Πολ Κρούγκμαν: «Η Ελλάδα έπρεπε να επιστρέψει στη δραχμή στην αρχή της κρίσης»

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν ακόμη πιστεύει ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε βγει από την Ευρωζώνη στην αρχή της κρίσης, ωστόσο δεν θεωρεί πλέον ότι η απόφαση της χώρας να μείνει στο ευρώ είναι παράλογη.

Η κατάσταση στην Ελλάδα "είναι οριακή, είναι σκληρό", δηλώνει στην "Καθημερινή", αλλά προσθέτει ότι η συμμετοχή της στην Ευρωζώνη προσφέρει στην Ελλάδα σταθερότητα και πρόσβαση σε επενδυτικά και χρηματοδοτικά κεφάλαια:

"Από τη μία έχει κάνει πρόοδο, έχει πλέον πρωτογενές πλεόνασμα και δεν χρειάζεται χρηματοδότηση, αλλά εξακολουθεί να χρειάζεται κεφάλαια συνοχής, θέλει πρόσβαση στις αγορές, θέλει κάποια σταθερότητα... είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση".
Σε μία συμβολική ομιλία στο διήμερο ετήσιο συνέδριο των ερευνητών του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον, ο διασημότερος πολέμιος της λιτότητας υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ δεν κινδυνεύουν να γίνουν Ελλάδα, και ότι η πολιτική της λιτότητας ή η ανησυχία για το ύψος του δημόσιου χρέους δεν έχουν νόημα στην περίπτωσή τους. Αντίθετα, στην περίπτωση της Ελλάδας, προειδοποιεί για το πλήγμα που θα προκαλούσε στο αξιόχρεο της χώρας ένα νέο «κούρεμα» του χρέους, την ώρα μάλιστα που προετοιμάζεται να ξαναβγεί σταδιακά στις αγορές.
Ερωτώμενος από την "Κ" αν η Ελλάδα χρειάζεται νέα αναδιάρθρωση του χρέους, σημείωσε ότι αυτό θα έχει αρνητικές επιπτώσεις μακροπρόθεσμα. "Δεν είμαι σίγουρος, οι βραχυπρόθεσμες μακροοικονομικές συνέπειες θα είναι πιθανώς θετικές, αλλά υπάρχουν και οι μακροχρόνιες επιπτώσεις", είπε χαρακτηριστικά.
Θέμα πολιτικής βούλησης
Στην ομιλία του παραδέχθηκε ότι υποτίμησε την πολιτική βούληση κάποιων χωρών της Ευρωζώνης να παραμείνουν στο ευρώ, καθώς προτίμησαν το υψηλό κόστος παραμονής από την έξοδο και την υποτίμηση. Σύμφωνα με τον κ. Κρούγκμαν, κράτη όπως η Ελλάδα και η Κύπρος "που επιμένουν να μένουν στο ευρώ παρά το πολύ υψηλό κόστος, μπορεί να πει κανείς ότι κάνουν μία επιλογή".
Όπως εξήγησε, "η Ελλάδα δεν πληρώνει το χρέος της στο ακέραιο, ενώ η Κύπρος έχει επιβάλει συναλλαγματικούς περιορισμούς, στην ουσία χάνοντας τα όποια μακροοικονομικά οφέλη της συμμετοχής στο κοινό νόμισμα".
Το βασικό επιχείρημα της ομιλίας του νομπελίστα καθηγητή ήταν ότι οι ΗΠΑ δεν κινδυνεύουν να γίνουν Ελλάδα, αν και ο φόβος της "ελληνοποίησης" επικράτησε από το 2010 και μετά, κυρίως διότι διατηρούν τον έλεγχο της νομισματικής τους πολιτικής. Επιπλέον, εκτίμησε ότι μια κρίση εμπιστοσύνης στις ΗΠΑ δεν είναι πιθανή, ενώ ακόμη κι αν συμβεί, η κεντρική τράπεζα θα μπορούσε να τη χειριστεί τυπώνοντας χρήμα.
Αντίθετα, χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη συναλλαγματική ισοτιμία, ενώ επιπλέον "οι κυβερνήσεις τους είναι τόσο ικανές να διαχειριστούν χρήματα όσο το Ορατζ Κάουντι". Βεβαίως, το τύπωμα χρήματος συνοδεύεται με τον κίνδυνο πολύ υψηλού πληθωρισμού, αλλά όπως εκτίμησε "ο υπερπληθωρισμός δεν είναι ποτέ ένα αποκλειστικά αγοραίο φαινόμενο, πάντα συμβαίνει σε ένα περιβάλλον κατάρρευσης της πολιτικής τάξης".

Κι ενώ ο καθηγητής Κρούγκμαν επέμενε ότι η λιτότητα δεν αποτελεί λύση σε υφεσιακό περιβάλλον, στο διπλανό κτίριο ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Τζέρι Ράις προσπαθούσε να χειριστεί τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων που συνέδεαν τα κρούσματα πολιτικής αστάθειας και την αντιευρωπαϊκή στροφή που παρατηρείται σε χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας με την επιβαλλόμενη λιτότητα.
Τονίζοντας ότι η εντολή που έχει το Ταμείο από τα μέλη του είναι "η μακροοικονομική και χρηματοοικονομική σταθερότητα των μελών του", ο κ. Ράις δήλωσε ότι το Ταμείο "παρακολουθεί τις εξελίξεις" στην Ελλάδα και "εστιάζει στον στόχο του", που είναι να υποστηρίξει την ελληνική κυβέρνηση στην προσπάθειά της να βγάλει τη χώρα "από την πολύ δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζει εδώ και αρκετά χρόνια".