Βίλα με πισίνα για rich and famous η ιστορική έδρα της Νέας Δημοκρατίας στη Ρηγίλλης

Ποιος άραγε δεν θα ήθελε να μείνει έστω για λίγες ημέρες σε ένα από τα πιο ιστορικά κτίρια της Αθήνας; Σε ένα πραγματικά εμβληματικό ακίνητο από το οποίο έχει παρελάσει όλη η περίοδος της Μεταπολίτευσης και ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας; Ταυτόχρονα όμως και ένα ακίνητο που προσφέρει τις ανέσεις πολυτελούς βίλας; Η απάντηση είναι αυτονόητα καταφατική για Ελληνες ή/και ξένους επισκέπτες της χώρας μας που μπορούν να επιλέγουν για τις αποδράσεις τους βίλες 5 αστέρων. Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν πρόκειται για μια βίλα που βρέχεται από τη θάλασσα, αλλά έχει αρκετά διαφορετικά συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως το ότι βρίσκεται σε ένα από τα πιο κεντρικά και καλύτερα φυλασσόμενα σημεία της Αθήνας.

Ο λόγος για το ακίνητο επί της οδού Ρηγίλλης 18, την ιστορική έδρα των κεντρικών γραφείων της Νέας Δημοκρατίας επί τέσσερις δεκαετίες. Ενα κτίριο τόσο ταυτισμένο με το σημερινό κυβερνών κόμμα ώστε ακόμη και μετά τη μετακόμιση των γραφείων του, στις αρχές του 2011, στο γυάλινο κτίριο του Μπάμπη Βωβού επί της λεωφόρου Συγγρού οι δημοσιογράφοι του ρεπορτάζ εξακολουθούσαν να κάνουν λόγο για «πηγές της Ρηγίλλης». Η σχέση της Ν.Δ. με το κτίριο διατηρήθηκε για λίγο ακόμη, μέχρι και το 2013, καθώς εκεί μεταφέρθηκε η έδρα του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής». Στη συνέχεια, όμως, και με εξαίρεση μια σύντομη περίοδο κατά τις εκλογές του 2015, το ακίνητο παραμένει κλειστό και σκοτεινό, χωρίς τίποτα να θυμίζει το... πολύβουο παρελθόν του.

Το χαρακτηρισμένο από το 1990 ως διατηρητέο νεοκλασικό στη Ρηγίλλης 18 είναι ιδιοκτησίας του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Βοτανικός Κήπος Ιουλίας & Αλέξανδρου Ν. Διομήδους», το οποίο μετά την αποχώρηση της Ν.Δ. αιτήθηκε τη δυνατότητα μακροχρόνιας μίσθωσής του. Το αίτημα εγκρίθηκε από τον γενικό γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής τον Νοέμβριο του 2014, με τον όρο της υλοποίησης από τον αποχωρήσαντα μισθωτή εργασιών αποκατάστασης, όπως αφαίρεση πρόσθετων ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων, σκευών και αχρήστων που είχαν εγκαταλειφθεί (γυάλινο θυρωρείο, ντουλάπες, ράφια, περσίδες στα παράθυρα, γλάστρες κ.λπ.), αποξήλωση πρόσθετων επιστρώσεων δαπέδων (πλαστικά, laminate, υπερυψωμένα), καθώς και χρωματισμός εσωτερικών χώρων, εκτός από την ανάγλυφη διακόσμηση.

Αν και είναι άγνωστο τι από τα παραπάνω υλοποιήθηκε, το 2016 το Ιδρυμα αποφάσισε τη δημοσίευση προκήρυξης ενδιαφέροντος για τη μακροχρόνια εκμίσθωσή του. Ελλείψει ενδιαφέροντος, τον Ιούνιο του 2017 ο συντονιστής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής εξέδωσε απόφαση για την επωφελέστερη αξιοποίηση του ακινήτου «με τη διαδικασία της μακροχρόνιας μίσθωσης, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 58 παρ. 1 και 42 παρ. 4 του Ν. 4182/2013, επειδή επιβάλλεται η ουσιώδης ανακατασκευή αυτού, λαμβάνοντας υπόψη την κακή κατάστασή του και το γεγονός ότι αυτό παραμένει κενό, με αποτέλεσμα το Ιδρυμα να στερείται εσόδων».

