Η Ελλάδα πάει... Νταβός

«Η μεγάλη αλλαγή: Δημιουργώντας νέα μοντέλα». Αυτός είναι ο τίτλος του φετινού forum στο ελβετικό, χειμερινό θέρετρο στο Νταβός της Ελβετίας, μόνο που, οι περισσότεροι συμμετέχοντες και μη, δεν δείχνουν την ίδια αισιοδοξία με άλλες χρονιές για τα όσα καλά μπορεί να επιτύχει, πια, η συνάντησή στο Νταβός.

Εδώ και σαράντα χρόνια, το World Economic Forum είναι θεσμός. Όμως, φέτος, τα πράγματα είναι αισθητά διαφορετικά και οι ευθύνες των όσων θα συμμετάσχουν –στην τετραήμερη συνάντηση που άρχισε εχθές και θα διαρκέσει έως τις 29 Ιανουαρίου- τεράστιες.

Τα ανοιχτά μέτωπα που χρειάζονται αντιμετώπιση και λύσεις είναι πολλά και εκτεταμένα. Τα σημαντικότερα, η ευρωπαϊκή οικονομική κρίση, που αν δεν βρεθεί φόρμουλα αντιμετώπισής της θα αποτελέσει παγκόσμιο πρόβλημα, οι επαναστάσεις στον αραβικό κόσμο που έχουν ήδη κοστίσει τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους και κάτι που ήρθε πρόσφατα, αλλά εντείνεται μέρα τη μέρα και δεν είναι άλλο από τη «διαμάχη» ΗΠΑ-Ιράν, η οποία, αν συνεχίσει με αυτό το βηματισμό και στο ίδιο μονοπάτι, σύντομα θα οδηγήσει σε ακόμα έναν πόλεμο στον Περσικό κόλπο.

Σε άρθρο τους σχετικό με τη συνάντηση της παγκόσμιας πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής αφρόκρεμας, στο Νταβός, οι New York Times (NYT) υπογραμμίζουν ότι, οι ηγέτες, σε διεθνές επίπεδο,  προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν δυσαρεστημένους πολίτες και κοινωνίες σε ένταση.

«Οι διαδηλωτές στη Μόσχα και το Κάιρο γεμίζουν τις πλατείες ζητώντας αντιπροσωπευτική κυβέρνηση. Την ίδια ώρα, οι δρόμοι της Μαδρίτης και της Νέας Υόρκης –ή αυτοί της Αθήνας, στους οποίους εκπαιδευτήκαμε για το ακριβές νόημα της λέξης δημοκρατία- η δυσαρέσκεια είναι σχεδόν ανεξέλεγκτη».

Το μόνο κοινό μήνυμα που αφορά τους ηγέτες του κόσμου είναι ότι, πλέον, οι πολίτες της Γης δεν καλύπτονται από τις αποφάσεις τους και βρήκαν κοινό έδαφος επικοινωνίας και συνεννόησης μέσω των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook, το Twitter και πολλά άλλα, ταυτόχρονα στέλνοντας «ενημερώσεις» δυσαρέσκειας.

Άλλωστε, πώς είναι δυνατό να πιστέψει και να πεισθεί κάποιος ότι, οι τόσο ετερογενείς ηγέτες του Νταβός –η Μέρκελ της πολύ-κομματικής Γερμανίας και ο Ζελάουι της απολυταρχικής Αιθιοπίας- θα συναντηθούν και θα συμφωνήσουν σε άκρως σημαντικά σημεία, όταν η ίδια τους η υπόσταση αποδεικνύει ότι, ευθύς εξ αρχής, διαφωνούν;

Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που θα έχουν να αντιμετωπίσουν οι ισχυροί του κόσμου στο φετινό forum είναι το «ξύπνημα» των λαών. Δύσκολα πια η πληροφόρηση μπλοκάρεται και ακόμα δυσκολότερα οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται από κυβερνήσεις και ηγέτες τους ως πειθήνια όργανα που σε τίποτα δεν αντιδρούν και τίποτα δεν ρωτάνε.

Μολονότι το Νταβός διακρίνεται για το κρύο και το χιόνι του, μέσα στο χειμώνα, πολύς κόσμος –Occupy WEF- βρίσκεται ήδη σε ειδικά igloo για να διαμαρτυρηθεί ενάντια στην κακοδιαχείριση των προβλημάτων από τους, δήθεν, ειδήμονες, αλλά και στη συνάντηση την ίδια που, εν μέσω κρίσης, παραμένει μια πανάκριβη διοργάνωση. Ναι μεν, το WEF είναι ιδιωτικός οργανισμός, αλλά πολλοί εκ των συμμετεχόντων είναι αρχηγοί κρατών που υποφέρουν από μία, άνευ προηγουμένου, λιτότητα, κι έτσι, η εκεί παρουσία τους, από πολλούς έχει κριθεί προκλητική.

«Βάσει πρόχειρων στατιστικών στοιχείων της υπηρεσίας Freedom House,  με έδρα την Ουάσιγκτον, η δημοκρατία ‘έχασε έδαφος’ πέρυσι. Σε μία αναφορά της περασμένης εβδομάδας, το Freedom House ανέφερε 12 χώρες στις οποίες η δημοκρατία ‘πήρε τη νίκη’ και 26 όπου τα επίπεδα δημοκρατίας σημείωσαν πτώση.

Ταυτόχρονα, οι επαναστάσεις της Αραβικής Άνοιξης σε Αίγυπτο, Τυνησία και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής σημείωσαν δημοκρατική πρόοδο», σύμφωνα με τους ΝΥΤ.

Με τα μάτια στραμμένα και στη συλλογή πόρων, επενδυτικά κεφάλια και οικονομολόγοι που παίρνουν μέρος στο εφετινό WEF αναζητούν «βοήθεια» από την Κίνα που μοιάζει πρόθυμη, όχι τόσο, να συνδράμει την Ευρώπη και να απαλύνει την κρίση της, αλλά να προχωρήσει σε κλείσιμο συμφωνιών για εξαγωγές προϊόντων της στο εξωτερικό.

Τα ερωτήματα, βέβαια, που ίπτανται στον αέρα και προβληματίζουν πολλούς είναι μέχρι πού θα φτάσει η επέκταση της κινεζικής δύναμης και μέχρι ποιο σημείο θα πρέπει να της επιτραπεί η εξέλιξη-άνοδος-οικονομική παντοδυναμία που η ίδια επιζητά;

Ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα έχει κατηγορήσει στο πρόσφατο παρελθόν την Κίνα για παραβίαση διεθνών κανονισμών εμπορίου, λέγοντας, «η πλειοψηφία των κινεζικών εταιρειών προσπαθεί να ακολουθήσει τους κανόνες έτσι όπως αυτή τους αντιλαμβάνεται, την ίδια ώρα που άλλες ακόμα κοιτούν να τους μάθουν».

Αν και η στάση των ΗΠΑ μπορεί, κάλλιστα να θεωρηθεί και μπλόφα –μια που ξαφνικά, κυριολεκτικά και μεταφορικά, οι αμερικανικές μετοχές υποχωρούν ενώ οι ασιατικές και δη οι κινεζικές δεν σταματούν να ανεβαίνουν ψηλά- στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και ο γενικός διευθυντής του Οργανισμού Διεθνούς Εμπορίου (World Trade Organization), Πασκάλ Λαμύ, ο οποίος εκφράζει παρόμοιο, με του Ομπάμα, προβληματισμό: «Η Κίνα θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει ‘προβλήματα κοινωνικής αντίληψης’ στις, εκτός συνόρων, επενδύσεις της».