Μηλιός: Δεν υπάρχει ανάκαμψη χωρίς ζήτηση

Για το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας φταίνε τα χαμηλά έσοδα και όχι το ύψος των δαπανών, υποστηρίζει ο Γιάννης Μηλιός, Υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο ΕΜΠ.

Αναπτύσσοντας τις θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το φορολογικό σύστημα, υπογραμμίζει πως αυτό θα πρέπει να γίνει δικαιότερο και αναλογικότερο ως προς τη φοροδοτική συμμετοχή.

Μιλώντας στο «Euro2day», ο Γιάννης Μηλιός εξηγεί την πρόταση για αύξηση στη φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων, επισημαίνοντας ότι στην Ελλάδα τα έσοδα από τις επιχειρήσεις αντιστοιχούν στο 0,8% του ΑΕΠ έναντι 2,3% που είναι ο μέσος ευρωπαϊκός όρος. Θεωρεί απαραίτητες κάποιες φοροαπαλλαγές, ξεκαθαρίζοντας ωστόσο ότι θα πρέπει αυτές να στραφούν προς άλλη κατεύθυνση, αναφερόμενος χαρακτηριστικά στη φορολόγηση των εφοπλιστών με συντελεστή που δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές οικονομικές συνθήκες.

Θεωρεί κρίσιμες τις παρεμβάσεις που θα τονώσουν την εσωτερική ζήτηση (στήριξη μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, σταθεροποίηση εισοδημάτων κ.ά.), ώστε να ενεργοποιηθούν επενδύσεις, ενώ υπογραμμίζει ότι ο νέος επενδυτικός νόμος διακατέχεται από τη λογική των οικονομικών της προσφοράς, αγνοώντας το ζήτημα της συρρικνούμενης ζήτησης.

Σε ό,τι αφορά στη φορολόγηση φυσικών προσώπων, επαναλαμβάνει τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία περιουσιολογίου και την υιοθέτηση ενιαίας κλίμακας φόρου, όπου οι οικονομικά ασθενέστεροι θα ευνοηθούν, βαρύνοντας ομάδες υψηλότερης φοροδοτικής ικανότητας.

Στον τομέα των ακινήτων, ο κ. Μηλιός τάσσεται υπέρ της κατάργησης του χαρατσιού, της θέσπισης ενός νέου συστήματος αξιολόγησης των αξιών (πέρα από τις αντικειμενικές) αλλά και υπέρ της φορολόγησης περιουσίας που βρίσκεται εκτός Ελλάδος, εφόσον δεν υπόκειται σε φόρο στο εξωτερικό.

Υποστηρίζει ότι οι παραπάνω παρεμβάσεις σε συνδυασμό με τις ενεργητικές πολιτικές για την πάταξη του λαθρεμπορίου θα έφερναν αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 1% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση.

Αν και θεωρεί το πιο δύσκολο εγχείρημα την αναμόρφωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, αναφέροντας ότι θα πρέπει κανείς να συγκρουστεί με ισχυρά συμφέροντα και τη διαπλοκή, εκτιμά ότι υπάρχουν ακόμη και σήμερα μηχανισμοί για αποτελεσματικότερο έλεγχο και διασταύρωση στοιχείων. Προτείνει την εκπαίδευση και την εξειδίκευση των υπηρεσιών και την ενεργοποίηση του ΣΔΟΕ και προς την κατεύθυνση ελέγχου των ενδοομιλικών συναλλαγών.

Τέλος, αναφέρεται στην ανάγκη δημιουργίας μιας νέας φορολογικής συνείδησης, με την υιοθέτηση ενός δικαιότερου συστήματος, που δεν θα υπερφορολογεί τα αδύναμα οικονομικά στρώματα.