Wall Street Journal: Επιμήκυνση δανείων στα 200 χρόνια για την Ελλάδα

Στο μικροσκόπιο κορυφαίων διεθνών Μέσων Ενημέρωσης βρίσκεται εκ νέου η ελληνική οικονομία, με αφορμή την έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που καταδεικνύει αμφιβολίες των ειδικών του Ταμείου για το κατά πόσον είναι επιτυχημένη η έως τώρα διαχείριση του ελληνικού χρέους (Σ.Σ: επί της ουσίας το Ταμείο λέει άκρως διπλωματικά πως είναι ακόμα πολύ νωρίς για να κρίνει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους).

Πιο “σκληρό” όλων στην κριτική του το ειδησεογραφικό δίκτυο Bloomberg που φιλοξενεί άρθρο του αναλυτή του Leonid Bershidsky στο οποίο ευθέως γίνεται λόγος για μια πιθανή νέα κρίση στην Ελλάδα μέσα στο επόμενο έτος.

Στο δημοσίευμα του Bloomberg γίνεται αναφορά στην έκθεση του ΔΝΤ και κυρίως στο σημείο εκείνο που κάνει λόγο για υπεραισιόδοξες προβλέψεις αναφορικά με την επίτευξη των στόχων που τέθησαν στην Ελλάδα. (διαβάστε εδώ)

Ο αρθρογράφος τονίζει πως στη χώρα μας παραμένουν τα εγγενή προβλήματα όπως η αδυναμία συλλογής φόρων, η συνεχιζόμενη ύφεση και οι καθυστερήσεις στην πορεία των ιδιωτικοποιήσεων. Σημειώνει πως “περαιτέρω περικοπές φαντάζουν πολιτικά ανέφικτες, λόγω της δυσφορίας κατά των μέτρων λιτότητας” και εκτιμά πως “η αδυναμία επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων θα μπορούσε να οδηγήσει στην καθυστέρηση εκταμίευσης της δόσης από το ΔΝΤ και την Ευρωζώνη”. Καταλήγει συνεπώς στην άποψη πως “μια νέα ελληνική κρίση είναι εξαιρετικά πιθανή το επόμενο έτος”. (διαβάστε περισσότερα εδώ

)

Την ίδια ώρα ένα νέο άρθρο για την ελληνική οικονομία φιλοξενεί η Wall Street Journal, αναλύοντας τα δεδομένα και επιχειρώντας να “αποκωδικοποιήσει” τη στάση των Ευρωπαίων πολιτικών, που επιμένουν στην ίδια συνταγή. (δείτε εδώ)

Σύμφωνα με το άρθρο, που φέρει τον τίτλο «Τα επόμενα 50 χρόνια στην Ελλάδα», το πραγματικό μελανό σημείο για το μέλλον της χώρας είναι το γεγονός ότι φέτος το χρέος της Ελλάδας θα φτάσει στο 175,5% του ΑΕΠ. Η συζήτηση για το αν θα πρέπει να υπάρξει “κούρεμα” του χρέους, είναι “ασαφής” και “μη παραγωγική”, αφού το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο απαιτεί να “χαρίσουν” τα ευρωπαϊκά κράτη στην Ελλάδα ένα μέρος του χρέους, ώστε να μπορέσει να αποπληρωθεί στο 100% το χρέος προς το ίδιο το ΔΝΤ.

Η γερμανική κυβέρνηση, συνεχίζει το άρθρο, θεωρεί ότι το βάρος του ελληνικού χρέους μπορεί να καταστεί βιώσιμο, μειώνοντας το μέσο επιτόκιο του χρέους και επιμηκύνοντας το μέσο χρόνο ωρίμανσης. Η εξαγορά χρέους του περασμένου έτους σημαίνει ότι η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών δανείων προς την Ελλάδα ήδη φέρει μέσο χρόνο ωρίμανσης μεταξύ 15 και 30 ετών και ένα μέσο επιτόκιο περίπου 3,5%. Μάλιστα, υπάρχει και η σκέψη για ανταλλαγή ορισμένων διμερών δανείων κρατών-μελών της Ευρωζώνης προς την Ελλάδα για 50ετή ομόλογα.

