Χρίστος Ηλιακίδης, ο «νερουλάς» που υδροδοτεί όλα τα νησιά του Αιγαίου

Αν θελήσει, οι Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα θα διψάσουν. Κάποτε που ο δήμαρχος της Αίγινας δεν τον πλήρωνε, αυτό έκανε: έκλεισε την κάνουλα. Με τα 16 πλοιάρια της «Υδροδοτικής», know how από τον ΟΛΠ όπου δούλευε και σημαντικά «κονέ», αποκομίζει κάθε χρόνο 12 εκατ. ευρώ προσφέροντας κοινωφελές έργο. Παρέχει νερό ως και σε βραχονησίδες ή μικρά νησιά όπου ακόμη και το Πολεμικό Ναυτικό αρνείται να πλησιάσει 

Είναι ο άνθρωπος που «εξημερώνει» τα κύματα χειμώνα-καλοκαίρι και τροφοδοτεί με νερό τις δεξαμενές όλων των νησιών μας. Eνας σύγχρονος «νερουλάς», που χωρίς τον στόλο των υδροφόρων του οι νησιώτες κάθε απομακρυσμένης γωνιάς της Ελλάδας θα έλεγαν το νερό το νεράκι. Φανταστείτε την έκπληξή τους εάν γνώριζαν ότι σε ένα από τα πλοία που τους «ξεδιψά» ο ευφυής επιχειρηματίας που τα κουμαντάρει έχει συνεταιράκι τον δημοφιλή τραγουδιστή Βασίλη Καρρά.

Πρόκειται για την υδροφόρα «Ειρήνη» (έχει το όνομα της κόρης του Θεσσαλονικιού λαϊκού «τροβαδούρου»), ένα από τα 16 πλοιάρια του κ. Χρήστου Ηλιακίδη. Ενός εφοπλιστή από το Μεταξουργείο, που για περισσότερες από τρεις δεκαετίες «αλωνίζει» στις Κυκλάδες και στα Δωδεκάνησα, όντας ο αδιαφιλονίκητος «βασιλιάς» στο εμπόριο νερού.

Κόντρα στον βοριά που «υποκλίνεται» στο θράσος του να ταξιδεύει ακόμα και με 11 μποφόρ, ο κ. Ηλιακίδης είναι από τους ελάχιστους επιχειρηματίες που καταφέρνει να διατηρεί αδιαπραγμάτευτο το μονοπώλιο που δημιούργησε πριν από πολλά χρόνια, γεμίζοντας ετησίως με πολλά μηδενικά τα ταμεία της επιχείρησης-«χρυσωρυχείο» που εμπνεύστηκε. Παρά το γεγονός μάλιστα ότι το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής που έχει την ευθύνη για τη διανομή του νερού κάνει από το 2004 φιλότιμες προσπάθειες για να «ψαλιδίσει» τις ανατιμήσεις της εμπορίας νερού και να περιορίσει την εξάρτησή του από την «Υδροδοτική» (σ.σ.: η επωνυμία της επιχείρησης που ιδρύθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’70), πληρώνει ετησίως στον κ. Ηλιακίδη το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 12 εκατ. ευρώ. 

Καθώς μάλιστα ο ανταγωνισμός είναι ανύπαρκτος, ο επιχειρηματίας κάνει στα νησιά ό,τι θέλει.

