WSJ: Ήρθε η ώρα οι πολιτικοί να δώσουν τελεσίγραφο στην Ελλάδα

Η ελληνική κυβέρνηση πέρασε τους τελευταίους τέσσερις μήνες απαιτώντας μια «πολιτική λύση» για την κρίση χρέους και ίσως ήρθε η ώρα να της δοθεί μια από την Ευρωζώνη, γράφει ο δημοσιογράφος Σάιμον Νίξον στη Wall Street Journal.

Μέχρι σήμερα οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήταν διστακτικοί στο να εμπλακούν σε αυτή τη διαδικασία επιλέγοντας να κρύβονται πίσω από τους αξιωματούχους των θεσμών, εν μέρει γιατί αυτό είναι μια πρακτική και νομική πραγματικότητα - αφού κανείς εκλεγμένος πολιτικός δεν έχει τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί για τις λεπτομέρειες ενός προγράμματος διάσωσης - αλλά εν μέρει και γιατί πρόκειται για μια πολιτική πραγματικότητα, σημειώνει ο δημοσιογράφος. 

«Κανείς δεν θέλει να αναλάβει το ρόλο του κριτή για τον προϋπολογισμό ενός αδελφού κράτους μέλους της ευρωζώνης. Προτιμούν να δώσουν χρόνο και χώρο σε μια άπειρη κυβέρνηση να φτάσει σε συμφωνία με τους πιστωτές σε μια προσπάθεια να εξυπηρετήσει τις δικές της πολιτικές επιλογές ενώ θα σέβεται τους κανόνες της ευρωζώνης» αναφέρεται στο άρθρο της WSJ.

«Η αλήθεια είναι όμως ότι οι διαπραγματεύσεις φαίνεται ότι καταλήγουν σε αδιέξοδο», προσθέτει ο Νίξον. Αναφέρει μάλιστα ότι, ενώ η ελληνική κυβέρνηση διαβεβαιώνει πως η λύση είναι κοντά, οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης λένε ότι οι δύο πλευρές έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν μέχρι να φτάσουν στη συμφωνία.

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, κανείς πλέον δεν περιμένει συμφωνία μέχρι τα τέλη Μαΐου, καθώς η Ελλάδα αντιστέκεται ακόμη σε βασικές μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό της σύστημα και στην αγορά εργασίας, τις οποίες οι πιστωτές θεωρούν εξαιρετικά σημαντικές για τις μακροχρόνιες προοπτικές της χώρας, ενώ παράλληλα καταργεί και μεταρρυθμίσεις που είχαν λάβει χώρα στο παρελθόν.

«Οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης δεν είχαν ποτέ την ψευδαίσθηση ότι θα ήταν εύκολο να φτάσουν σε συμφωνία με τον Αλέξη Τσίπρα, του οποίου το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα κέρδισε τις εκλογές με την υπόσχεση ότι θα καταργούσε τις συμφωνίες διάσωσης, θα απέρριπτε την λιτότητα και θα έθετε σε εφαρμογή ένα επεκτατικό δημοσιονομικό πρόγραμμα», τονίζει ο Νίξον, σημειώνοντας ωστόσο ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε επίσης δεσμευτεί να κρατήσει τη χώρα στην ευρωζώνη.

«Πίστευαν ότι όταν κορυφωνόταν η οικονομική πίεση, αυτή θα ήταν η υπόσχεση που θα επέλεγε να τιμήσει. Πίστευαν ότι το κόμμα του θα υποστήριζε οποιαδήποτε συμφωνία έκλεινε ο ίδιος και ότι, αν δεν το έκαναν, θα τους παραγκώνιζε αναζητώντας συμμάχους στα κόμματα της αντιπολίτευσης που είναι υπέρ της Ευρώπης».

Ωστόσο, όπως τονίζει το άρθρο, αυτές οι προβλέψεις αποδείχθηκαν άστοχες. «Παρά τις υποσχέσεις του Σύριζα για την καταπολέμηση της διαφθοράς και του συστήματος των πελατειακών σχέσεων στην Ελλάδα, στους τέσσερις μήνες της εξουσίας του δεν έχει δείξει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων. Δεν έχει παρουσιάσει καμία ιδέα για την μετατροπή της Ελλάδας σε μια λειτουργική σύγχρονη οικονομία. Αντ 'αυτού, φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο στο να γυρίσει πίσω τον χρόνο. Σε μία συνάντηση την περασμένη εβδομάδα, 75 από 160 ανώτερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν υπέρ της άμεσης «ρήξης» με τους πιστωτές. Οι υπόλοιποι 95 υποστήριξαν μια συμβιβαστική πρόταση του κ. Τσίπρα που προέβλεπε τη συνέχεια των διαπραγματεύσεων αλλά και τον καθορισμό «κόκκινων γραμμών» σχετικά με μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα και το εργατικό δίκαιο, τις οποίες οι πιστωτές δεν πρόκειται να αποδεχθούν ποτέ», λέει ο δημοσίευμα.

