Τούρκικο φέσι στους Ελληνες εφοπλιστές

Προσπαθούν να μας βάλουν… φέσι στη ναυτιλία οι Τούρκοι. Άλλωστε, μόλις πριν από λίγους μήνες ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας ανακοίνωσε τον Χάρτη των εθνικών επιδιώξεων της γειτονικής χώρας για τον 21ο αιώνα, τονίζοντας τον ρόλο της ναυτιλίας. Δεν μπορεί ένα έθνος να έχει βαρύνουσα παρουσία στον διεθνή χώρο, αν η σημαία του δεν κυματίζει στην πρύμνη μεγάλου εμπορικού στόλου. Η Τουρκία θεωρεί εθνική προτεραιότητα τη δημιουργία τέτοιου στόλου σύντομα. Σε αυτό το πνεύμα κινούμενη, η Τουρκία πάει να γίνει ο σημαντικότερος ανταγωνιστής της Ελλάδας στη ναυτιλία μικρών αποστάσεων.

«Η Τουρκία είναι η χώρα η οποία περισσότερο προσπαθεί να μας ανταγωνιστεί. Το δυστύχημα είναι ότι υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις για την Τουρκία στο να κάνει αυτή τη δραστηριότητα. Εχουμε ακόμη τα πρωτεία. Πιστεύουμε ότι η ελληνική μεσογειακή ναυτιλία είναι η πιο δραστήρια στην περιοχή μας. Χρειάζονται μέτρα για να κρατήσουμε την πρωτιά», επισημαίνουν κύκλοι της Ακτής Μιαούλη.

Η Τουρκία είναι πρωτοπόρος στη ναυπήγηση πλοίων αυτής της κατηγορίας, λόγω φθηνού κόστους εργασίας.

«Η Τουρκία σε αυτό το σημείο έχει σωστή πολιτική. Πρόσεξε πολύ τη ναυπηγοεπισκευαστική της βιομηχανία. Ξεκίνησαν με Γερμανούς εργάτες. Εχουν κλείσει για τα επόμενα τρία χρόνια όλα τα ναυπηγεία τους. Αυτό τους έδωσε τη δυνατότητα να βελτιώσουν πολύ την ποιότητα των κατασκευών τους και είναι αυτή τη στιγμή οι πιο αξιόπιστοι στην Ευρώπη», επισημαίνουν οι ίδιοι κύκλοι.

Είναι οξύμωρο η Ελλάδα να αποτελεί παγκόσμια ναυτιλιακή δύναμη με 4.000 πλοία ελληνικών συμφερόντων ή υπό ελληνική σημαία και την ίδια ώρα η ελληνική ναυπηγοεπισκευή απλώς να επιβιώνει. Περίπου 650 επιχειρήσεις και 15.000 εργαζόμενοι ζουν καθημερινά με τον εφιάλτη της ανεργίας και του λουκέτου.

120 βαπόρια τον χρόνο
Η Τούζλα, που απέχει 40 χιλιόμετρα από την Κωνσταντινούπολη,  είναι η «Μέκκα» της σημερινής ναυπηγικής βιομηχανίας της Τουρκίας, που κατασκευάζει σε έναν χρόνο 120 βαπόρια, από μικρά μέχρι μεσαίου μεγέθους, όλων των τύπων, χωρίς να υπολογίζουμε τα πολλά ξύλινα που ανεβοκατεβάζουν τουρίστες στην ανατολική ακτή του Αιγαίου. Δεν αποτελεί μυστικό ότι η τουρκική κυβέρνηση έβαλε στους μακροχρόνιους στόχους της την ανάπτυξη της ναυτιλίας της και της ναυπηγικής της βιομηχανίας. Εκεί φαίνεται ότι μπορούν να έχουν μακροχρόνιους στόχους και μάλιστα να τους πετυχαίνουν. Τα καινούρια βαπόρια φέρνουν καλούς ναυλωτές και καλούς ναύλους, ενώ τα ναυπηγεία αποτέλεσαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να δημιουργηθεί απ’ το τίποτα μια ανταγωνιστικότατη βιομηχανία ναυτιλιακού εξοπλισμού.

Οι τούρκοι κατασκευαστές από τη δική τους πλευρά φαίνεται ότι αυτήν την εποχή προτιμούν να ναυπηγούν χημικά πλοία. Αλλα πλοία παραγγέλλονται για ίδια χρήση, άλλα για μεταπώληση με σκοπό το κέρδος και ένα σημαντικό κομμάτι των παραγγελιών προέρχεται από Γερμανούς, Νορβηγούς και άλλους Βορειοευρωπαίους.

Παρά τους αρχικούς δισταγμούς, οι Ελληνες πλοιοκτήτες δεν μπόρεσαν να αντισταθούν. Αρχισαν με επισκευές, με κάποια προβληματάκια στην αρχή, και γρήγορα προχώρησαν σε ναυπηγήσεις πλοίων μεσογειακού μεγέθους. Οι πρώτοι Ελληνες που τοποθέτησαν παραγγελίες ήταν ο Γιάννης Ξυλάς, ο Νίκος Βαρβατές και η εταιρεία Delna Carriers της οικογένειας Χατζηδάκη. Ειδικότερα, ναυπήγησαν πλοία μεταφοράς τσιμέντου.