Δεν είναι άλλωστε και μικρό πράγμα να σου κλείνουν την κάνουλα του νερού ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο (!), πράγμα που δεν δίστασε να κάνει ο κ. Ηλιακίδης πριν από μερικά καλοκαίρια στην Αίγινα, επειδή ο δήμαρχος αρνιόταν να τον εξοφλήσει. Τελικά το νερό έφτασε στο νησί την επόμενη μέρα με παρέμβαση Μιχαλολιάκου και Σγουρού και, φυσικά, το τιμολόγιο πληρώθηκε αμέσως…

Στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ προκαλεί μεγάλη έκπληξη η απουσία ανταγωνισμού, αφού ακόμα κι αυτοί που τόλμησαν να σπάσουν το μονοπώλιο της «Υδροδοτικής» τράπηκαν σε άτακτη φυγή. Λέγεται ότι ακόμα και ο όμιλος Μπόμπολα έκανε πίσω, καθώς η προσπάθεια των τελευταίων ετών να μπει στην εμπορία νερού, με τις ευλογίες τοπικών αρχόντων των νησιών που επιδίωκαν να «απογαλακτιστούν» από τον κ. Ηλιακίδη, δεν προχώρησε. Ο ιδιοκτήτης της «Υδροδοτικής» συνέπραξε με την εταιρεία «Εξάντας», μια 100% θυγατρική του ομίλου της «Ελληνικής Τεχνοδομικής», αλλά αυτή η συμμαχία δεν κράτησε για πολύ καιρό.

Πέρυσι το υπουργείο Αιγαίου χρωστούσε στην «Εξάντας» 2 εκατ. ευρώ. Από αυτά τα 1,8 εκατ. ευρώ πήγαιναν για την πληρωμή των ενοικίων στην «Υδροδοτική» και τα υπόλοιπα 200.000 ευρώ στο ταμείο της επιχείρησης! Η «Εξάντας» μίσθωνε καράβια της εταιρείας, αλλά βλέποντας τα ελάχιστα περιθώρια κέρδους που της άφηνε η μεταφορά -ειδικά μετά την άνοδο των τιμών του πετρελαίου- εγκατέλειψε τον ανεφοδιασμό των νησιών, κι έτσι από το περασμένο καλοκαίρι ο κ. Ηλιακίδης έχει και πάλι το απόλυτο μονοπώλιο στη μεταφορά νερού. Οχι φυσικά πως δεν το είχε και πριν.

Με τη διαφορά ότι το πείραμα -για όσους πίστεψαν ότι μπορούν να του «σπάσουν τον τσαμπουκά»- απέδειξε πως το «λαϊκό» παιδί από τις φτωχές συνοικίες της Αθήνας δεν χωρατεύει. Είναι «πολύ σκληρός για να πεθαίνει»...

Το μονοπώλιό του σπάει μόνο υπό όρους, όταν θέλει. Οταν αποφασίσει δηλαδή να κάνει ορισμένες… εξυπηρετήσεις σε ντόπιους επιχειρηματίες με περιορισμένο στόλο, τους οποίους «αφήνει» να μεταφέρουν νερό σε κοντινούς προορισμούς του Σαρωνικού (Σπέτσες, Υδρα κ.α.). Ολα τα υπόλοιπα νησιά κρέμονται από τις πλωτές του υδροφόρες.

Με 11 μποφόρ ως το Φαρμακονήσι
Οταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, τότε το βουνό πάει στον Μωάμεθ. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το νερό. Παλαιότερα oι άνθρωποι πήγαιναν στις πηγές για να γεμίσουν τις στάμνες τους και να καλύψουν τις ανάγκες τους. Αργότερα οι νερουλάδες μοίραζαν νερό στα σπίτια. Σήμερα η βρύση βρίσκεται στα σπίτια μας, αλλά για να τρέξει κάποιοι πρέπει να την τροφοδοτήσουν με νερό. Και σ’ αυτό η «Υδροδοτική» έχει δώσει τις εξετάσεις της. Χρόνια τώρα.

