CNBC: Έξι μύθοι για την ελληνική κρίση

Την αλήθεια πίσω από έξι μύθους που σχετίζονται με την ελληνική κρίση αποκαλύπτει σε άρθρο του στο CNBC ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Νικόλας Οικονομίδης.

Κατά την άποψη του Οικονομίδη, η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών ήταν ιδιαίτερα σκληρή επειδή υπογράφηκε την χειρότερη δυνατή στιγμή για τη χρεωμένη χώρα, «μετά από διαπραγματευτικά λάθη πέντε μηνών και ένα καταστροφικό δημοψήφισμα», όπως λέει χαρακτηριστικά.

Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο καθηγητής, υπάρχουν περιθώρια για βελτίωση του τρέχοντος πλαισίου, αρκεί να αναλάβει τις διαπραγματεύσεις μία ισχυρότερη κυβέρνηση που θα περιλαμβάνει όλα τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα (συμπεριλαμβανομένων των φιλοευρωπαϊστών του ΣΥΡΙΖΑ).

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, αυτοί είναι οι έξι μύθοι έχουν ακουστεί μετά τη συμφωνία που επιτεύχθηκε στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουλίου και η αλήθεια που κρύβεται πίσω από αυτούς.

1ος μύθος: Ένα «Grexit» είναι καλύτερο από τη συμφωνία με τους πιστωτές

Στην περίπτωση ενός Grexit, η Ελλάδα θα βιώσει μία παρατεταμένη περίοδο με κλειστές τράπεζες, capital controls και περιορισμούς καταθέσεων. Οι τράπεζες της χώρας θα χρεοκοπήσουν και θα επιβληθεί ένα de facto κούρεμα των καταθέσεων. Επιπλέον, οι καταθέτες θα επιβαρυνθούν με περισσότερες απώλειες, λόγω της μετάβασης στο νέο νόμισμα και της επακόλουθης υποτίμησης των χρημάτων τους. Η ανεργία θα φτάσει στα ύψη και οι εισαγωγείς θα αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα, με αποτέλεσμα τις ελλείψεις σε αρκετά είδη. 

Σύμφωνα με τον καθηγητή, η νέα δραχμή θα υποστεί τεράστια υποτίμηση που θα επιφέρει πληθωρισμό, βυθίζοντας ακόμα περισσότερους Έλληνες στη φτώχεια. Οι Έλληνες πολιτικοί θα αναγκαστούν να τυπώσουν περισσότερες δραχμές, αυξάνοντας τον πληθωρισμό και εκμηδενίζοντας τα όποια πλεονεκτήματα θα μπορούσαν να αποφέρουν οι εξαγωγές από την υποτίμηση. 

Η Ελλάδα θα μετατραπεί από ευρωπαϊκό κράτος σε μια αδύναμη φτωχή χώρα, στο έλεος των μεγάλων δυνάμεων της περιοχής και κυρίως της Τουρκίας, προειδοποιεί ο Οικονομίδης.

2ος μύθος: Το πρόγραμμα της ΕΕ οδηγεί σε Grexit

Αν το πρόγραμμα εφαρμοστεί σωστά, στην Ελλάδα θα σημειωθεί ανάπτυξη και η χώρα θα μπορέσει να ξαναβγεί στις αγορές το 2017. Όπως επισημαίνει ο καθηγητής, αν υπάρξει κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και περιοριστεί η αβεβαιότητα, η Ελλάδα μπορεί να τα πάει καλύτερα. Φυσικά, απαραίτητες προϋπόθεσεις γι' αυτό είναι να μειωθεί ο δημόσιος τομέας, να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα, να υλοποιηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις, να μειωθεί η γραφειοκρατία και να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για επενδύσεις.

3ος μύθος: Η ΕΚΤ έκλεισε τις τράπεζες, επέβαλε capital controls και περιορισμούς στις αναλήψεις

Κατά τον Οικονομίδη, αυτό δεν ισχύει ούτε στο ελάχιστο. «Οι τράπεζες στην Ελλάδα έκλεισαν επειδή οι Έλληνες απέσυραν τις καταθέσεις τους λόγω της πολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας που προκλήθηκε από την προβληματική διαπραγματευτική τακτική της τωρινής ελληνικής κυβέρνησης», τονίζει στο άρθρο του.


4ος μύθος: Το πρόγραμμα θα βυθίσει την Ελλάδα στην ύφεση

Αυτό που θέλουν οι Ευρωπαίοι είναι να πετύχει η Ελλάδα ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα. Υπάρχουν δύο τρόποι για να επιτευχθεί αυτό: Ο πρώτος είναι να να αυξηθούν οι φόροι με αποτέλεσμα να ενταθεί η ύφεση. Κατά τον αρθρογράφο, αυτή είναι η μέθοδος που -κακώς- χρησιμοποιήθηκε μέχρι τώρα. Ο δεύτερος τρόπος είναι να μειωθεί το μέγεθος του δημοσίου χωρίς οριζόντιες μειώσεις στους μισθούς. 

Όπως τονίζει ο Οικονομίδης, αν ακολουθηθεί αυτός ο δρόμος, τότε δεν θα χρειαστεί να αυξηθούν οι φόροι και η ανάπτυξη θα είναι εφικτή.


5ος μύθος: Η Ελλάδα δεν χρειάζεται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις

Αρκετοί τομείς της ελληνικής οικονομίας ελέγχονται από ενώσεις και συντεχνίες, αναφέρει ο αρθρογράφος, επισημαίνοντας ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα στον ανταγωνισμό θα επιφέρουν πολύ σημαντικά οφέλη, που θα αντικατοπτριστούν σε χαμηλότερες τιμές και περισσότερες εξαγωγές.

6ος μύθος: Η Ελλάδα χρειάζεται άμεση μείωση του χρέους της

Κατά τον Οικονομίδη, δεν υπάρχει άμεση ανάγκη για κάτι τέτοιο, αφού η Ελλάδα έχει μια μακρά περίοδο χάριτος που διαρκεί πολλά χρόνια αναφορικά με την αποπληρωμή του χρέους της στην Ευρώπη. Κατά συνέπεια, βραχυπρόθεσμα, το μέγεθος του χρέους δεν έχει σημασία.