Ανάστατες οι τράπεζες με τις ρυθμίσεις της Λούκας

Συναγερμός έχει σημάνει στις τράπεζες με αφορμή τα νομοσχέδια για τη ρύθμιση χρεών  επιχειρήσεων και ιδιωτών.

Επί της αρχής, οι τραπεζίτες εμφανίζονται να μη διαφωνούν σε ότι αφορά την αναγκαιότητα των ρυθμίσεων χρεών, ειδικά στην παρούσα συγκυρία η οποία επαυξάνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν κυρίως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Επισήμως τουλάχιστον αναγνωρίζουν πως αυτή την περίοδο οι τράπεζες πρέπει να επιδείξουν μεγαλύτερη ευελιξία, κάτι που όπως υποστηρίζουν το πράττουν ήδη από μόνες τους.

Αλλά, τονίζουν, με τις συγκεκριμένες διατάξεις είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να δημιουργηθούν σοβαρές στρεβλώσεις στην αγορά με ταυτόχρονη άμβλυνση των συναλλακτικών «ηθών» σε μια εποχή μάλιστα που οι συνθήκες απαιτούν μεγαλύτερη προσοχή, αυστηρότερη αξιολόγηση των αναλαμβανόμενων κινδύνων, πρόσθετες υποχρεώσεις για τις τράπεζες.

Την ώρα που  οι συνθήκες, η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι διεθνείς αγορές απαιτούν εδώ και  τώρα μέτρα για να μπει τάξη στη  χώρα και τα δημόσια οικονομικά, τα συγκεκριμένα νομοσχέδια κινούνται  διαμετρικά αντίθετα από την επιτακτικά επιδιωκόμενη «τάξη».

Εξηγούν για  παράδειγμα, ότι η υπαγωγή στη  ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών  από την 1/1/2005 δεν συνδέεται με τη διεθνή κρίση και τις αντικειμενικά  σοβαρές επιπτώσεις της.

Η αδυναμία μιας επιχείρησης που δανείστηκε το 2005 και είναι σήμερα ληξιπρόθεσμη, συνδέεται προφανώς με άλλα προβλήματα της επιχείρησης και όχι με την κρίση που ξεκίνησε πριν ενάμιση χρόνο.

Η λειτουργία του  Τειρεσία, η οποία χρειάστηκε πολλά χρόνια για να αρχίσει να  αποδίδει διαθέτοντας αξιόπιστα στοιχεία στο τραπεζικό σύστημα για την αξιοληπτική ικανότητα ή μη των καταναλωτών, κινδυνεύει σήμερα να εκμηδενισθεί.

Σαφής εικόνα για τον πελάτη

«Σήμερα έχουμε τη δυνατότητα, μέσω του Τειρεσία να διαμορφώσουμε μια κατά το δυνατόν  σαφή εικόνα, τόσο για τη συνέπεια ή την ασυνέπεια του πελάτη, όσο και για την πραγματική δυνατότητά του να δανειστεί ή όχι, εξηγεί αρμόδιο στέλεχος μεγάλης τράπεζας. Επί χρόνια κατηγορούσαν τις τράπεζες, και δικαίως σ’ ένα βαθμό πώς δάνειζαν αφειδώς ή χορηγούσαν σωρηδόν πιστωτικές κάρτες, κυνηγώντας τα μερίδια αγοράς, χωρίς να αξιολογούν με την αυστηρότητα που έπρεπε τους δανειολήπτες, προσθέτει ο ίδιος. Σήμερα αυτό το πληρώνουν οι τράπεζες, με τις αυξανόμενες επισφάλειες, την αυστηροποίηση του πλαισίου κάλυψης των κινδύνων, τις πρόσθετες ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων, προβλέψεις που υποχρεούνται να σχηματίσουν, τον πέλεκυ της Τράπεζας της Ελλάδος  για τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας.

«Τα πράγματα είναι  πολύ κρίσιμα», αναφέρει άλλο ανώτερο στέλεχος τράπεζας και δεν προσφέρονται για την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων.

«Η κυβέρνηση είναι σε θέση να γνωρίζει και να αντιλαμβάνεται πως οι τράπεζες βρίσκονται σήμερα στη δίνη των πιέσεων που ασκούν οι διεθνείς αγορές  στην οικονομία και οι οποίες εκφράζονται με δύο τρόπους: στις πιέσεις των ομολόγων και των τραπεζικών μετοχών. Αύριο, επισημαίνει ο ίδιος, οι τράπεζες θα βγουν στις αγορές για να δανεισθούν με πολύ αυξημένο κόστος. Για να ενισχύσουν τη ρευστότητά τους από τη εσωτερική αγορά μέσω της προσέλκυσης καταθέσεων θα οδηγηθούν μοιραία σε αυξήσεις των αποδόσεων, ανεβάζοντας τα επιτόκια. Αυτό σημαίνει ταυτόχρονη άνοδο των επιτοκίων χορηγήσεων. Με τις ρυθμίσεις που προωθούνται όλοι στο τέλος θα δηλώσουν αδυναμία», επισημαίνει εκφράζοντας σοβαρή ανησυχία.

Τρίτος τραπεζίτης επικεφαλής του τομέα λιανικής τραπεζικής στην τράπεζά του, υπογραμμίζει ότι η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο αυτό και τις αλλαγές που προωθεί στο σύστημα του Τειρεσία, μας στερεί ένα σημαντικό εργαλείο όχι μόνο για τη προστασία των τραπεζών αλλά και για την προστασία των ίδιων των καταναλωτών.

Είναι κατανοητό ότι όταν ένας πελάτης αντιμετωπίζει οικονομικό αδιέξοδο, θα στραφεί στον τραπεζικό δανεισμό, ακόμη κι αν έχει ήδη χρέος που δυσκολεύεται να εξυπηρετήσει. Θεωρεί πως με ένα νέο δάνειο θα πάρει παράταση ζωής θα πάρει μια ανάσα. Αυτό όμως μπορεί να είναι η καταστροφή του.  Εάν η τράπεζα δεν έχει τη δυνατότητα της σωστής πληροφόρησης για την πραγματική οικονομική επιφάνεια και το σύνολο υποχρεώσεων του υποψήφιου πελάτης της, δεν μπορεί να τον αξιολογήσει σωστά και το κόστος θα το πληρώσουν όλοι, καταλήγει με έμφαση.