Ο Τόμσεν ζητά την πλήρη αποχώρηση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα

Την πλήρη αποχώρηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης φέρεται να έχει εισηγηθεί ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος, Πολ Τόμσεν, με γραπτή έκθεση την οποία εμφανίζεται να έχει παραδώσει στη διευθύντρια Κριστίν Λαγκάρντ.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το σκεπτικό του Τόμσεν συνδέεται με την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Το υψηλόβαθμο στέλεχος του IMF εκτιμά ότι το πολιτικό κλίμα στη χώρα δεν θα επιτρέψει την οικονομική της ανάκαμψη με τα δεδομένα που έχει θέσει το Ταμείο και τους όρους που ζητούν οι Ευρωπαίοι δανειστές.

Σύμφωνα με ανταποκρίσεις από τις ΗΠΑ, ο Τόμσεν και οι συνεργάτες του εκτιμούν ότι καμία ελληνική κυβέρνηση, τώρα ή στο μέλλον, δεν θα είναι σε θέση να επαναφέρει τη χώρα στον δρόμο της βιώσιμης ανάπτυξης, ενώ παραμένουν δυσεπίλυτα κομβικά ζητήματα, όπως η βιωσιμότητα του χρέους, την οποία αρνούνται να αναγνωρίσουν και αντιμετωπίσουν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και οι συνεργάτες του, αλλά και οι μεταρρυθμίσεις, οι οποίες προχωρούν σε αργό τέμπο.

Όπως αναφέρουν τα αμερικανικά ΜΜΕ, στο εσωτερικό του ΔΝΤ έχει ξεσπάσει διαμάχη αναφορικά με τη συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας. Ο Τόμσεν τάσσεται σαφώς με τους σκληροπυρηνικούς, οι οποίοι ζητούν την απόλυτη εφαρμογή των κανονισμών και την αποχώρηση του IMF από το ελληνικό πρόγραμμα. Το άλλο μέτωπο υποστηρίζει πως πρέπει να βρεθεί μία λύση και έχει τη στήριξη και της αμερικανικής κυβέρνησης, όπως αποδείχθηκε και από τις πρόσφατες δηλώσεις του Τζακ Λιου.

Ο Πολ Τόμσεν τονίζει στην έκθεσή του ότι το ΔΝΤ δεν πρέπει να «παγιδευτεί» στις διαθέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα του Βερολίνου, το οποίο επιθυμεί να παρατείνει την αβεβαιότητα μέχρι τις εκλογές που θα διεξαχθούν στη Γερμανία.

Η εισήγηση του Τόμσεν είναι η άμεση αποχώρηση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα, ενώ η άλλη πλευρά υποστηρίζει πως πρέπει να μετατοπιστεί η συζήτηση για το ελληνικό χρέος κατά έναν χρόνο, ζητώντας, ωστόσο, μεγαλύτερη συμμετοχή στα κέντρα αποφάσεων.