Η διαδικασία αυτή προβλέπει πως, εφόσον κριθεί με απόφαση της αρμόδιας αρχής που εκδίδεται ύστερα από αίτημα του εκτελεστή ότι επιβάλλεται η ανοικοδόμηση ή η ουσιώδης ανακατασκευή του ακινήτου για την επωφελέστερη εκμετάλλευσή του, μπορεί να συμφωνηθεί η ανάθεση σε ενδιαφερόμενο που βαρύνεται με τη συνολική ή μερική δαπάνη, έναντι μακροχρόνιας μίσθωσής του. Κάπως έτσι, τον Νοέμβριο του 2018 η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής έδωσε το πράσινο φως για την ανακατασκευή και εκμετάλλευση του κτιρίου στη Ρηγίλλης 18 με τη διαδικασία της μακροχρόνιας μίσθωσης έως 50 χρόνια, με τον όρο της χρήσης ως πολυτελές ξενοδοχείο ή κτίριο γραφείων, με ελάχιστη επένδυση για επισκευές 1,5 εκατ. ευρώ ή 700.000 ευρώ (με τον ΦΠΑ) αντίστοιχα και με μηνιαίο μίσθωμα τουλάχιστον 10.000 ευρώ για την πρώτη πενταετία.

Το plan A

Το καλοκαίρι του 2019 εισήλθε στο σκηνικό η The Margi A.E. Στόχος της επικεφαλής της εταιρείας που λειτουργεί το ομώνυμο πολυτελές ξενοδοχείο στη Βουλιαγμένη Μαρίας Σταυρίδη και των γιων της Γιάγκου και Θοδωρή Αγιοστρατίτη για την επόμενη μέρα του ιστορικού κτιρίου ήταν η δημιουργία luxury boutique hotel σε ένα από τα πλέον εμβληματικά σημεία της πρωτεύουσας. Η διαπραγμάτευση με το Ιδρυμα ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2019 και έναν μήνα αργότερα δόθηκε η έγκριση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής για την ανακατασκευή και εκμετάλλευση του ακινήτου, με τη διαδικασία της μακροχρόνιας μίσθωσης για 50 χρόνια, με τους παρακάτω όρους:

■ Επένδυση για επισκευές ύψους 1,68 εκατ. ευρώ με τον ΦΠΑ.

■ Μηνιαίο μίσθωμα 16.000 ευρώ, πλέον χαρτοσήμου για την πρώτη πενταετία και μετά με ετήσια αναπροσαρμογή βάσει του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή, συν 1% επί του μισθώματος. Για τη συνέχεια οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να υποβάλουν πίνακα προσφοράς 50ετίας για την αναπροσαρμογή του μισθώματος με διάκριση ανά 5ετία, λαμβάνοντας υπόψη τη μισθωτική αξία του ακινήτου μετά την ανακαίνιση και με διαπραγμάτευση του μισθώματος μετά τα 20 έτη.

Επιπλέον, προβλεπόταν εγγυοδοσία τουλάχιστον 30.000 ευρώ και προκαταβολή έξι μισθωμάτων. Οσο για τον χρόνο αποπεράτωσης του έργου οριζόταν στους 18 μήνες. Επί της ουσίας, οι ιδιοκτήτες του φημισμένου «The Margi» είδαν την ευκαιρία για την άνοδό τους από την Αθηναϊκή Ριβιέρα στο κέντρο της πρωτεύουσας που λειτουργεί πλέον σαν μαγνήτης για τη δημιουργία νέων ξενοδοχείων λόγω του αυξανόμενου τουριστικού ρεύματος. Βεβαίως το ύψος της επένδυσης θα έφτανε πολύ παραπάνω καθώς το όραμά τους ήταν, πέρα από τη γενική ανακαίνιση, να γίνουν οι απαραίτητες μετατροπές ώστε το «γαλάζιο κτίριο» να εξελιχθεί σε ένα από τα πιο ξεχωριστά luxury hotels, λόγω τόσο της μοναδικότητας όσο και της θέσης του σε μία από τις πλέον αριστοκρατικές περιοχές της πρωτεύουσας και σε απόσταση αναπνοής από τα Παλαιά Ανάκτορα και το Μέγαρο Μαξίμου.

