Time: Ελλάδα – πιστωτές παίζουν τη γάτα με το ποντίκι και οι ΗΠΑ απλά παρακολουθούν...

Πάγια πολιτική της Ουάσινγκτον είναι να αναλαμβάνει δράση για ό,τι στραβό συμβαίνει στον κόσμο, τώρα ωστόσο, Ευρώπη και Ελλάδα πρέπει να τα βγάλουν πέρα μόνες του.

Αυτό υποστηρίζει σε άρθρο του στο Τime ο αρθρογράφος του περιοδικού και πρόεδρος του Eurasia Group, Ian Bremmer, σημειώνοντας πως κάθε μέρα που περνάει το διακύβευμα μεγαλώνει στο "παιχνίδι" μεταξύ Ελλάδας – πιστωτών. Ποια είναι η θέση ων ΗΠΑ σε όλα αυτά; Θέλουν μια σταθερή, στιβαρή ΕΕ που θα συντονίζει προτεραιότητες εξωτερικού ενδιαφέροντος όπως η Ρωσία, οι ISIS και η άνοδος της Κίνας. Και στο θέμα Ελλάδας – Ευρώπης, οι Αμερικανοί θέλουν να λύσουν τις διαφορές τους μεταξύ τους.

Ποια είναι οι στρατηγική των ΗΠΑ σε όλο αυτό; Ο Bremmer αναφέρει πως έχει τρεις πτυχές: Στην πραγματικότητα είναι ένα ασυνάρτητο μείγμα της εικόνας που έχουν για τον εαυτό τους: της απαραίτητης Αμερικής, της οικονομικά ισχυρής Αμερικής και της ανεξάρτητης Αμερικής.

Στους G7, ο Ομπάμα ζήτησε από την Ελλάδα να πάρει σοβαρά την κατάσταση στα χέρια της και να προχωρήσει άμεσα σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Λίγο αργότερα, όμως, είπε πως και οι δύο πλευρές πρέπει να επιδείξουν την αναγκαία ευελιξία για να λύσουν το πρόβλημα και ότι τέλος πάντων πρέπει αμφότεροι να πάρουν σκληρές αποφάσεις.

Η εξήγηση του Bremmer σε όλα αυτά τα «ναι μεν, αλλά» του προέδρου Ομπάμα είναι η εξής: «Τα σχόλια αυτά αντικατοπτρίζουν την αμερικανική υπερηφάνεια, απότοκη από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ΗΠΑ θεωρούν πως μπορούν να εγγυηθούν την παγκόσμια ασφάλεια. Αυτό συνοδεύεται από την αίσθηση του δικαιώματος που απαιτεί να έχει η μόνη υπερδύναμη του κόσμου όταν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά στον κόσμο. Αυτή είναι η γενική κοσμοθεωρία των ΗΠΑ».

Υπάρχει, όμως, και η οικονομική διάσταση της χώρας που επιθυμεί να δρα παρασκηνιακά και να αφήσει το προβάδισμα στη Γερμανία.

Πέραν της οικονομικής συνεισφοράς των ΗΠΑ στο ΔΝΤ, η Ουάσιγκτον δεν προσφέρει στην πραγματικότητα τίποτα σε αυτή τη διαπραγμάτευση. Τίποτα που να έχει πραγματική αξία και να μειώνει το χάσμα ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της. Αυτή η προσέγγιση έχει να κάνει με την ανεξαρτησία της Αμερικής και που είναι σαν να λέει στους Ευρωπαίους «λύστε μόνοι σας το πρόβλημα». Όπως θυμίζει ο Bremmer, οι Αμερικανοί δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν την ευρωπαϊκή ενότητα και, τελικά, αυτή η ιστορία δεν ανήκει στην Ουάσιγκτον.

Μεμονωμένα, όλοι οι προσεγγίσεις των ΗΠΑ έχουν κάποιο νόημα. Αν, όμως, προσπαθήσει κάποιος να τις συνδυάσει σε μια ad hoc βάση, τότε η εξίσωση δεν βγαίνει.

Τι εννοεί ο Ομπάμα όταν λέει «θέλουμε να επιλυθεί το θέμα;», διερωτάται ο Bremmer. Ποιους περιλαμβάνει σε αυτό τον πληθυντικό; Οι ΗΠΑ είτε θα πάρουν μέρος, είτε όχι. Δεν έχει νόημα να ασκείς πίεση και στις δύο πλευρές, όταν δεν προσφέρεις τίποτα για να λυθεί ο κόμπος, καταλήγει ο Bremmer.