H Δευτέρα πλησιάζει, η λύση δεν διαφαίνεται…

Τέλος δεν έχουν τα σενάρια, οι ενστάσεις, οι διαφωνίες, οι προτάσεις και εν τέλει οι διεργασίες για την τελική (;) ρύθμιση του ελληνικού προβλήματος χρέους.

Μπορεί να έχουν μεσολαβήσει όχι μια, αλλά τρεις – προσώρας – συναντήσεις των Ευρωπαίων τραπεζιτών με παράγοντες του ΙΙF και κυβερνητικά στελέχη των μεγαλυτέρων πιστωτριών χωρών (Γερμανίας, Γαλλίας, Ολλανδίας, Ιταλίας)…

Μπορεί οι οίκοι αξιολόγησης να έχουν ήδη «βαθμολογήσει» κάθε πιθανό σενάριο και εναλλακτική πρόταση…

Μπορεί ακόμα και ο ίδιος ο επικεφαλής της ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισέ να αφιέρωσε σχεδόν ολόκληρη την συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τη συνεδρίαση της Τράπεζας για τα επιτόκια στο «ελληνικό ζήτημα» θέλοντας να πείσει άπαντες ότι η ΕΚΤ παραμένει σταθερή στην απόφαση της να ΜΗΝ συναινέσει σε μια ρύθμιση που θα αξιολογηθεί ως κάποιου είδους χρεοκοπία (τεχνική, βαθμολογική, επιλεκτική, «καθαρή», ή όπως αλλιώς κι αν χαρακτηριστεί)…

Όμως το σίγουρο είναι πως οι Ευρωπαίοι ακόμα και τώρα ΔΕΝ έχουν καταλήξει σε μια επιλογή. Για την ακρίβεια φέρονται να έχουν καταλήξει σε … τρεις!

Την προσεχή Δευτέρα 11 Ιουλίου στο Eurogroup  οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες θα εξετάσουν τις εναλλακτικές προτάσεις για τη ρύθμιση (roll over) του ελληνικού χρέους, με τη δέσμευση πως θα καταλήξουν σε μια και θα την υιοθετήσουν άμεσα.

Οι συζητήσεις μέχρι και σήμερα περιστρέφονταν στη βάση της γαλλικής πρότασης για εθελοντική μετακυλιση ομολόγων λήξης 2012 – 2014. Ωστόσο αυτή η πρόταση κρίνεται και ακριβή για τις τράπεζες και ασύμφορη για την Ελλάδα ακόμα και μετά την ... τροποποίηση της.  Στο ενδιάμεσο έπεσαν στο τραπέζι η γερμανική πρόταση για «καθαρή» ανταλλαγή ομολόγων (swap) με νέα ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας και χαμηλότερου κόστους. Αυτή η λύση ενέχει τον κίνδυνο του χαρακτηρισμού της από τους οίκους αξιολόγησης ως χρεοκοπία, πλην όμως επιφανείς παράγοντες (Γερμανός υπουργός Οικονομικών, επικεφαλής του IIF) εκτιμούν πως αυτό θα διαρκέσει σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα (περί τους 4 μήνες) και πάντως τα οφέλη της επιλογής θα υπερκεράσουν τα κόστη της …

Τέλος υπάρχει και η συμπληρωματική πρόταση του Mr IIF Τ. Νταλάρα, περί σύστασης ενός fund επαναγοράς ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά.

Όλα αυτά στη θεωρία είναι εφικτές λύσεις, η κάθε μια με το κόστος και το ρίσκο της.

Στην πράξη όμως οι τραπεζίτες και αρκετοί πολιτικοί διατηρούν το σκεπτικισμό και τις ενστάσεις τους. Εξ’ ου και αρκετοί προβλέπουν από τώρα αδιέξοδο ΚΑΙ στις συνομιλίες της ερχομένης Δευτέρας. Για την ακρίβεια αρκετές μεγάλες τράπεζες είναι διστακτικές να συμφωνήσουν σε μετακύλιση μεγάλων ποσών για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ ας μην ξεχνάμε πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τοποθετήθηκε ξανά κατά οποιασδήποτε συμφωνίας που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χρεοκοπία.

Ούτε οι δηλώσεις έλειψαν: ήδη ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών μιλαει για αποτυχία της εθελοντικής διαδικασίας και για την ανάγκη εξεύρεσης φόρμουλας αναγκαστικής «συμμόρφωσης» των τραπεζών στο roll over. Aυτο ΕΙΝΑΙ χρεοκοπία κανονική …

Ανάλογες δηλώσεις έκανε αργότερα και ο επικεφαλής της βελγικής τράπεζας και μέλος της ΕΚΤ Luc Coene που χαρακτήρισε την συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα ως «μια όχι απαραίτητα καλή ιδέα». Και πάντως ζητεί να δοθεί χρόνος στις διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες. Ουσιαστικά «τορπιλίζει» τις διεργασίες για λήψη απόφασης στο ερχόμενο Eurogroup.

Όχι ότι πείστηκαν πολλοί για μια τέτοια εξέλιξη, αφού ο ίδιος ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών μόλις χθες δήλωνε ότι για την «ελληνική λύση» υπάρχει χρόνος ως το Σεπτέμβριο!

Συνεπώς το να πιστεύουμε πως η λύση είναι κοντά πιθανότατα και να αποτελεί στοίχημα με μεγάλο ρίσκο. Όσο ριψοκίνδυνη θα είναι, όπως όλα δείχνουν, και η όποια μέθοδος διαχείρισης της κατάστασης επιλεγεί τελικά …