Μια γειτονιά στην οποία έζησαν και εξακολουθούν να ζουν γνωστά ονόματα του old money, της τέχνης και φυσικά της πολιτικής. Ετσι στο βασικό κτίριο θα γίνονταν μόνο λειτουργικές παρεμβάσεις χωρίς να αλλάξουν η αρχιτεκτονική δομή και το ύφος του, το οποίο, ούτως ή άλλως, παραπέμπει στη διάταξη των γαλλικών και αγγλικών hôtels privés, με μαρμάρινο και ξύλινο κλιμακοστάσιο, μεγάλους χώρους υποδοχής, ευρύχωρα και ψηλοτάβανα δωμάτια και φυσικά τον γνωστό, από τα πολιτικά παρασκήνια, κήπο.

Επιπλέον, προβλεπόταν η κατασκευή πενταώροφης προσθήκης καθ’ ύψος σε υφιστάμενο μεταλλικό κτίριο στον περιβάλλοντα χώρο του ακινήτου. Σημειώνεται ότι το κτίριο βρίσκεται σε οικόπεδο 1.017 τ.μ., με ημιυπόγειο 190 τ.μ., ισόγειο 175 τ.μ., πρώτο όροφο 200 τ.μ. και δεύτερο όροφο 210 τ.μ. Στο πίσω μέρος του οικοπέδου έχουν προστεθεί μεταγενέστερα κτίσματα (γραφεία) συνολικού εμβαδού 377,37 τ.μ. Και ύστερα, όμως, ενέσκηψε η πανδημία του κορωνοϊού, με τις σοβαρότατες συνέπειες στον ξενοδοχειακό κλάδο, που οδήγησε σε ένα πρώτο πάγωμα.

Νεότερο μνημείο

Τον Ιούλιο του 2020 το υπουργείο Πολιτισμού προχώρησε με υπουργική απόφαση στον χαρακτηρισμό του ακινήτου ως νεότερου μνημείου «χωρίς τις μεταγενέστερες επεμβάσεις (προσθήκη κτισμάτων στον αύλειο χώρο, νεωτερικά διαχωριστικά κ.λπ.), διότι διαθέτει αξιόλογα αρχιτεκτονικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά και αποτελεί τεκμήριο για τη μελέτη της εξέλιξης της πόλης των Αθηνών στις αρχές του 20ού αιώνα από αρχιτεκτονική, ιστορική και κοινωνική άποψη και συνδέεται αναπόσπαστα με τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας, καθιστώντας το τοπόσημο της πόλης των Αθηνών».

Επιπλέον, γιατί αποτελεί προϊόν επώνυμης αρχιτεκτονικής με δημιουργό τον Αναστάσιο Μεταξά, ενώ «βρίσκεται στο ευρύτερο περιβάλλον του αρχαιολογικού χώρου του Λυκείου του Αριστοτέλη». Κατόπιν αυτού, όπως αναφερόταν, «απαγορεύεται οποιαδήποτε επέμβαση επί του ανωτέρω μνημείου (επισκευή, συντήρηση, προσθήκη) ή οποιαδήποτε οικοδομική δραστηριότητα πλησίον αυτού χωρίς προηγουμένως να ζητηθεί η έγκριση του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού διά των αρμοδίων υπηρεσιών του».

Η έγκριση για το σχέδιο μετατροπής του σε boutique hotel και ζητήθηκε και δόθηκε από τις αρμόδιες διευθύνσεις του ΥΠΠΟ τον Ιούνιο του 2022. Στην απόφαση έγκρισης της μελέτης και για την πενταώροφη προσθήκη τονιζόταν ότι «αποκαθίσταται το προστατευόμενο νεότερο μνημείο και η χρήση του είναι ήπια και σέβεται την τυπολογία και τη μορφολογική διάρθρωσή του, η δε προσθήκη λόγω της θέσης της κεντρικής διαμόρφωσης της όψης του δεν ανταγωνίζεται και δεν βλάπτει αισθητικά και οπτικά το μνημείο».

Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 2022, υποβλήθηκε αίτηση ακύρωσης της σχετικής απόφασης ενώπιον του Ε’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας από κατοίκους της περιοχής, που προφανώς ενοχλήθηκαν από την προοπτική αξιοποίησης του έρημου εδώ και χρόνια ακινήτου.

Η δεύτερη ζωή

Προκειμένου να μην εμπλακεί σε μια ατέρμονη δικαστική διαμάχη που θα οδηγούσε σε αχρησία το ακίνητο για αρκετά ακόμη χρόνια (ενώ έχει ήδη παρέλθει μια χαμένη πενταετία μίσθωσης), η μισθώτρια εταιρεία προτίμησε να αλλάξει ρότα προχωρώντας σε νέα μελέτη αποκατάστασης για αλλαγή χρήσης του σε κατοικία και χωρίς την πενταώροφη προσθήκη καθ’ ύψος. Η νέα μελέτη υποβλήθηκε στις αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΠΟ στις αρχές του 2024 από τον Σοφοκλή Μορφόπουλο, ο οποίος μέσω του διακεκριμένου αρχιτεκτονικού γραφείου «Future Constructions» (των Στάθη Σταθάκη και Σοφοκλή Μορφόπουλου) συμμετέχει στο όλο εγχείρημα.

Ακολούθησαν οι ομόφωνες θετικές γνωμοδοτήσεις των αρμόδιων υπηρεσιών και πριν από λίγες ημέρες, στις 4 Απριλίου, εκδόθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού η απόφαση της γενικής διευθύντριας Αναστήλωσης, Μουσείων και Τεχνικών Εργων και της γενικής διευθύντριας Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς με την οποία εγκρίθηκαν:
■ Η νέα μελέτη αποκατάστασης του κτιρίου και αλλαγής χρήσης του σε κατοικία με αποκατάσταση του υφιστάμενου ισογείου στον περιβάλλοντα χώρο του μνημείου και η αλλαγή χρήσης του ως παρακολουθήματός του, η κατασκευή κολυμβητικής δεξαμενής στον περιβάλλοντα χώρο του και η διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου του.

■ Η μελέτη συντήρησης του ζωγραφικού διακόσμου και των διακοσμητικών στοιχείων του.

Ετσι ανοίγει ο δρόμος για τη δεύτερη ζωή του ακινήτου στη Ρηγίλλης 18 ως νεοκλασικής έπαυλης με πισίνα, με πιθανότερο ενδεχόμενο την ένταξή της στο χαρτοφυλάκιο των μεμονωμένων κατοικιών του «The Margi» οι οποίες μισθώνονται σε πελάτες του. Σημειώνεται ότι η εταιρεία εκμεταλλεύεται ήδη τρεις τουριστικές επαύλεις στη Βάρη, στη Βουλιαγμένη και τον Αγιο Σώστη Μυκόνου. Για το πότε θα ολοκληρωθεί το project, ουδείς μπορεί να δώσει ασφαλή απάντηση. Και τούτο γιατί είναι τόσες οι γραφειοκρατικές λεπτομέρειες και τα κρυφά εμπόδια ώστε είναι αδύνατον να υπάρξει οριστικό χρονοδιάγραμμα.

Αλλωστε, αυτή τη στιγμή έχει μεν εξασφαλιστεί η έγκριση του ΥΠΠΟ, αλλά ακολουθούν αρκετές άδειες ακόμη. Αρκεί να αναφερθεί ότι στην εγκριτική απόφαση περιλαμβάνονται αναλυτικοί όροι όπως «οι προτεινόμενες εργασίες και η αλλαγή χρήσης να είναι σύμφωνες με τις ισχύουσες στην περιοχή πολεοδομικές, κτιριοδομικές και λοιπές διατάξεις καθώς και άδειες άλλων Αρχών», που αφορούν από την υποβολή ειδικού πίνακα κουφωμάτων για την αποκατάσταση στις όψεις του κτιρίου μέχρι τη γραπτή αιτιολόγηση για την όποια απόσπαση γύψινων τμημάτων. Μάλιστα, οι οδηγίες φτάνουν μέχρι το σημείο να τονίζεται ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί «το μονωτικό υλικό ακρυλικής βάσεως ενδεικτικού τύπου Remmers Funcosil AG για την προστασία της επιφάνειας των τσιμεντοπλακιδίων, αλλά να διερευνηθεί η εφαρμογή υδρόφοβου υλικού με βάση τα σιλοξάνια ενδεικτικού τύπου SurfaPore C της Nanophos».

