Το Ευρωομόλογο στο τραπέζι και από την Ιταλία

Την ώρα που ένα πρωτοφανές «τσουνάμι» λιτότητας σαρώνει πλέον ολόκληρη την Ευρωζώνη, οι Γερμανοί παραμένουν αμετακίνητοι στη στάση τους, αρνούμενοι να αποδεχτούν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί στην επιδείνωση της κρίσης, συναινώντας στην έκδοση του περιβόητου ευρωομολόγου και δεν διστάζουν να έρθουν σε αντιπαράθεση ακόμα και με μεγάλες οικονομίες της Ευρώπης, οικονομίες που εν πολλοίς αποτελούν σημαντικότατους εμπορικούς εταίρους τους.

Με δυο λόγια η γερμανική κυβέρνηση – μαζί τους και μια ελίτ σκληροπυρηνικών θεωρητικών – προτιμούν να θέτουν καθημερινά σε δοκιμασία τη συνοχή της Ευρωζώνης, να τεστάρουν τις … αντοχές - κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές - των εταίρων τους και να αρνούνται το προφανές, το ότι δηλαδή η εμμονή στη στείρα και κοντόφθαλμη πολιτική που ακολουθείται αυστηρά και τυπολατρικά εδώ και σχεδόν 2 χρόνια έχει οδηγήσει στο χείλος του γκρεμού την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, οσονούπω δε Ιταλία και Ισπανία. ΔΕΝ έχει αποτέλεσμα δηλαδή. Εκτός κι αν το ευκταίο για την κυρία Μερκελ και τον κύριο Σόιμπλε ήταν να δουν την στατιστική υπηρεσία της χώρας τους να ανακοινώνει πως ΠΟΤΕ μέχρι σήμερα η Γερμανία και οι Γερμανοί δεν ήταν τόσο πλούσιοι!

Το ερώτημα βέβαια είναι πόσο πλούσια θα είναι και του χρόνου η Γερμανία αν αφήσει την Ευρωζώνη να διαλυθεί στα εξ’ ων συνετέθη. Ερώτημα στο οποίο απάντησε εμμέσως ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι, όταν διερωτήθηκε δημοσίως εάν η Γερμανία θέλει να «πετάξει στα σκουπίδια το οικοδόμημα της Ευρώπης»…

Ο κύριος Τρεμόντι, στην ίδια του δήλωση, ζήτησε και την έκδοση ευρωομολόγου, προφανώς γιατί τώρα πια η «φωτιά» της κρίσης έφτασε και στην δική του αυλή. Όπως έφτασε και στις … αυλές της Γαλλίας που καλείται να υιοθετήσει πακέτο μέτρων, ύψους 12 δις ευρώ, της Ισπανίας, όπου κυβέρνηση και αντιπολίτευση εξαναγκάστηκαν ουσιαστικά να αποδεχτούν την συνταγματική κατοχύρωση του ορίου χρέους που ζητούν επιτακτικά οι Γερμανοί για ΟΛΕΣ τις ευρωπαϊκές χώρες, στην Κύπρο που ομοίως ψηφίζει μετρά επί μέτρων και φόρους επί φόρων για να καλύψει το «όριο ασφαλείας» του ελλείμματος που προβλέπουν οι ευρωπαϊκές Συνθήκες. Συνθήκες που στην πράξη οι αγορές «τιμωρούν» καθημερινά …

Και μεσα σε όλα αυτά ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δηλωνει πως «η δημοσιονομική κατάσταση στην Ελλάδα παραμένει σοβαρή» και πως «οι χώρες της ευρωζώνης που έχουν προσφύγει στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, χρειάζονται χρόνο για να εφαρμόσουν τις οικονομικές και δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις». Εθελοτυφλει δηλαδη, αφου είναι προφανες πως το μονο που δεν μπορουν να μας … προσφερουν οι αγορες είναι χρονο !

Κόντρα στις δυσοίωνες αυτές εξελίξεις 17 κορυφαίοι οικονομολόγοι, όλοι τους νομπελίστες, δηλώνουν πως «η Ευρωζώνη θα επιβιώσει»! Το πώς και το γιατί εκτιμούν κάτι τέτοιο δεν έχει τόση σημασία όσο το γεγονός πως με μια φωνή δηλώνουν ότι «εάν το ευρωπαϊκό μπλοκ διασπαστεί, τότε θα ήταν καλύτερο να αποχωρήσει η κραταιά Γερμανία και όχι η αποδυναμωμένη Ελλάδα»!

Οι νομπελίστες  ΟΜΟΦΩΝΑ απέρριψαν ως αναποτελεσματική την πολιτική λιτότητας που επιβάλλεται σε ολοένα και περισσότερα κράτη – η «συνταγή της Γερμανίας» δηλαδή – και τονίζουν πως αυτό που χρειάζεται είναι μια πολιτική ανάπτυξης και συνοχής…

Το … καλύτερο έρχεται από την Ουάσινγκτον. Εκεί όπου η κυρία Κριστίν Λαγκάρντ, αυτή τη φορά όχι ως υπουργός μιας χώρας – συμμάχου (;) της Γερμανίας, αλλά ως επικεφαλής του ΔΝΤ, δηλώνει ότι «οι ανεπτυγμένες οικονομίες πρέπει να επεξεργαστούν μακροπρόθεσμα σχέδια για να ελέγξουν το χρέος τους, όμως πρέπει να το κάνουν με τέτοιο τρόπο ώστε να θέσουν σε κίνδυνο την ανάκαμψη». Για να καταλήξει λέγοντας πως «οι μακροοικονομικές πολιτικές πρέπει να στηρίξουν την ανάπτυξη».

Ακούει κανείς στο  Βερολίνο;