Νέα σχέδια τώρα για τις «μικρές» τράπεζες

Η κρίση στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα μεταθέτει σε βάθος χρόνου τις σκέψεις των τραπεζιτών αλλά και οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση για κινήσεις αναδιάρθρωσης στην ελληνική τραπεζική σκηνή.

Ο νέος κύκλος συγκέντρωσης που όλοι τοποθετούσαν -υπό φυσιολογικές συνθήκες- στο δεύτερο εξάμηνο του 2008 προς το παρόν έχει εγκαταλειφθεί.

Η εξέλιξη αυτή όμως δεν φαίνεται να αφορά την αγορά των μικρότερων τραπεζών και ορισμένων ελεγχομένων από ξένες τράπεζες, όπου οι διεργασίες εντείνονται. Η πίεση που ασκείται στην τραπεζική αγορά, απόρροια της κρίσης, δημιουργεί μεγαλύτερους κραδασμούς στις μικρότερου μεγέθους τράπεζες, ακριβώς επειδή στο μικρότερο μέγεθος οι απώλειες μεριδίων ή η μείωση των ρυθμών ανάπτυξης εργασιών είναι πιο εμφανείς και συνεπώς η ανάγκη μεγέθυνσης προβάλλει πιο έντονη.

Ακόμη πιο ιδιαίτερη είναι η θέση των θυγατρικών μεγάλων ξένων τραπεζών, οι οποίες πιεζόμενες από την κρίση των subprime έχουν ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς μείωσης του κόστους και δραστικού περιορισμού της παρουσίας τους από αγορές με μικρό βαθμό διείσδυσης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η γαλλική Societe Generale, η οποία αναγνωρίζει ότι θα της πάρει πολύ καιρό να συνέλθει από τις απίστευτες ζημίες που ενέγραψε λόγω των ριψοκίνδυνων κινήσεων ενός νεαρότατου trader και της απουσίας ικανών μηχανισμών ελέγχου των αναλαμβανόμενων κινδύνων.

Στις υποψήφιες ρευστοποιήσεις της Societe μπαίνει εξ ορισμού σχεδόν η Γενική Τράπεζα, η οποία μέχρι τώρα στοίχισε παρά απέδωσε στη μητρική της. Χρηματιστηριακοί και τραπεζικοί κύκλοι του Λονδίνου αναφέρονται σχεδόν με βεβαιότητα στην πώληση της Γενικής, η οποία μπορεί να μην απέφερε κέρδη στους Γάλλους μετόχους της, τουλάχιστον όμως βελτίωσε σημαντικά την ποιότητα του χαρτοφυλακίου της, μετά τις γενναίες προβλέψεις εις βάρος της κερδοφορίας των προηγούμενων ετών.

Δεύτερη περίπτωση η πορτογαλικών συμφερόντων Millennium. Από τους ίδιους κύκλους του λονδρέζικου City μεταδίδεται ως δεδομένη η απόφαση πώλησης της τράπεζας στην Ελλάδα, όπου αναζητείται αγοραστής, μέχρι στιγμής χωρίς αποτέλεσμα.

Στον αντίποδα, οι προσπάθειες ελληνικών μικρών τραπεζών για την εξεύρεση συμμαχιών ναυαγεί, πιθανότατα και λόγω της αρνητικής συγκυρίας. Η από μηνών δρομολογούμενη συμφωνία της Proton Bank των κ. Αθανάσογλου και Λιανού με ισραηλινό όμιλο ναυάγησε οριστικά, γεγονός που θα στρέψει τους μετόχους της Proton σε νέες αναζητήσεις.

Πιο πιθανοί παίκτες σ’ αυτόν τον γύρο διεργασιών δεν είναι οι μεγάλες τράπεζες, αλλά οι ισομεγέθεις, με τις προσφερόμενες, ελληνικές τράπεζες που επιδιώκουν τη μεγέθυνσή τους.  

 Εν δυνάμει παίκτης μπορεί να θεωρηθεί μεσοπρόθεσμα η ProBank με τον κ. Δαμανάκη και επιτελείο προερχόμενο από τον αμιγώς τραπεζικό χώρο της πρώην Τράπεζας Εργασίας. Η είσοδος της τράπεζας στο Χρηματιστήριο θα την εφοδιάσει με ρευστότητα, διευκολύνοντας κινήσεις μεγέθυνσής της.

Υποψήφιος παίκτης «παντός καιρού» παραμένει η MIG, αν και τα δείγματα που έχει δώσει στοχοποιούν μεγαλύτερα θηράματα, ενώ αξιόλογος παίκτης θα μπορούσε να είναι η ανθεκτική Τράπεζα Κύπρου.

Στην αγορά των μεγάλων, παρά τα κατ’ εξακολούθηση «ναυάγια», οι φήμες επιμένουν ότι στον «έρωτα» Εθνικής – Alpha Bank υπάρχουν ακόμη αναμμένες σπίθες στις στάχτες των προηγούμενων προσπαθειών.