Προορισμοί της είναι όλα τα δημοφιλή τουριστικά νησιά, αλλά και τόποι που άλλοι αδυνατούν να εντοπίσουν ακόμα και στον χάρτη. Εκτός από τους «κοτεράδες» που τα καλοκαίρια αγκυροβολούν τις πολυτελείς θαλαμηγούς τους, σε πολύ λίγους είναι γνωστό πού πέφτουν οι βραχονησίδες Καλόλημνος, Φαρμακονήσι, Πλάτη ή τα νησάκια Μαράθι, Αρκοί, Λέβιθα. Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως για τους έμπειρους καπετάνιους του στόλου της «Υδροδοτικής», οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι να πηγαίνουν στα συγκεκριμένα νησιά ακόμα και με κλειστά μάτια. Και επειδή ο κ. Ηλιακίδης δεν είναι αγνώμων, ακόμα και στους επικριτές του που τον αποκαλούν «νονό του Αιγαίου» εκείνος έχει να αντιτάξει ένα κοινωφελές έργο, το οποίο φυσικά κανείς δεν μπορεί να αποσιωπήσει.

Αν χρειαστεί, οι υδροφόρες μεταφέρουν και ασθενείς!
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι υδροφόρες του έχει χρειαστεί να μεταφέρουν ασθενείς από άγονες νησιωτικές γραμμές που τον χειμώνα τα επιβατικά καράβια είναι δύσκολο να προσεγγίσουν. «Θα πήγαινα νερό ακόμα και σε τόπο που κατοικεί ένας άνθρωπος», μας λέει και το αποδεικνύει. Για παράδειγμα στο νησάκι της Ρο, μετά τα επεισόδια των Ιμίων κρατούν τις «Θερμοπύλες» 30 στρατιώτες. Παλαιότερα η Πολιτεία τούς έστελνε νερό με τενεκέδες που μεταφέρονταν με ελικόπτερα. Εδώ και κάποια χρόνια η «Υδροδοτική» έχει αναλάβει την τροφοδοσία τους αφιλοκερδώς, μια πρωτοβουλία την οποία έχει χαιρετίσει και ο πολιτικός κόσμος της χώρας.

Ο κ. Ηλιακίδης μάς επιδεικνύει ευχαριστήρια επιστολή από το γραφείο του τότε πρωθυπουργού κ. Κωνσταντίνου Σημίτη, ο οποίος εξήρε την ευγενική του χορηγία και δεν διστάζει να γίνει πολύ καυστικός για τη στάση που έχει τηρήσει για το ίδιο θέμα το Πολεμικό Ναυτικό. «Πέρυσι το καλοκαίρι η κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει νερό στις βραχονησίδες μέσω του Πολεμικού Ναυτικού. Φυσικά το νερό δεν πήγε ποτέ στους προορισμούς του, καθώς ο ναύσταθμος δήλωσε πλήρη αδυναμία και ισχυρίστηκε ότι στις περιοχές αυτές τα νερά είναι αβαθή».

Κάθε καράβι της «Υδροδοτικής» έχει από δύο καπετάνιους. Εναν νεότερο και έναν πιο έμπειρο, που γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες και τις κακοτοπιές του κάθε νησιού και εκπαιδεύει τους καινούριους. Η φόρτωση για τα νησιά γίνεται από το λιμάνι του Λαυρίου. Από εκεί το πλοίο φεύγει για τις Κυκλάδες προκειμένου να μοιράσει το νερό που παίρνει από την ΕΥΔΑΠ, ενώ από την Κάλαθο της Ρόδου ξεκινά το ταξίδι της τροφοδοσίας στα ξερονήσια των Δωδεκανήσων από νερό που προέρχεται από γεωτρήσεις της Ρόδου.

Τροφοδοτεί πλοία και βιομηχανίες
Εκτός από τα νησιά, που αποτελούν τη μεγαλύτερη πηγή εσόδων της «Υδροδοτικής», από τα καράβια της ανεφοδιάζονται με νερό ακόμα και κρουαζιερόπλοια, πλοία της ποντοπόρου ναυτιλίας και μεγάλες βιομηχανίες, όπως η «Motor Oil» στην Ελευσίνα, η «ΑΓΕΤ Ηρακλής» στην Εύβοια και πολλές άλλες.

