"Άχρηστα" βγάζουν τα τεκμήρια Παπακωνσταντίνου οι τροϊκανοί

"Έξαλλοι" είναι οι τροϊκανοί με την ελληνική κυβέρνηση για την αποτυχία της στην μάχη για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Όπως δείχνουν τα στοιχεία που ζήτησαν προκειμένου να ελέγξουν την πρόοδο και την απόδοση των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής, τα τεκμήρια διαβίωσης που καθιέρωσε το 2010 ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου αποδείχτηκαν μια «τρύπα στο νερό».

Η αποτυχία τους ξεπερνά τα 300 εκατ. ευρώ τα οποία έλλειψαν από τα κρατικά ταμεία και έτσι, μαζί με τις υπόλοιπες αστοχίες στην οικονομική πολιτική, επέβαλαν τη λήψη πρόσθετων σκληρών μέτρων στα μέσα του 2011, σε βάρος μισθωτών και συνταξιούχων. Την ώρα, στα μαλακά έπεφταν από τα μέτρα της κυβέρνησης όσοι δηλώνουν προκλητικά λίγα, αν και ζουν πλουσιοπάροχα...

Τεκμάρια... αποτυχίας!

Αν και από την πρώτη στιγμή που μπήκε η Ελλάδα σε καθεστώς Μνημονίου οι εκπρόσωποι των δανειστών (ειδικά εκείνου του ΔΝΤ) ζήτησαν να ληφθούν πολύ σκληρά μέτρα κατά των φοροφυγάδων, οι ως τώρα έλεγχοι ουδέν απέδωσαν.

Με διαλυμένο τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, στο πρώτο Μνημόνιο ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου περιέλαβε ένα κονδύλι 400 εκατ. ευρώ για το 2011, ως επιπλεόν φόρος εισοδήματος που θα προέκυπτε με την διεύρυνση των τεκμηρίων διαβίωσης -που θα "έπιαναν" τα εισοδήματα του 2010 και θα δηλώνονταν το 2011.

Προχωρώντας  ένα βήμα περαιτέρω μάλιστα, προέβλεπε πως το 2012 τα τεκμήρια εκείνα θα απέδιδαν στο κράτος 500 εκατ. ευρώ περισσότερα σε σχέση με όσα εισέπραξε το κράτος το 2010. Υποσχέθηκε δηλαδή τους δανειστές μας πως με τα βαριά τεκμηρια που σχεδίασε, το κράτος θα «τσιμπούσε» σχεδόν 1 δισ. ευρώ από «έχοντες και κατέχοντες» που κρύβουν  τα εισοδήματά τους από την εφορία.

Τα τελικά στοιχεία όμως που έχει στη διάθεσή της τώρα και η Τρόικα δείχνουν πως τα 400 εκατ. ευρώ του 2011 ουδέποτε εισπράχθηκαν. Παρά τις τυμπανοκρουσίες με τις οποίες συνοδεύτηκαν, τα τεκμήρια δεν απέδωσαν παραπάνω από... 75 εκατ. ευρώ.

Τα μισά σχεδόν μάλιστα τα πλήρωσαν μισθωτοί και συνταξιούχοι -που υπέστησαν και τις μεγαλύτερες θυσίες επειδή δεν βγαίναν «τα νούμερα» στο Μνημόνιο.