Το βασικότερο όμως είναι ότι το σύνολο των εκσκαφικών εργασιών «θα γίνει υπό την άμεση και συνεχή επίβλεψη εκπροσώπου της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών (ΕΦΑΠΑ) και σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Υπηρεσίας ως προς τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν (μηχανικά ή χειρωνακτικά, όπου απαιτηθεί)», ενώ σε περίπτωση εντοπισμού αρχαιοτήτων «οι εργασίες θα διακοπούν και θα επακολουθήσει σωστική ανασκαφική έρευνα, από τα αποτελέσματα της οποίας θα εξαρτηθεί η περαιτέρω πορεία του έργου». Μάλιστα τονίζεται ότι «η σωστική ανασκαφική έρευνα που τυχόν προκύψει θα πραγματοποιηθεί σύμφωνα με την τηρούμενη από την Υπηρεσία μας σειρά προτεραιότητας των προς ανασκαφή οικοπέδων».

Η «κατοικία Διομήδη»

Το νεοκλασικό της Ρηγίλλης σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Αναστάσιος Μεταξάς, ένας από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες της εποχής του, ο οποίος και άφησε το στίγμα του μέσα και από τις οικίες Ευγενίδου και Σερπιέρη, καθώς και τα Μέγαρα Μπενάκη και Σταθάτου στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, ενώ με δικά του σχέδια αναμορφώθηκαν το Παναθηναϊκό Στάδιο, το σημερινό Προεδρικό Μέγαρο κ.ά. Ο Μεταξάς, ο οποίος υπήρξε και δεινός σκοπευτής και δύο φορές Ολυμπιονίκης στο άθλημα, έφτιαξε το κτίριο της Ρηγίλλης για λογαριασμό του Αλέξανδρου Διομήδη, που διετέλεσε πρωθυπουργός την περίοδο 1949-1950, αλλά και διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος.

Μετά τον θάνατό του το ακίνητο πέρασε, από το 1955, μέσω κληροδοτήματος στην ιδιοκτησία του Ιδρύματος «Βοτανικός Κήπος Ιουλίας και Αλεξάνδρου Ν. Διοµήδους». Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 μισθώθηκε από τη Βασιλική Χωροφυλακή και μάλιστα «πρωταγωνίστησε» στις εκλογές του 1961 που είχαν χαρακτηριστεί «εκλογές βίας και νοθείας», καθώς, με βάση τη «Μαύρη Βίβλο» της Ενωσης Κέντρου, που εκδόθηκε το 1962, είχαν παρανόμως εκδοθεί 218 εκλογικά βιβλιάρια χωροφυλάκων με διεύθυνση κατοικίας «οδός Ρηγίλλης, αριθμός 18», με τα οποία ψήφισαν πάνω από μία φορές. Κατά τη διάρκεια της χούντας και για περίπου δύο χρόνια στο ακίνητο στεγάστηκε η πρεσβεία της Αιγύπτου, ενώ με την έλευση της Μεταπολίτευσης χάραξε η επόμενη μέρα του ως των κεντρικών γραφείων της Νέας Δημοκρατίας.

Η επιλογή και η σχετική εισήγηση προς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή έγινε από τον Τιμολέοντα Λούη, ευπατρίδη της πολιτικής που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ιδεολογικού πλαισίου της Ν.Δ. και από το 1974 είχε αναλάβει επί τιμή τη γενική διεύθυνση του κόμματος, από την οποία και παραιτήθηκε το 1976, για να ιδρύσει το Κέντρο Πολιτικής Ερευνας και Επιμόρφωσης (ΚΠΕΕ). Το βαρύ ιστορικό παρελθόν του κτιρίου δεν εμπόδισε τον Καραμανλή να δεχτεί την εισήγηση του Λούη και έτσι τον Ιούλιο του 1975 έγιναν τα εγκαίνια του ως έδρας της Ν.Δ.

