοι

«Η θέση μας στην Ελλάδα ήταν έτσι κι αλλιώς ισχυρή και ακόμη κι αν οι καθυστερήσεις στο άνοιγμα της αγοράς συνεχίζονταν, υπάρχουν έργα που έρχονται από παλιά και πλέον ωριμάζουν», εξηγεί για την PVI ο κ. Κόπολας.

«Αλλά η έλευση της “Μartifer” λειτουργεί σαν πραγματικός κράχτης για μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού που ενδιαφέρονται να επενδύσουν στα φωτοβολταϊκά», προσθέτει. Μιλάμε, άλλωστε, για έναν όμιλο με παρουσία στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στις ΗΠΑ, στο Βέλγιο, στην Αγκόλα αλλά και στην Πολωνία, όπου δραστηριοποιείται με το σήμα «prio» στα βιοκαύσιμα, ενώ μέσα στο 2008 ολοκληρώνει την κατασκευή μονάδας παραγωγής φωτοβολταϊκών πλαισίων (modules και solar trackers) χωρητικότητας 50 μεγαβάτ. Για να έχετε μία σύγκριση, στη χώρα μας σήμερα λειτουργούν συνολικά περί τα 5 μεγαβάτ σε φωτοβολταϊκά, ενώ οι αιτήσεις που έχουν υποβληθεί φτάνουν τα… 3.500 μεγαβάτ!

Και, πράγματι, η PVI βρίσκεται ήδη σε διαδικασία σύναψης προγραμματικών συμφωνιών με ισπανικές εταιρείες που έχουν καταθέσει αιτήσεις για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων μεγάλης συνολικής ισχύος. «Μπορούμε πια να λειτουργήσουμε ως κύριοι ανάδοχοι σε έργα, να δραστηριοποιηθούμε και στις χρηματοδοτήσεις, να προσελκύσουμε ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια», λέει με αποφασιστικότητα ο 42χρονος μηχανικός, πατέρας δύο παιδιών. «Η PVI στοχεύει να έχει βάλει μπροστά το 2009 περί τα 5 με 6 μεγαβάτ από φωτοβολταϊκά και να έχει 25 εκατ. ευρώ τζίρο τον χρόνο», συνεχίζει, αναφέροντας πως η εταιρεία έχει καταθέσει και δικές της αιτήσεις προς αδειοδότηση για παραγωγή ενέργειας, κυρίως σε Ηλεία και Μεσσηνία και ισχύος περί τα 5 μεγαβάτ.

«Ηδη προ ημερών, είχαμε μία πρωτιά, υπό τη σκέπη της “Martifer”, πλέον. Λειτούργησαν και δίνουν ενέργεια στο σύστημα τα δύο πρώτα φωτοβολταϊκά, ισχύος 20 μεγαβάτ στις Κυκλάδες, συγκεκριμένα σε ένα σιδεράδικο και σε ένα ξυλουργείο στην Σύρο», λέει -με αρκετή δόση καλώς νοούμενης περηφάνιας- ο Σπύρος Κόπολας. «Το παιχνίδι ξεκινά, η αγορά ανοίγει και εμείς είμαστε εδώ για να δουλέψουμε», είναι το μήνυμα που στέλνει ο «παλιός» των φωτοβολταϊκών.

Για να κλείσει την κουβέντα μας με την άποψη ότι η πρόσφατη ρύθμιση του υπουργείου Ανάπτυξης που αίρει τους γεωγραφικούς περιορισμούς ισχύος και εγγυάται για 20 χρόνια την πώληση της παραγόμενης από φωτοβολταϊκά ενέργειας στο σύστημα «είναι μια πολύ σωστή απόφαση. Μόνο που η αποκλιμάκωση της τιμής αγοράς της ενέργειας από τους επενδυτές δεν θα έπρεπε να γίνεται τόσο γρήγορα και, σε κάθε περίπτωση, η μείωση της τιμής της κιλοβατώρας θα πρέπει να ισχύει μετά την έκδοση όλων των αδειών από την ΡΑΕ για να μην έχουμε άνιση μεταχείριση των επενδυτών», πιστεύει ο κ. Κόπολας, καθώς ανησυχεί μήπως κάποιοι μικροί στην πορεία τα παρατήσουν…