“Αλλά αν η Ελλάδα αρχίσει να προσβλέπει σε 50 χρόνια πληρωμών, γιατί όχι 100 χρόνια ή 200;”, διερωτάται η Wall Street Journal.

“Ένας συμβιβασμός θα μπορούσε να είναι η εγκατάλειψη της ρουτίνας των συνεχώς μεταφερόμενων δανείων και απλά η ανταλλαγή όλου του δανεισμού με ομόλογα zero-coupon με επιτόκιο 1% για 200 χρόνια. Αυτή θα ήταν μία παραδοχή της αποτυχίας των πακέτων διάσωσης”, παρατηρούν οι συντάκτες της εφημερίδας, και καταλήγουν: “Η τραγωδία είναι ότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί προτιμούν την αέναη παροχή κυλιόμενων δανείων, διότι αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Στην ουσία, δεν υποχρεούνται ποτέ να παρουσιάσουν στους φορολογούμενους τους στοιχεία για την ελληνική διάσωση. Και ενώ η ελληνική οικονομία ποτέ δεν ανακάμπτει επί της ουσίας, είναι πολύ πιθανό να αποφύγει μια εκ νέου κρίση. Το πολιτικό στοίχημα είναι να ξεχαστούν οι απερισκεψίες των τελευταίων πέντε ετών. Αν υποθέσουμε ότι δεν θα υπάρξει μια νέα ύφεση, όλο αυτό θα μπορούσε να δουλέψει για όλους, εκτός ίσως από τους νέους της Ελλάδας που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον”.

(Διαβάστε περισσότερα εδώ)

Νωρίτερα και η εφημερίδα New York Times είχε δημοσιοποιήσει άρθρο με θέμα τις διαπραγματεύσεις για την αποτροπή ενός κυβερνητικού shutdown στις ΗΠΑ, στο οποίο υπάρχει εκτενής αναφορά στο “ελληνικό παράδειγμα”. Φυσικά παράδειγμα προς... αποφυγή!

Συγκεκριμένα ο αρθρογράφος της εφημερίδας τονίζει πως “εάν η υποτίμηση του ελληνικού χρέους είχε γίνει σε δραχμές, θα είχε αποτραπεί η ύφεση”!

Όπως τονίζεται, οι ΗΠΑ μπορούν και δανείζονται σε δικό τους νόμισμα, με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια, αλλά και υπό την αμερικανική νομοθεσία, γεγονός που καθιστά αδύνατη την προοπτική μιας αναγκαστικής χρεοκοπίας.

Αντιθέτως, πολλά κράτη δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια, καθώς όταν δανείζονται σε διεθνές επίπεδο, ο δανεισμός πραγματοποιείται σε ξένο νόμισμα και τα ομόλογα διευκρινίζουν συχνά ότι οποιοδήποτε μελλοντική διαφωνία θα διευθετηθεί υπό ξένη νομοθεσία, συνήθως υπό τον αμερικανικό ή το βρετανικό νόμο, σημειώνεται.

Στη συνέχεια, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην Ελλάδα, με την επισήμανση ότι εάν η υποτίμηση του ελληνικού χρέους είχε γίνει σε δραχμές, θα είχαν βοηθηθεί κυρίως ορισμένοι Έλληνες εξαγωγείς και θα είχε σημειώσει αξιοσημείωτη άνοδο ο ελληνικός τουρισμός. Αυτό δεν θα είχε επιλύσει τα βασικά προβλήματα της Ελλάδας, που περιλαμβάνουν ένα υπέρογκο κρατικό μισθολόγιο και μια τεράστια φοροδιαφυγή, όπως υποστηρίζεται, αλλά τουλάχιστον θα είχε αποτραπεί η ύφεση στην οποία βρίσκεται ακόμη και σήμερα η χώρα.

Παράλληλα, τονίζεται, ότι από πλευράς νομοθεσίας, η πλειοψηφία των ελληνικών ομολόγων θα είχε εκδοθεί υπό ελληνική νομοθεσία, με αποτέλεσμα η ελληνική κυβέρνηση να μπορεί να παρέμβει και να υποχρεώσει τους κατόχους ομολόγων να ανταλλάξουν τα ομόλογά τους για νέα, μικρότερης αξίας. (διαβάστε περισσότερα εδώ)