Εκτοτε και για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες το κτίριο έγινε σιωπηλός μάρτυρας ενός μεγάλου μέρους της μεταπολιτευτικής Ιστορίας της χώρας, αλλά και ο τόπος όπου χτυπούσε η καρδιά της κεντροδεξιάς παράταξης. Μια κλασική περίπτωση εφαρμογής του ευφυολογήματος περί των τοίχων που αν είχαν στόμα θα έλεγαν πολλά...

Στα γραφεία του και τις αίθουσες συσκέψεων ελήφθησαν κρίσιμες αποφάσεις, ενώ στην περίφημη «Αίθουσα Κήπου», γνωστή στους μυημένους και ως «κλουβί των Βιετκόνγκ» λόγω της πρόχειρης κατασκευής της που δεν προφύλασσε ούτε το καλοκαίρι από τη ζέστη, ούτε τον χειμώνα από το κρύο και τη βροχή, έγιναν οι περισσότερες εσωκομματικές αναμετρήσεις για την προεδρία του κόμματος. Σε αυτή την αίθουσα, στις 9 Δεκεμβρίου του 1981, λίγο μετά τη συντριπτική ήττα της Ν.Δ., υπό τον Γεώργιο Ράλλη, από το ΠΑΣΟΚ, ο Ευάγγελος Αβέρωφ ανέλαβε την ηγεσία επικρατώντας με 67 ψήφους του Κωστή Στεφανόπουλου που πήρε 32 και του Ιωάννη Μπούτου με 12 ψήφους. Εκεί, την 1η Σεπτεμβρίου του 1984 ανέλαβε την προεδρία ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, συγκεντρώνοντας 70 ψήφους έναντι 40 του Κωστή Στεφανόπουλου.

Στην «Αίθουσα Κήπου» έγιναν και οι μετέπειτα αναμετρήσεις για την ηγεσία του κόμματος. Το 1993 μεταξύ των Μιλτιάδη Εβερτ και Ιωάννη Βαρβιτσιώτη, με τον πρώτο να κερδίζει με 141 ψήφους έναντι 37 του δεύτερου. Μετά την εκλογή του μάλιστα ο Εβερτ μετονόμασε την «Αίθουσα Κήπου» σε «Αίθουσα Κωνσταντίνος Μητσοτάκης».

Το 1996 εκεί έγινε το επόμενο μπρα ντε φερ μεταξύ του Εβερτ και του Γιώργου Σουφλιά, με επικράτηση ξανά του πρώτου με 103 ψήφους έναντι 84 του δεύτερου. Ακόμη, στο κτίριο της Ρηγίλλης έγιναν κάποιες από τις πιο κρίσιμες συσκέψεις, όπως όταν στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο τότε πρόεδρος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ενημερώθηκε ότι το ΠΑΣΟΚ θα στήριζε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Χρήστο Σαρτζετάκη και όχι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ή αργότερα, τον Μάρτιο του 2003, μετά την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ, όταν ο Κώστας Καραμανλής συναντήθηκε με κορυφαία στελέχη για την ανάλυση της κατάστασης.

Ασφαλώς, το κτίριο συνδέθηκε και με τον κόσμο της Νέας Δημοκρατίας αφού στον εξωτερικό χώρο συγκεντρώνονταν οι οπαδοί της κατά τις μεγάλες στιγμές της Μεταπολίτευσης. Στιγμές άλλοτε με πικρή και άλλοτε με γλυκιά γεύση. Εκεί πανηγύρισαν οι υποστηρικτές του κόμματος το βράδυ των εκλογών του 2000, παρασυρμένοι από τα αποτελέσματα των exit polls, για να διαψευστούν λίγες ώρες μετά με τη νίκη του ΠΑΣΟΚ για λίγες χιλιάδες ψήφους. Και πάλι εκεί το 2004 πανηγύρισαν, σωστά αυτή τη φορά, για την επιστροφή του κόμματός τους στην εξουσία, με τον Κώστα Καραμανλή και τη σύζυγό του Νατάσα να τους χαιρετούν από το μπαλκόνι.