Κάποτε το προνόμιο του ανεφοδιασμού νερού στα πλοία το είχε ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ). Φυσικά σήμερα το έχει εγκαταλείψει, προσφέροντας πεδίον δόξης λαμπρό στην «Υδροδοτική». Από τον ΟΛΠ άλλωστε θα «κλέψει» και τα μυστικά της αγοράς ο κ. Ηλιακίδης, αφού την καριέρα του στα νερά θα την ξεκινήσει μέσα στον οργανισμό ως υπάλληλος της υπηρεσίας υδροληψίας. Σε αυτή τη θέση θα μείνει επί 16 ολόκληρα χρόνια και εκεί θα καταλάβει πόσο σημαντικό και επικερδές θα ήταν το εμπόριο υδάτων.

Ανήσυχος και δραστήριος καθώς ήταν, γρήγορα άρχισε να δουλεύει στο μυαλό του την «μπίζνα του νερού». Εκείνη την εποχή όμως δεν είχε κεφάλαιο για να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση. Στη μεταφορά νερού υπήρχε τότε μόνο ένας ιδιώτης - «ζάπλουτος» όπως λέει, με το όνομα Μπακόπουλος. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε ο στόλος του Μπακόπουλου πέρασε αργότερα στον Ηλιακίδη.

Τα μπουζούκια, το ποδόσφαιρο και η γνωριμία με τον Αλέξη Κούγια 
Η τύχη δεν θ’ αργήσει να του χαμογελάσει, καθώς τα πάθος του για τα μπουζούκια και τον αθλητισμό θα τον φέρουν σε επαφή με έναν ιδιαίτερα πετυχημένο τραγουδιστή της εποχής, φίρμα του δημοτικού τραγουδιού. Ο τραγουδιστής αυτός ήταν ο κ. Κώστας Σκαφίδας, πρόεδρος για ένα φεγγάρι στην ομάδα του Λαρισαϊκού, στην οποία ο κ. Ηλιακίδης θα ξεκινήσει από μικρός να παίζει μπάλα. Γιος πολύτεκνης οικογένειας με έξι παιδιά, ο μικρός Χρήστος θα μεγαλώσει στη γειτονιά του Αγίου Παύλου, μια περιοχή ανάμεσα στο Μεταξουργείο και την πλατεία Βάθη.

Εκεί θα «ψωνιστεί» με την μπάλα και μέσα στη συνοικιακή ομάδα (με το όνομα τότε ομάδα του Αγίου Παύλου) θα γνωριστεί με μια άλλη, πολύ μεταγενέστερη «φίρμα», της δικηγορίας αυτή τη φορά: τον κ. Αλέξη Κούγια. Ο γνωστός ποινικολόγος έπαιζε ποδόσφαιρο στην ομάδα του Λαρισαϊκού. Mεταξύ τους θα αναπτυχθεί μια φιλία που κρατά ως τις μέρες μας και ο επιχειρηματίας θα μεσολαβήσει ώστε ο κ. Κούγιας να κάνει την άσκησή του στο γραφείο του κ. Χρήστου Πανταζόπουλου, επιτυχημένου δικηγόρου και νομικού συμβούλου του Παναθηναϊκού. Αργότερα θα διατελέσει πρόεδρος της ιστορικής ομάδας «Δάφνη Αθηνών», ενώ τα τελευταία τρία χρόνια είναι πρόεδρος της ΠΑΕ Ρόδου που παίζει στην Γ’ Εθνική.  

Ο συνεταιρισμός με τον Λούβαρη και η πρώτη δουλειά στη Μύκονο
Μέσα σ’ αυτό το φίλαθλο περιβάλλον θα «σμίξει» και με την τύχη του. Η γνωριμία με τον κ. Σκαφίδα ήταν καταλυτική για την πρόοδο και την υλοποίηση των φιλοδοξιών του κ. Ηλιακίδη, με τον οποίο θα μοιραστεί τις επιχειρηματικές του ανησυχίες - με τα χρήματα που θα του εμπιστευτεί (περίπου 10 εκατ. δρχ.) θα αποκτήσουν την πρώτη υδροφόρα, ένα ολοκαίνουριο σκαρί που είχε σχεδιάσει ο γιος του βιολιστή Κόρου (ναυπηγός στο επάγγελμα).