Κατά την άποψη του Νίξον, ο κίνδυνος ατυχήματος είναι πλέον εξαιρετικά υψηλός. «Η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ στο ΔΝΤ τον Ιούνιο και κάποιοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έχουν προειδοποιήσει ότι, χωρίς μια συμφωνία, ίσως αυτό δεν είναι εφικτό. Φυσικά, η Αθήνα έχει δώσει πολλές ανάλογες προειδοποιήσεις στο παρελθόν. Αυτή τη φορά, ωστόσο, μπορεί να λέει την αλήθεια. Εν τω μεταξύ, ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τη λήξη της τρέχουσας συμφωνίας διάσωσης στα τέλη του Ιουνίου, όταν τα χρήματα που προορίζονται για την Ελλάδα θα πάψουν να είναι διαθέσιμα», αναφέρει χαρακτηριστικά. Προειδοποιεί μάλιστα ότι η διαδικασία της εκταμίευσης των κεφαλαίων διάσωσης είναι περίπλοκη και ότι ενδέχεται να χρειαστούν αρκετές εβδομάδες για να ληφθούν οι απαραίτητες νομικές και κοινοβουλευτικές εγκρίσεις.

«Για να αποφευχθεί μια καταστροφή, οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης πρέπει τώρα να αναλάβουν την πολιτική ευθύνη. Ένας λόγος που οι διαπραγματεύσεις έχουν τραβήξει επί μακρόν είναι ότι οι αξιωματούχοι είναι δικαιολογημένα διστακτικοί και αποφεύγουν να προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια που θα μπορούσε να οδηγήσει την κρίση σε κορύφωση, με αποτέλεσμα να κατηγορηθούν για υπέρβαση εξουσίας. Η ΕΚΤ θα έπρεπε εδώ και πολύ καιρό να έχει επιβάλει αυστηρότερους όρους για την πρόσβαση των ελληνικών τραπεζών στην οικονομική ενίσχυση έκτακτης ανάγκης. Ωστόσο, ως μη εκλεγμένο θεσμικό όργανο, είναι απρόθυμη να κάνει ένα βήμα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε εκροές καταθέσεων και ελέγχους κεφαλαίου. Εν τω μεταξύ, το ΔΝΤ ανησυχεί ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θέτουν ως όρο την συμμετοχή του Ταμείου για την παροχή της δικής τους βοήθειας», λέει ο αρθρογράφος.

Όπως πιστεύει ο Νίξον, αυτή η «απροθυμία να τραβήξουν τη σκανδάλη» για την Ελλάδα μπορεί στην πραγματικότητα να επιδεινώνει την κρίση. «Η αναβλητικότητα εκ μέρους των δανειστών αναφορικά με τον καθορισμό αυστηρών προθεσμιών ή την υποβολή τελεσιγράφων τροφοδοτεί την πεποίθηση ότι η ευρωζώνη είναι ανοιχτή σε παραχωρήσεις, ενθαρρύνοντας την Αθήνα να παρατείνει την μικροπολιτική της, αυξάνοντας τη ζημιά στην ελληνική οικονομία και τον «λογαριασμό» που θα κληθεί να πληρώσει η ευρωζώνη μέσω ενός προγράμματος διάσωσης» εξηγεί ο δημοσιογράφος.

Η αναβλητικότητα αυτή όμως επιτρέπει επίσης στην ελληνική πλευρά να ισχυρίζεται ότι οι πιστωτές είναι ανίκανοι να συμφωνήσουν μεταξύ τους και να πάρουν αποφάσεις.

Σύμφωνα με τον Νίξον, φαίνεται πως έφτασε η στιγμή να δώσουν οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης στην Αθήνα το εξής τελεσίγραφο: αυτή είναι η συμφωνία – ή τη δέχεστε ή φεύγετε. 

Αυτό το τελεσίγραφο θα περιλαμβάνει μια εξήγηση του τι είναι διατεθειμένη η Ευρωζώνη να κάνει για την Ελλάδα, αλλά και τι πρέπει να προσφέρει η Ελλάδα ως αντάλλαγμα. 

Θα καθορίζονται επίσης οι συνέπειες της απόρριψης, καθώς η ΕΚΤ θα αποκτήσει πλέον πολιτική κάλυψη για να σταματήσει τη χρηματοδότηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. 

«Πρόκειται για στοίχημα με υψηλό ρίσκο. Όμως ο κίνδυνος για ένα ατύχημα είναι εξίσου υψηλός. Εκτός αυτού, ένα τελεσίγραφο θα διασφαλίσει, επίσης, ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είναι μια σκόπιμη, κυριαρχική απόφαση της χώρας, η οποία όμως θα καθορίσει τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του υπόλοιπου της ευρωζώνης, που είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει», καταλήγει ο Νίξον.