Για τα στελέχη του κόμματος ο χώρος αυτός ανακαλεί χιλιάδες αναμνήσεις, από τα «27 σκαλοπάτια» έως το γραφείο του (εκάστοτε) προέδρου μέχρι το πάντα «διακεκαυμένο» γραφείο Τύπου στον όροφο, αλλά ακόμη και τη μικρή κουζίνα του κυρίου Γιάννη του καφετζή. Μετά τη μεταφορά των κεντρικών γραφείων, επί προεδρίας Αντώνη Σαμαρά, στη Συγγρού, υπήρξε μια τελευταία αναλαμπή την περίοδο των εκλογών του 2015 με τις σκέψεις για επιστροφή στην ιστορική κοιτίδα της Ρηγίλλης. Κάτι όμως που ήταν αδύνατον λόγω αφενός των υπερβολικών εξόδων του κτιρίου, αφετέρου των αναγκών του κόμματος που χρειαζόταν σύγχρονες υποδομές. Κάπως έτσι, το εμβληματικό ακίνητο παρέμεινε σιωπηλό και παραδομένο στη φθορά του χρόνου.

Η οικογένεια του Margi

Τη δική της μακρά ιστορία έχει και η εταιρεία The Margi που ανήκει στην οικογένεια Σταυρίδη και έχει βάλει το δικό της ανεξίτηλο στίγμα στη Βουλιαγμένη. Με αφετηρία πριν από σχεδόν 60 χρόνια όταν ο γιατρός Γιάγκος Σταυρίδης «ανακαλύπτοντας» το φυσικό κάλλος της περιοχής έχτισε το «Margi House», ένα συγκρότημα 18 διαμερισμάτων, πρόγονο του σημερινού luxury hotel, που πήρε το όνομά του από τις δύο κόρες του Μαρία και Τζίνα.

Εκείνη την εποχή το «Margi House» ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή στέκια για τις καλές οικογένειες των βορείων προαστίων και του κέντρου των Αθηνών, που χρησιμοποιούσαν τα διαμερίσματα ως παραθεριστικές κατοικίες για να περνούν τα καλοκαίρια τους.

Από τη δεκαετία του ’70, που ο τουρισμός άρχισε να αναπτύσσεται με αλματώδεις ρυθμούς, λειτούργησε ως κλασικό ξενοδοχείο 4 αστέρων, στη σκιά του γειτονικού κοσμοπολίτικου «Αστέρα». Η επιχείρηση πέρασε στην επόμενη γενιά τη δεκαετία του ’80 και το επόμενο ορόσημο ήταν το 1995, όταν υπό την μπαγκέτα του γνωστού αρχιτέκτονα και τότε συζύγου της Μαρίας Σταυρίδη, Στέλιου Αγιοστρατίτη, έγινε μια μεγάλη επένδυση για τη ριζική ανακαίνιση, καρπός της οποίας ήταν το 5άστερο «The Margi», όπως το ξέρουμε σήμερα. Ενεργό ρόλο τα τελευταία χρόνια διαδραματίζει η τρίτη γενιά με τους αδελφούς Γιάγκο και Θοδωρή Αγιοστρατίτη, που, εκτός από το ξενοδοχείο, έχουν προχωρήσει σε διάφορες επιτυχημένες επιχειρηματικές κινήσεις.

Αρχικά με το «The Margi Farm», έναν βιολογικό κήπο παραγωγής λαχανικών για τις ανάγκες του ξενοδοχείου, που λειτουργεί και ως χώρος κοινωνικών εκδηλώσεων. Μετά με το εστιατόριο «Krabo» στο Καβούρι, και στη συνέχεια, αφού «χτύπησαν» τη μίσθωση του παραλιακού δημοτικού ακίνητου στη Βουλιαγμένη, με το εστιατόριο «Ακτή». Είναι προφανές ότι στα μελλοντικά τους σχέδια περιλαμβάνεται και η άνοδος στο κέντρο μέσω του ακινήτου στη Ρηγίλλης 18.




Ειδήσεις σήμερα:

Ευρωεκλογές: Τι αλλάζει σε αυτή την κάλπη - Οι 8+1 κρίσιμες ημερομηνίες

Ρέντη: Στις 60 οι συλλήψεις για τη δολοφονία Λυγγερίδη - Κατηγορίες και για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση

Ινδονησία: Τραγικό τέλος για 31χρονη Κινέζα που έβγαζε φωτογραφίες κι έπεσε σε κρατήρα ηφαιστείου