Η γνωριμία του με τον τραγουδιστή αποδείχτηκε «κελεπούρι», αφού χάρη σ’ αυτή απέκτησαν ένα πλοίο σχεδόν μισοτιμής. Το ένα πλοίο θα φέρει το άλλο και ο κ. Ηλιακίδης δεν θα αργήσει να εγκαταλείψει τον ΟΛΠ για να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο, που είναι να «ξανοιχτεί» στα πέλαγα με τις δικές του δυνάμεις. Αργότερα που θα γίνει μεγάλος και τρανός θα αρχίσουν να τον εμπιστεύονται και οι τράπεζες, οι οποίες θα του χορηγούν αφειδώς δάνεια -ακόμα και σήμερα λέει ότι τον παρακαλούν να τον δανείσουν-, αλλά και κάποιοι φίλοι του, όπως ο κ. Γιώργος Λούβαρης, ο οποίος θα βάλει λεφτά σε ένα από τα πιο σύγχρονα πλοία του (το «Olympic») και θα συνεταιριστεί μαζί του.

Στην αρχή οι δουλειές που θα πάρει ήταν στα κοντινά νησιά και αργότερα στις Κυκλάδες και στα Δωδεκάνησα. Τα πρώτα λεφτά, όπως θυμάται, θα μπουν στα ταμεία της εταιρείας από τη μεταφορά νερού στη Μύκονο. Μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’90 η «Υδροδοτική» πραγματοποιούσε καθημερινά τρία δρομολόγια στο κυκλαδίτικο νησί.

Αφότου όμως έγιναν τα πρώτα έργα υποδομής, όπως φράγματα και μονάδες αφαλάτωσης και η ανομβρία «χτύπησε» και άλλους προορισμούς, τα δρομολόγια της εταιρείας άρχισαν να πυκνώνουν και τα πλοία της να οργώνουν τις θάλασσες φτάνοντας παντού. Σήμερα το 90% των δραστηριοτήτων της εταιρείας έχει περάσει στον 40χρονο γιο του Δημήτρη, αλλά το μικρόβιο που τον «τρώει» και τον κάνει να κατεβαίνει καθημερινά στον Πειραιά οργανώνοντας τη δουλειά δεν έχει θεραπευτεί. 

 «Οι αφαλατώσεις δεν περπατούν»
«Τα τελευταία χρόνια οι ανάγκες των ελληνικών νησιών σε νερό έχουν δεκαπλασιαστεί. Σ’ αυτό έχει συμβάλει πολύ και η άνοδος του τουρισμού. Από τα Δωδεκάνησα τη μεγαλύτερη κατανάλωση εμφανίζει η Σύμη (περί τις 200.000 κυβικά μέτρα ετησίως), ενώ από τις Κυκλάδες, ραγδαία αύξηση σε κατανάλωση νερού εμφανίζουν η Μήλος, η Φολέγανδρος και η Τήνος, ενώ από τα μικρά νησιά η Σχοινούσα και τα Κουφονήσια», επισημαίνει.

