Γόρδιος δεσμός η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ

Σε «καυτή πατάτα» στα χέρια του υπουργείου Οικονομικών  εξελίσσεται η διάθεση του 23,1%  του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΛΠ μέσω Εταιρείας Ειδικού Σκοπού μέσα στο τελευταίο τρίμηνο του 2011, στο πλαίσιο της υλοποίησης του μεσοπρόθεσμου προγράμματος.   

Οι επίδοξοι επενδυτές βρίσκονται μπροστά σε ερωτήματα  τα οποία μοιάζουν άλυτα και θυμίζουν γόρδιο δεσμό. Το ερώτημα είναι ποιος  θα παίξει τον ρόλο του Μεγάλου Αλεξάνδρου για να τον λύσει…δυναμικά.

Το ενδιαφέρον των ξένων Ομίλων  για επενδύσεις στον ΟΛΠ  αναθερμάνθηκε. Πρόκειται για Ομίλους κινεζικών, γερμανικών και γαλλικών συμφερόντων. Eκτός από την Cosco που θέλει να πάρει το «πάνω χέρι» στο λιμάνι του Πειραιά και να ενισχύσει τη θέση της στην Ανατολική  Μεσόγειο  ενδιαφέρον δείχνει η φιλιππινέζικη International Container Terminal Services Inc. (ICTSI).

Εκπρόσωποι της εταιρείας έχουν δηλώσει ότι θα υποβάλουν πρόταση   όχι μόνο για τον ΟΛΠ αλλά και για τον ΟΛΘ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της ICTSi, Enrique Razon, δήλωσε πως  η εταιρεία του «είναι έτοιμη να διαθέσει μέχρι και 500 εκατ. δολάρια». Ενδιαφέρον αναμένεται να υπάρξει και από  Abu Dhabi Ports.

Σε κάθε περίπτωση το «πάνω χέρι» φαίνεται ότι έχουν οι Κινέζοι.

Πρόσφατα μάλιστα σε ναυτιλιακό συνέδριο ο κ. Τάσος Βαμβακίδης, αναπληρωτής εμπορικός διευθυντής Piraeus Container Terminal (ΣΕΠ),  επεσήμανε ότι  «εφόσον η ελληνική κυβέρνηση δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο αναφορικά με τη διάθεση του 23,1% των μετοχών του ΟΛΠ, τότε και η Cosco μπορεί να ενδιαφερθεί».

Τα στελέχη της Cosco προβλέπουν ότι θα διακινηθούν 1,5 εκατ. TEU, το 2011  τα οποία είναι ήδη περισσότερα από το ρεκόρ που είχε καταγραφεί το 2007.

Έλλειψη πλαισίου

Η έλλειψη συγκεκριμένου πλαισίου είναι το αγκάθι στα πλευρά της κυβέρνησης που έχει σε βάρος της τον χρόνο που κυλάει  αδυσώπητα.  Γιατί τον ΟΛΠ θα ακολουθήσει και ο ΟΛΘ.

Το βασικότερο σημείο που πρέπει να ξεκαθαρίσει  του υπουργείο Οικονομικών είναι εάν θα διατηρήσει το Δημόσιο την πλειοψηφία, όπως προβλέπει η σχετική νομοθεσία, διαθέτοντας μόνον το 23,1% .
Γιατί  σε διαφορετική περίπτωση   η επικείμενη  ιδιωτικοποίηση θα αποτελεί το πρώτο πακέτο της συνολικής εν συνεχεία ιδιωτικοποίησης και εκχώρησης της πλειοψηφίας και του management  του Οργανισμού.

Στην περίπτωση αυτή κανείς δεν γνωρίζει εάν   έχει αρκούντως μελετηθεί η απώλεια του ελέγχου της πλειοψηφίας από το Δημόσιο των δύο βασικών πυλώνων εισαγωγής και εξαγωγής των αγαθών της ελληνικής οικονομίας που είναι τα λιμάνια Πειραιά και  Θεσσαλονίκης  .

Εάν πράγματι προχωρήσει η κυβέρνηση στην διάθεση μέσω της αγοράς πλειοψηφικού πακέτου, είναι κομβικής σημασίας το πως θα εξασφαλισθούνε οι μη ανταποδοτικές επενδύσεις όπως για παράδειγμα στην ακτοπλοΐα, η ασφάλεια του λιμανιού, η τιμολογιακή πολιτική στην ακτοπλοΐα, η μη μονοπωλιακή λειτουργία του λιμανιού  και η μη κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης του επενδυτή.  Γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος να εγκλωβιστεί η Εθνική Οικονομία στο ιδιωτικό μονοπώλιο μιας εταιρείας και θα πληγεί  ο ελεύθερος ανταγωνισμός.

«Η  κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει σε σύνθετο πλειοδοτικό διαγωνισμό τόσον για την τιμή της μετοχής όσον και συγχρόνως σε πλειοδοτικό διαγωνισμό για δεσμευτικό όγκο επενδύσεων επιλογής του Δημοσίου και του Οργανισμό» επεσήμαναν στο protothema.gr στελέχη της λιμενικής βιομηχανίας και προσέθεσαν:
«Με δεδομένο ότι οι τιμές των μετοχών, λόγω της γενικότερης οικονομικής  κρίσης είναι σημαντικά υποτιμημένες και δεν εκφράζουν την πραγματική αξία της επιχείρησης που ιδιωτικοποιείται, προκύπτει το ερώτημα εάν υπάρχει σχετική μελέτη από το ταμείο ή  τον Οργανισμό που να δίδει το εύλογο τίμημα και να θέτει την διακριτή κόκκινη γραμμή της  μη πώλησης λόγω χαμηλού και μη ικανοποιητικού προσφερόμενου τιμήματος.
Και αν  τελικώς η κυβέρνηση διαθέσει στην αγορά μόνον το 23,1% των μετοχών τι πρόκειται να προσφέρει ακόμη για να κάνει ελκυστικό τον διαγωνισμό προκειμένου να έχει ένα ικανοποιητικό τίμημα;»

Πολλοί είναι εκείνοι, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο  που αναρωτιούνται «γιατί δεν συνεχίζεται η πολιτική της παραχώρησης δραστηριοτήτων, με μακροχρόνιες συμβάσεις παραχώρησης σύμφωνα με το  μοντέλο της COSCO που αποδεδειγμένα επιτυγχάνουν  ικανοποιητικά οικονομικά ανταλλάγματα  και συνάμα  το Δημόσιο διατηρεί τον στρατηγικό έλεγχο της λειτουργίας των λιμανιών. Αναμένεται τίμημα που θα δώσει ταμειακή ωφέλεια στο Δημόσιο μεγαλύτερη των συμβάσεων παραχώρησης;»

Τι θα γίνει με τα εργασιακά;

Όμως μέσα στο κλίμα αυτό επενδυτικοί κύκλοι θέτουν και  το ερώτημα των εργασιακών σχέσεων. Ειδικότερα επισημαίνουν:
 
«Οι προβλεπόμενες οργανικές θέσεις του ΟΛΠ εξακολουθούν να είναι υπερδιπλάσιες των  πραγματικών αναγκών επιτρέποντας έτσι στα Σωματεία την συνεχή πίεση για νέες  προσλήψεις και  την πραγματοποίηση αδικαιολόγητων υπερωριών λόγω φυσικά των προνομιακών ΣΣΕ.

Είναι προφανές ότι οι επενδυτές, στους οποίους προσβλέπει  η Κυβέρνηση για την υλοποίηση των αποκρατικοποιήσεων, δεν θα ανταποκριθούν σε τιμήματα εξαγοράς που να ικανοποιούν τους οικονομικούς στόχους. Απαραίτητο είναι η Κυβέρνηση πριν  προχωρήσει στα επόμενα βήματα διάθεσης των μετοχών να θεραπεύσει με την εξουσία που διαθέτει  τα περισσότερα από αυτά που αν μη τι άλλο στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε ακούγονται ιδιαίτερα προκλητικά στην μεγάλη πλειοψηφία των δοκιμαζόμενων εργαζομένων στη χώρα».  

Aπό την πλευρά της η διοίκηση του ΟΛΠ επισημαίνει:

«Η δύναμη του προσωπικού στον ΟΛΠ Α.Ε. κατά την 01.09.2011 έναντι των οργανικών θέσεων που προβλέπονται από τον ισχύοντα Κανονισμό είναι μειωμένη κατά 803 άτομα. Σημειωτέον ότι τα δύο τελευταία έτη αποχώρησαν 280 άτομα. Το ποσοστό των αμοιβών επί των συνολικών εσόδων μειώθηκε στο 50,3% (από 71% που ήταν πριν από λίγα χρόνια) και επί των εξόδων στο 56%, ποσοστά τα οποία αντιστοιχούν στο μ.ο. των λιμενικών υπηρεσιών των λιμανιών της ESPO» και προσθέτει
 «Κατά το α΄ εξάμηνο του 2011 μειώθηκαν και οι αμοιβές υπερωριών και αργιών κατά 30% έναντι του 2010, οι δε συνολικές αμοιβές κατά 20,3%. Σημειωτέον ότι ο ΟΛΠ Α.Ε. εφαρμόζει τη συνολική περιοριστική νομοθεσία του 2010 και 2011 επακριβώς».