«Έτσι θα σώσουμε την Ελλάδα…»

Μπορεί να ακούγεται  φιλόδοξο, αλλά το ζήτημα είναι πόσο εφικτό μπορεί να αποδειχθεί και κατά πόσον υπάρχει η πολιτική βούληση  για να ακολουθηθεί ως λύση!

Ο λόγος για το νέο σχέδιο που υπογράφουν ορισμένοι  επιφανείς Γερμανοί οικονομολόγοι  και ακαδημαϊκοί και με το οποίο  υποστηρίζουν ότι μπορεί να βρεθεί μια γρήγορη, αποτελεσματική και  κυρίως εφικτή λύση στο “ελληνικό  πρόβλημα χρέους”.

Είναι ενδεικτικός ακόμα και ο τίτλος που χρησιμοποιεί η γερμανική έκδοση των Financial Times που φιλοξενεί το σχετικό άρθρο: «Έτσι απλά θα σώσουμε την Ελλάδα».

Το σχέδιο υπογράφουν οι κύριοι Thorsten Polleit (επικεφαλής οικονομολόγος  της Barclays Capital και επίτιμος καθηγητής στη Frankfurt School of Finance & Management), Ulrich van Suntum (Διευθύνων Σύμβουλος του Κέντρου Εφαρμοσμένων Οικονομικών Ερευνών) και Anton Wiegers (πρώην ανώτατο στέλεχος της Allianz). Οι οποίοι πολύ απλά προτείνουν να αγοράσει η ΕΚΤ το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών ομολόγων που αυτή την ώρα “κυκλοφορούν” στην αγορά, με την αγοραία αξία τους όμως και παράλληλα να παραιτηθεί από ένα μέρος των αξιώσεών της έναντι της Ελλάδας.

Οι περί ων ο λόγος  “σοφοί” προειδοποιούν πως με όποια πρόταση/ρύθμιση κι αν προκριθεί στο επερχόμενο Eurogroup για την μετακύλιση του ελληνικού χρέους το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να εξυπηρετήσει το χρέος της, ενώ εξέλειπε πλέον και το οποιοδήποτε περιθώριο νέων περικοπών, εξοικονόμησης πόρων, ή νέων φόρων για τους Έλληνες πολίτες.

Οι Γερμανοί οικονομολόγοι  εκτιμούν πως οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν άμεσα καθώς “ήδη η  κρίση έχει αρχίσει να μεταδίδεται  και σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης, όπως στην Πορτογαλία”, όπως γράφουν  χαρακτηριστικά. Συνεπώς, εκτιμούν πως η μόνη λύση που μπορεί να δώσει αποτελέσματα άμεσα είναι η αγορά των ελληνικών ομολόγων στην τρέχουσα αξία τους, κάτι που αυτομάτως μειώνει τη δανειακή επιβάρυνση της χώρας με την προϋπόθεση ότι ο νέος κάτοχος (εν προκειμένω η ΕΚΤ) δεν θα απαιτήσει να πληρωθεί από την Ελλάδα τη διαφορά μεταξύ ονομαστικής και τρέχουσας αγοραίας αξίας των συγκεκριμένων ομολόγων.

Ως πιθανούς αγοραστές  – νέους δανειστές – της  Ελλάδας με μια τέτοια μέθοδο οι Γερμανοί σοφοί κατονομάζουν είτε την  ΕΚΤ, είτε το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας (EFSF) και σε δεύτερη ανάγνωση ακόμα και κράτη της Ευρωζώνης μέσω διμερών συμβάσεων με την χώρα μας.

Βέβαια οι ίδιοι  οι συντάκτες αυτής της έκθεσης  τονίζουν πως – όπως και σε κάθε σενάριο – έτσι και σε αυτή την  περίπτωση υπάρχουν προβλήματα. Με κυριότερο το που και πως θα μπορούσε η ΕΚΤ να βρει αρκετούς κατόχους ελληνικών ομολόγων ... “διατεθειμένους να πουλήσουν στην τρέχουσα αξία της αγοράς”. Με το δεδομένο πως στην πλειονότητά τους οι σημερινοί ομολογιούχοι είναι τράπεζες και ασφαλιστικές, γενικώς χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, για να δεχθούν μια τέτοια επιλογή θα σήμαινε πως θα έπρεπε να εγγράψουν ζημίες στους ισολογισμούς τους (η διαφορά από την ονομαστική αξίας αγοράς των ομολόγων σε σχέση με την σημερινή αγοραία).

Τέλος οι Γερμανοί οικονομολόγοι παραδέχονται πως για να εφαρμοστεί αυτή η λύση που προτείνουν θα χρειαστεί ίσως και μια τροποποίηση (επί το αυστηρότερο) των όρων της Συνθήκης του Μάαστριχτ στην κατεύθυνση των αυτόματων κυρώσεων για χώρες που αδυνατούν να τηρήσουν τα κοινοτικά δεδομένα αναφορικά με τα δημοσιονομικά τους μεγέθη. Κι αυτό για να διασφαλιστεί πως η “λύση” τους δεν θα καταστεί πάγια τακτική και “εργαλείο” χρήσης-διάσωσης κρατών στο μέλλον, αφού προφανέστατα αποτελεί λύση “εκτάκτου ανάγκης” για τη δεδομένη περίπτωση της Ελλάδας.