Τουρκικό «μπλόκο» στο αζέρικο αέριο

Η λαϊκή ρήση «σαν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός» δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται στην υπόθεση του φυσικού αερίου που θέλουμε να αγοράσουμε από το Αζερμπαϊτζάν και το οποίο επίσης θέλουν να μας πουλήσουν οι Αζέροι.

Γιατί ο «πεθερός», που δεν είναι άλλος από την Τουρκία, από την οποία θα περάσει το αέριο για να φτάσει στην Ελλάδα από την μακρινή αυτή χώρα, έχει τις αντιρρήσεις του για τον γάμο. Για την ακρίβεια, θέλει …μεγάλη προίκα.

Το θέμα συζητείται αυτές τις ημέρες σε πολιτικό αλλά και επιχειρηματικό επίπεδο στην Αθήνα, στο πλαίσιο της επίσκεψης του Προέδρου του Αζερμπαϊτζάν κ. Ιλχάμ Αλίεφ, επικεφαλής μεγάλης αζέρικης αντιπροσωπείας.

Και μπορεί χτες, ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης να υπέγραψε με τον υπουργό Ενέργειας του Αζερμπαϊτζάν Ταρίκ Αλίεφ μνημόνιο κατανόησης αναφορικά με τη συνεργασία των δύο χωρών στο τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στο πλαίσιο των επισήμων συνομιλιών των Προέδρων Δημοκρατίας των δύο χωρών, και να τα είπαν οι δύο υπουργοί για την περαιτέρω ανάπτυξη της συνεργασίας στον τομέα του φυσικού αερίου…

Αλλά επί του πρακτέου, επί της παροχής, δηλαδή, πρόσθετων ποσοτήτων φυσικού αερίου από το 2010 για να καλυφθούν οι εγχώριες καταναλωτικές ανάγκες, δεν μπορούν ακόμη να γίνουν και πολλά πράγματα.

Το κλίμα, για παράδειγμα, χτες το βράδυ ήταν καλό ανάμεσα στις διοικήσεις της ΔΕΠΑ και της Socar. Όλα Ο.Κ. για την επιπλέον ποσότητα ( 1 δισεκατομμύριο κυβικά μέτρα τον χρόνο από το 2010), όλα Ο.Κ. για την διάρκεια (τουλάχιστον πέντε χρόνια), όλα Ο.Κ. για τις τιμές (σίγουρα πιο πάνω από τα 150 δολάρια ανά 1.000 κυβικά μέτρα που πληρώνουμε τώρα για το αζέρικο αέριο στους Τούρκους μεταπωλητές της εταιρείας BOTAS) αλλά…

Το «αλλά» πάει στο τι θα ζητήσουν οι Τούρκοι για τέλη διέλευσης αλλά και στις ποσότητες που θέλουν οι ίδιοι να χρησιμοποιήσουν από την παραγωγή του Αζερμπαϊτζάν, η οποία και δεν είναι ανεξάντλητη και εμφανίζεται αυτήν την στιγμή ως η μόνη δεδομένη για να γεμίσει και δύο μεγάλους αγωγούς που έχουν σχεδιαστεί και υποστηρίζονται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης : τον Nabucco και τον ITGI, ο οποίος μέσω Τουρκίας και Ελλάδας θα φέρνει αέριο και στην Ιταλία.

Για αυτό, άλλωστε, και ο διευθύνων σύμβουλος της ιταλικής Edison κ. Κουαντρίνο βρέθηκε αυτές τις ημέρες στην Αθήνα και είδε και ο ίδιος τον Αζέρο υπουργό Ενέργειας.

Αλλά οι Τούρκοι κρατάνε σίγουρα τα κλειδιά για να ανοίξουν οι στρόφιγγες της πηγής, από την οποία περιμένουν αέριο και οι Βούλγαροι, ενώ οι Ρώσοι «φλερτάρουν» με τους Αζέρους για να αγοράσουν αυτοί την παραγωγή τους, με δέλεαρ τις καλές τιμές που προσφέρουν.

Τώρα, πώς προκύπτουν οι Ρώσοι στο όλο σκηνικό; Μα το Αζερμπαϊτζάν, χώρα επιρροής των ΗΠΑ, εμφανίζεται ως ο μόνος αυτήν την στιγμή παραγωγός της Ανατολής που μπορεί, εκτός της Ρωσίας, να δώσει αέριο στην Δύση!

Εκτός αν ΗΠΑ και Ε.Ε. πάρουν την απόφαση να βάλουν στο παιχνίδι το Ιράν, κάποια στιγμή…