Γιατί 1000 τόνοι σαμπάνιας ταξιδεύουν από τη Γαλλία στη Νέα Υόρκη με ιστιοπλοϊκό

Tο κάθε ποτήρι που απολαμβάνουμε θέτει τη δική του οικολογική επιβάρυνση, μιας και η οινοπαραγωγή είναι μια διαδικασία αρκετά σπάταλη ενεργειακά. Προφανώς η εφαρμογή οργανικών, βιολογικών ή βιοδυναμικών πρακτικών στην αμπελοκαλλιέργεια είναι το σημείο αφετηρίας για κάθε οινοποιείο που σέβεται τον οικολογικό εαυτό του, όμως ίσως και να είναι αυτό που επιβαρύνει λιγότερο. Φυσικά η απουσία ζιζανιοκτόνων, λιπασμάτων και λοιπών συστατικών καθώς και η μείωση των μηχανικών τρόπων εκτέλεσης των διαφόρων εργασιών στο αμπέλι μειώνουν το CO2 αποτύπωμα και φροντίζουν για την υγεία των καταναλωτών. Ωστόσο τα στάδια από την υποδοχή του σταφυλιού στο οινοποιείο μέχρι το σερβίρισμα του κρασιού στη φιάλη έχουν πολύ μεγαλύτερο ενεργειακό αντίκτυπο, προσφέροντας πεδίο για αμέτρητες παρεμβάσεις.

Η οινοποίηση καταναλώνει πάρα πολύ ρεύμα σε όλα της τα στάδια και επιβάλει την εκτεταμένη χρήση αντλιών για τη μεταφορά μούστου και κρασιού, οπότε η εκμετάλλευση της βαρύτητας αποτελεί ένα συνηθισμένο όπλο για τη μείωσή της. Εγχώριο παράδειγμα το πρωτοποριακό οινοποιείο του Αγγελου Ρούβαλη στον Σελινούντα Αιγίου, με την παραλαβή και το σπάσιμο των σταφυλιών να λαμβάνει χώρα στο υψηλότερο επίπεδο και τη σταδιακή μεταφορά σε χαμηλότερα για την οινοποίηση, την παλαίωση και την εμφιάλωση επίπεδα να γίνεται με φυσική ροή, προσφέροντας ως extra bonus και την ελάχιστη δυνατή ταλαιπωρία των κρασιών.

Διαβάστε περισσότερα: https://www.newmoney.gr