Ακόμα και σε νησιά όπου υπάρχουν μονάδες αφαλάτωσης δεν λείπει το «νεροκουβάλημα», κυρίως σε μήνες αιχμής, μολονότι φυσικά ο κ. Ηλιακίδης έχει κάθε λόγο να μην είναι και τόσο θερμός οπαδός αυτής της εναλλακτικής λύσης παραγωγής νερού. «Τα νησιά εμφανίζουν τεράστιες αυξομειώσεις στη ζήτηση νερού, ανάλογα με την εποχή. Υπάρχουν, για παράδειγμα, νησιά όπως η Πάτμος, που το καλοκαίρι καταναλώνουν ημερησίως 2.000 τόνους νερού και τον χειμώνα 200 τόνους. Με τέτοια μεγέθη οι ιδιωτικές επενδύσεις δεν μπορούν να προχωρήσουν εύκολα και να είναι βιώσιμες, αφού θα έχουν δουλειά τρεις μήνες το καλοκαίρι και τον υπόλοιπο χρόνο θα κάθονται», υποστηρίζει το αφεντικό της «Υδροδοτικής», ενώ προσθέτει ότι τον χειμώνα μόνο έξι από τις 16 υδροφόρες του στόλου του δουλεύουν…

Οι κουμπαριές με τα αστέρια της showbiz και πώς «χάρη στον Χρηστάρα έπιασαν μικρόφωνο πολλοί»…

Τα κινητά τηλέφωνα -και δόξα τω Θεώ έχει τρία- δεν σταματούν να χτυπούν. Ο κ. Χρήστος Ηλιακίδης μιλά ασταμάτητα με τους καπετάνιους των πλοίων του, συνεννοείται για τις νέες δουλειές και κανονίζει την επόμενη νυχτερινή έξοδο στα μπουζούκια. Για όσους δεν τον ξέρουν, μετά την οικογένεια και τις υδροφόρες του το μεγάλο του πάθος είναι η διασκέδαση στις μεγάλες πίστες. Δεν είναι τυχαίο ότι γνωρίζει από την καλή και την ανάποδη όλους τους επιχειρηματίες της νύχτας. «Δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν πάω στα καζίνο και δεν παίζω τάβλι. 

Η μόνη μου διασκέδαση είναι τα μπουζούκια», παραδέχεται ο υπερδραστήριος επιχειρηματίας. Οπως λένε δε οι φήμες, χάρη στον «Χρηστάρα» έχουν πιάσει μικρόφωνο ουκ ολίγοι καλλιτέχνες στις πίστες της αθηναϊκής διασκέδασης. 

Η «συγγένεια» με Γονίδη - Δασκουλίδη και το καρνάγιο του Μαζωνάκη
Στους κατά καιρούς «προστατευόμενούς» του ήταν ο Νίνο, για τον οποίο μεσολάβησε στον κ. Τάκη Γιγουρτάκη (εκ των ιδιοκτητών του «Romeo») για να τραγουδήσει στο μαγαζί του στην Πάτρα, ο Γιώργος Γιαννιάς, όπως και πολλοί άλλοι

Ροδίτες καλλιτέχνες, ενώ στις κουμπαριές του φιγουράρουν τα ονόματα των κυρίων Γονίδη και Δασκουλίδη. Οι καλλιτέχνες τον γνωρίζουν τόσο καλά, ώστε ακόμα και από πίστας δεν διστάζουν να τον πειράξουν: «Σαχάρα να γίνουν τα νησιά», έλεγε πριν λίγο καιρό από το πάλκο του «Αρένα» ο Αντώνης Ρέμος μόλις τον είδε να στρογγυλοκάθεται στα μπροστινά τραπέζια του μαγαζιού.

Οι φιλίες του μάλιστα είναι τόσο στενές, ώστε λέγεται ότι μεσολάβησε και για την κρουαζιέρα του επιχειρηματία Βασιλειάδη (του «Romeo») το καλοκαίρι στις Κυκλάδες, όταν έκανε το ταξίδι του μέλιτος με την Ελλη Κοκκίνου. Από τα αγαπημένα του παιδιά είναι και ο Γιώργος Μαζωνάκης, με τον οποίο γνωρίζεται οικογενειακά Ο πατέρας του τραγουδιστή διαθέτει το πιο σύγχρονο καρνάγιο της Ελλάδας, επένδυση για την οποία λέγεται ότι ο λαϊκός τραγουδιστής έχει βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη.