Πλιάτσικο σε βάρος των πολιτών

Το μεγάλο πλιάτσικο που συντελείται σε βάρος του καταναλωτή, αναδεικνύει με παρέμβασή του ο εκπρόσωπος Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ κ. Μιχάλης Χρυσοχοϊδης.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες και τα στοιχεία της αξιωματικής αντιπολίτευσης λοιπόν, η κερδοσκοπία μεταξύ τιμών παραγωγού και καταναλωτή αγγίζει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις έως και το + 4067% παρά τη διαρκή αποκλιμάκωση των τιμών στις πρώτες ύλες.

Δυστυχώς, αποδεικνύεται πως στη χώρα μας ό,τι αυξάνεται ποτέ δεν πέφτει δηλαδή.

Όπως τονίστηκε «ένα χρόνο μετά το σκάσιμο της φούσκας στη διεθνή αγορά τροφίμων και την κατάρρευση των τιμών παραγωγού διεθνώς αλλά και στη χώρα μας, οι τιμές καταναλωτή εξακολουθούν να βρίσκονται στα ίδια ή και ελαφρώς υψηλότερα με τα περσινά επίπεδα ενώ οι τιμές παραγωγού έχουν κυριολεκτικά καταβαραθρωθεί».

Με βάση τα στοιχεία της ΓΕΣΑΣΕ που συνέλεξε και επεξεργάστηκε ο Τομέας Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ, η ετήσια μεταβολή που παρατηρείται στις εθνικές τιμές παραγωγού έχουν ως εξής: 

Την ίδια ώρα, οι λιανικές τιμές στα τελικά προϊόντα βασικών καταναλωτικών αγαθών σημειώνουν σύμφωνα με την ΕΣΥΕ στασιμότητα ή και οριακή άνοδο, ενώ συνολικά η διατροφή παρουσιάζει ετήσια μεταβολή +2,7%.

Συγκεκριμένα, από Μάιο σε Μάιο σημειώνονται οι ακόλουθες μεταβολές:

«Το θλιβερό αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να διαμορφώνεται στα δύο άκρα της παραγωγικής αλυσίδας ένα τεράστιο εύρος κερδοσκοπίας για τους μεσάζοντες» τονίστηκε.

Συγκεκριμένα και σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο κ. Χρυσοχοϊδης, η βιομηχανία τυποποίησης ψωμιού για τοστ επωφελείται ενός περιθωρίου κέρδους έως 4067%, αντίστοιχα στο ρύζι έως 1536%, στα μακαρόνια έως 931,6%, στο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο έως 195%, στο γάλα έως 185%, και στο κοτόπουλο έως 212%.

Ο κ. Χρυσοχοϊδης δήλωσε σχετικά: «Ένα χρόνο μετά τα ιστορικά υψηλά στις διεθνείς τιμές των πρώτων υλών, παρατηρούμε ότι παρά τη δραματική μείωση των διεθνών τιμών και των εθνικών τιμών παραγωγού, η ψαλίδα μεταξύ των τιμών παραγωγού και καταναλωτή συνεχώς διευρύνεται με τις τιμές καταναλωτή να μειώνονται ελάχιστα, ή να μένουν στάσιμες ή ακόμη και να αυξάνονται και τις τιμές παραγωγού να έχουν στην κυριολεξία καταβαραθρωθεί. Εδώ τίθεται το μεγάλο ζήτημα της προστασίας του οικογενειακού εισοδήματος από τη μια πλευρά και της προστασίας της ελληνικής παραγωγής από την άλλη πλευρά. Το ερώτημα είναι γιατί η ελληνική κυβέρνηση η οποία βιώνει άμεσο πρόβλημα με την κατάρρευση των τιμών παραγωγού, δεν έχει λάβει μέχρι σήμερα μέτρα».